Ο Κύριος δεν περιφρόνησε, ούτε παρέβλεψε τις υλικές και βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

 της Κυριακής Η΄ Ματθαίου 

 14 Αυγούστου 2016

(Ματθ. ιδ΄ 14-22)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Όλα προέρχονται από τον Πανάγαθο και Δωρεοδότη Θεό. Τόσο τα υλικά, όσο και τα πνευματικά αγαθά, που είναι και τα πολυτιμότερα.

Πλήθος μέγα είχε συρρεύσει για να ακούσει τον λόγο του Ιησού και να φωτισθεί από τα νάματα του Ευαγγελίου Του. Σαν τα πρόβατα, τα οποία πρωτύτερα δεν είχαν ποιμένα (ή κι αν ακόμη είχαν, αυτός υπήρξε συμφεροντολόγος και ανάξιος) οι Ισραηλίτες στράφηκαν στο αληθινό και σωτήριο θείο φως. Στο φως που εξέπεμπε κάποιος, που δεν θα τους εξαπατούσε, δεν θα τους κακοποιούσε, δεν θα τους πρόδιδε, ούτε θα τους εκμεταλλευόταν, όπως έκανε η ασεβής ιουδαϊκή ιεραρχία των χρόνων εκείνων.

Ο Ιησούς Χριστός, βλέποντας την δίψα των πνευματικά υγιών συμπατριωτών Του, τους χορήγησε πλούσια την χάρη και το έλεός Του. Τους μετέδωσε την αληθινή, σωτηριώδη σοφία. Δεν έκανε διάκριση μεταξύ ισχυρών και ανίσχυρων, πλούσιων και φτωχών, μορφωμένων και αμαθών, Ιουδαίων και αλλοεθνών. Όλους τους θεωρούσε αδελφούς ισότιμους και αγαπημένα παιδιά του Θεού.

Η Αγάπη αυτή του Θεού χρειάζεται να είναι η βάση και το πρότυπο μίμησης για την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Ποτέ, βέβαια, ο άνθρωπος δεν θα φτάσει στο Έλεος και την Αγάπη Εκείνου. Οφείλει όμως να προσπαθήσει να Τον μιμηθεί. Διότι είναι φοβερή η τιμωρία του ανθρώπου, που δεν θα θελήσει να δώσει άφεση στον συνάνθρωπό του, έχοντας ως πρότυπο την άφεση και την ευσπλαχνία του Θεού προς αυτόν.

Ας θυμηθούμε την τρομερή τιμωρία του χρεοφειλέτη των ταλάντων της παραβολής, ο οποίος αρνήθηκε να δείξει έλεος στον δικό του συνάδελφο και οφειλέτη, ενώ ο ίδιος είχε τόσο γενναιόδωρα ευεργετηθεί από τον Κύριό του. Το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων είναι ενδεικτικό κι αυτό της άπειρης ευσπλαχνίας του Θεού.

Ο Κύριος δεν περιφρόνησε, ούτε παρέβλεψε τις υλικές και βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων. Εκτός από πνεύμα ο άνθρωπος είναι και σώμα, το δε σώμα έχει κι αυτό τις ανάγκες και απαιτήσεις του.

Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι -κατά το παράδειγμα του Κυρίου μας- να φροντίζουμε και να περιθάλπουμε κάθε αναξιοπαθούντα και δυστυχή αδελφό μας. Τα έργα της φιλανθρωπίας και της αγάπης αφορούν σε όλους μας ανεξαιρέτως και όχι σε κάποιους πλούσιους μόνον. Αντίθετα, όσο μεγαλύτερη θα είναι η στέρηση και η θυσία μας για τον συνάνθρωπο, τόσο μεγαλύτερος θα είναι και ο μισθός μας εν τοις ουρανοίς. Γένοιτο!