Απαραίτητο να προετοιμάζεται ο άνθρωπος πνευματικά

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής Δ΄ Νηστειών 

29 Μαρτίου 2020

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Μαρτυρική υπήρξε η ζωή του πατέρα, ο οποίος έβλεπε το παιδί του να υποφέρει από πνεύμα «άλαλον» και πονηρό, έχοντας τάσεις αυτοκαταστροφικές και σπαράζοντας με τρόπο φρικτό. Όμως, παρά ταύτα, δεν φάνηκε ιδιαίτερα πρόθυμος να το οδηγήσει στον Σωτήρα Χριστό, ώστε να θεραπευτεί. 

Έβαλε τον ορθολογισμό και την αμφιβολία του πάνω από την ζωή και την υγεία του παιδιού του. Αντί να προστρέξει στον Κύριο, προτίμησε να καταφύγει αρχικά  στους μαθητές Του. Όταν δεν είδε, όμως, κανένα αποτέλεσμα και απελπίστηκε εντελώς, τότε ξαφνικά θυμήθηκε τον Κύριο ως έσχατη λύση, ενώ θα έπρεπε να ήταν η πρώτη.

Αφού αφηγήθηκε πρώτα την φρικτή ζωή του παιδιού του και τα συμπτώματα της νόσου που το ταλαιπωρούσε, κατέληξε ζητώντας από τον Ιησού να το θεραπεύσει, αν βέβαια μπορούσε να το κάνει αυτό. Ο Κύριος, παρά την ολιγοπιστία και την αμφιβολία του ανθρώπου αυτού και παρά το γεγονός ότι αρχικά τον επιτίμησε για αυτές, εν συνεχεία έσωσε και θεράπευσε το παιδί από το πονηρό πνεύμα. Ανάγκασε τον μισόκαλο Διάβολο, τον εφευρέτη και πατέρα της αμαρτίας, να εγκαταλείψει το ταλαίπωρο αυτό παιδί και να το απαλλάξει από την τυραννική δυναστεία του.

Ένας μονάχα τρόπος υπάρχει ν’ απαλλαγεί ο άνθρωπος από την καταδυνάστευση αυτή: η αφοσίωση του ανθρώπου στη νηστεία και την προσευχή, οι οποίες αποτελούν εκφάνσεις της πίστεως. Το έλλειμμα αυτών των δύο, το οποίο χαρακτήριζε τους ανώριμους πνευματικά μαθητές, κατέστησε αδύνατη την απαλλαγή του άτυχου νέου από την οδύνη. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να προετοιμάζεται ο άνθρωπος πνευματικά: αφενός μεν, με την νηστεία, ασκώντας τον εαυτό του, όχι μονάχα στην αποχή από συγκεκριμένες τροφές, αλλά και στην απαλλαγή από κάθε φθοροποιό πάθος ψυχικό και σωματικό, αφετέρου δε με την προσευχή, η οποία είναι η ευλαβής επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, το τιμητικό και ύψιστο προνόμιο που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους για να Τον δοξάζουν και να ζητούν με ειλικρινή πίστη την χάρη και την συνδρομή Του.

Η καλλιέργεια αυτών των δύο βασικών και ύψιστων αρετών, καθιστά τον άνθρωπο πιστό παντοδύναμο, ικανό να μετακινεί βουνά και να επιτελεί θαύματα φοβερά.  Μπορεί να κάνει τα πάντα ο άνθρωπος, αν έχει πίστη «ως κόκκον σινάπεως», σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου.

Ο Θεός είναι παντοδύναμος και πάνσοφος. Η διαύγεια και η σοφία Του είναι απόλυτες και ανεπισκίαστες. Παιδαγωγεί τον άνθρωπο, τον βγάζει από τον δρόμο της αμαρτίας και τον οδηγεί στην σωτηρία. Αυτήν ας πασχίσουμε να αξιωθούμε «πάντα ισχύοντες εν τω ενδυναμούντι Χριστώ». Γένοιτο!