Η προσωνυμία Ναζωραίος ήταν ταυτόσημη του άσημου και περιφρονημένου

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

27^ης Δεκεμβρίου 2015

(Ματθ. β’ 13-23)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Άγγελος Κυρίου ζήτησε από τον Ιωσήφ να φυγαδεύσει την γυναίκα του και το παιδί στην Αίγυπτο, ώστε να σωθεί από την διωκτική μανία του εγκληματικού Ηρώδη. Ο ίδιος Άγγελος ζήτησε από τους Μάγους να μην πέσουν στην παγίδα του Ηρώδη δίνοντάς του πληροφορίες για το Θείο Βρέφος, αλλά να αναχωρήσουν κρυφά από άλλον δρόμο, χωρίς να τον συναντήσουν. Ο ίδιος Άγγελος, μετά τον θάνατο του Ηρώδη, τον καλεί να επιστρέψει και να εγκατασταθεί στη Ναζαρέτ. Από εκεί πήρε το όνομα Ναζωραίος.

Το όνομα αυτό έμεινε ανά τους αιώνας ως ιερή παρακαταθήκη και το παράδοξο είναι ότι η Ναζαρέτ δεν ήταν κάποια σπουδαία και φημισμένη κωμόπολη. Αντίθετα, ήταν πόλη κακόφημη εξαιτίας των πονηρών κατοίκων της και πιστευόταν ότι τίποτε το καλό δεν υπήρχε σε αυτήν, όπως φαίνεται και από τα λόγια του Ναθαναήλ στον Φίλιππο. Έτσι, το όνομα Ναζωραίος ήταν ταυτόσημο του άσημου, του περιφρονημένου.

Ο Ιησούς, λοιπόν, έζησε περιφρονημένος, ταπεινός, άγνωστος. Τα πάντα γύρω Του ήταν φτωχά και λιτά, από την αρχή ήδη της επίγειας ζωής Του. Γεννήθηκε σε σταύλο, έφυγε διωγμένος από τον Ηρώδη, κατοίκησε στην αμελητέα Ναζαρέτ, έκανε το ταπεινό επάγγελμα του ξυλουργού για να επιβιώσει. Υπήρξε ένας βιοπαλαιστής από τα παιδικά χρόνια του, πιο φτωχός και πιο άστεγος ακόμη κι απ’ τα πουλιά. Δεν είχε «ποὺ την κεφαλήν κλίναι». Τον περιφρονούσαν, επιπλέον, ως αγράμματο και αμαθή, οι αλαζόνες Γραμματείς και Φαρισαίοι. Θεωρήθηκε λαοπλάνος, ψεύτης, στασιαστής, δημαγωγός. Δεν έχαναν την ευκαιρία να του πετάξουν στο πρόσωπο την περιφρόνησή τους.

Η αποκορύφωση όμως των εξευτελισμών ήταν κατά την πορεία του μαρτυρίου Του στον Γολγοθά, αλλά και πριν, στις αυλές των Ιουδαίων Αρχιερέων και στο Πραιτόριο. Υπηρέτες και κύριοι, άρχοντες και λαός, πλούσιοι και φτωχοί, σημαντικοί και ασήμαντοι αγωνίζονταν ποιος θα Τον εξευτελίσει περισσότερο. Και αυτό, διότι έγιναν έρμαια του εγωισμού και της κακίας, η οποία διακατείχε και τον τύραννο Ηρώδη, ο οποίος ξεδίψασε την κακία του σκοτώνοντας τα νεογέννητα βρέφη, φοβούμενος την αμφισβήτηση της εξουσίας του. Όμως πλήρωσε ακριβά την ασέβειά του όταν μετά από λίγο καιρό πέθανε μέσα σε φρικτούς πόνους, σκωληκόβρωτος από ζωντανός, μισώντας και μισούμενος.

Ας παραδειγματιστούμε όλοι από το ελεεινό κατάντημά του και πάντοτε ας βαδίζουμε το δρόμο του Θεού. Γένοιτο!