Όχι ως οι παραβάτες και αμετανόητοι χοιροβοσκοί

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Ε΄ Ματθαίου

24 Ιουλίου 2016

(Ματθ. η΄, 28- θ΄1)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Άγρια και τρομερή υπήρξε η κατάσταση των δαιμονισμένων στη χώρα των Γεργεσηνών. Τα πονηρά πνεύματα τούς είχαν καταβάλει ψυχικά και σωματικά, κάνοντάς τους απωθητικούς και επικίνδυνους στους συνανθρώπους τους. Επίσης, τους οδηγούσαν σε πράξεις αυτοκαταστροφικές και τους ωθούσαν να τριγυρνούν πεινασμένοι, ρακένδυτοι και πληγωμένοι σε έρημους και απάτητους τόπους.

Ο Κύριος Ιησούς δια της δυνάμεως της θεότητας, κατατροπώνει τους δαίμονες και θεραπεύει πλήρως τους δυστυχείς εκείνους ανθρώπους. Αλλά, δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό! Θέλοντας να αποδείξει περίτρανα την δύναμη του Θεού, αλλά και να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στους ασεβείς χοιροβοσκούς, επέτρεψε στις λεγεώνες των πονηρών πνευμάτων να εισέλθουν στους χοίρους, οι οποίοι κατακρημνίστηκαν στη θάλασσα. Αυτό προκάλεσε τον θυμό των συμφεροντολόγων χοιροβοσκών –που κατά παράβασιν του θρησκευτικού νόμου έβοσκαν παράνομα χοίρους- και οι οποίοι ξεσήκωσαν τον πληθυσμό της περιοχής εναντίον Του, απαιτώντας από τον Χριστό να φύγει.

Οι άνθρωποι αυτοί είχαν κυριευτεί από τον χειρότερο δαίμονα: αυτόν της φιλοχρηματίας. Προτίμησαν τον Μαμωνά και την Ύλη από το Φως του Θεού και την Σωτηρία της ψυχής τους. Ο Κύριος δεν περιφρόνησε τα ζώα της φύσης με την πράξη Του αυτή. Εξάλλου, και αυτά είναι δημιουργήματα δικά του και τα διαθέτει καταλλήλως για την σωτηρία του ανθρώπου, όταν και όπως ο ίδιος κρίνει. Επίσης, δια της πράξεως αυτής αποδεικνύει την ύπαρξη πονηρών πνευμάτων, τα οποία αμφισβητούνταν από διάφορες θρησκευτικές και φιλοσοφικές ομάδες της εποχής, όπως των Σαδδουκαίων. Θέλησε επίσης, όπως προείπαμε, να σωφρονίσει τους παραβάτες χοιροβοσκούς, ώστε να μετανοήσουν και να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να διαλέγει κανείς τις εντολές του Θεού, αλλά να τις εφαρμόζει όλες.

Τέλος, κατά τους Πατέρες, οι χοίροι συμβολίζουν τους αμετανόητους αμαρτωλούς που διακατέχονται από ψυχικό ρύπο, τον ρύπο της αμαρτίας, που κατά τον Δαυίδ είναι ο απεχθέστερος και ο χειρότερος όλων. Ο φθόνος, η αδικία, το μίσος, ο εγωισμός, η λαιμαργία, η φιλοχρηματία, η καταλαλιά, η ασωτία, μολύνουν την ψυχή πιο πολύ από την λάσπη των χοίρων.

Ας μην μιμηθούμε, λοιπόν, τους αμετανόητους χοιροβοσκούς, αλλά αντίθετα ας συναισθανθούμε όλα τα ανωτέρω και με συντριβή ψυχής, όπως ο Τελώνης της παραβολής, ας ζητήσουμε τη συγχώρηση και το έλεος του Θεού, για να αξιωθούμε έτσι τον αμαράντινο στέφανο της Θείας Δόξας. Γένοιτο!