e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Η Τρόμπα του Μπανάτου


Γράφει η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Πάει πολύς καιρός τώρα που όλο και σκεφτόμουνα να σας μιλήσω για άλλο ένα σύμβολο, ξεχασμένο πια, του Μπανάτου: Την Τρόμπα.
Bρίσκεται σε ένα καντούνι, κοντά στον κεντρικό δρόμο, περίπου στη μέση του χωριού.

Χτίστηκε γύρω στα 1939, παραμονές πολέμου και για πολλές δεκαετίες τροφοδοτούσε όλο το χωριό με το γάργαρο, πεντακάθαρο νερό της.

Προφανώς, υπήρχε αναβρυτικό, βαθύ πηγάδι στο σημείο εκείνο. Φτιάξανε μια μεγάλη τσιμεντένια βάση, σα μικρή πλατεία πάνω από το πηγάδι, κι επάνω της μπήκε η αντλία όπου έβγαζε, σχετικώς, άνετα το νερό, οπωσδήποτε πιο άνετα από ότι με το σχοινί και με το σίγλο. Είχε γύρω και μια μικρή γούρνα για να πέφτει το περισσευούμενο νερό.

Ήταν σημείο συνάντησης και συνάθροισης, συνήθως τα βραδάκια όπου οι περισσότερες νοικοκυρές πήγαιναν να γεμίσουν σίγλους και βίκες.

Εκεί, έπιαναν την κουβέντα μέχρι να αντλήσουν όλες νερό κι ήταν, ίσως, η μόνη ώρα που διέθεταν στον εαυτό τους, για τη δική τους ψυχαγωγία και χαλάρωση, αφού εκεί έσμιγαν με χωριανές και φίλες και μιλούσαν για τα νέα της ημέρας και του χωριού.

Εκεί ξεκίνησαν πολλά προξενιά και ειδύλλια, εκεί, δήθεν τυχαία, περνούσαν κι οι νεαροί με τα ποδήλατα, ιδιαίτερα αν ήξεραν πως η κόρη των ονείρων τους πήγαινε για νερό κι αντάλλασσαν κρυφές ματιές.

Μα, εκεί γίνονταν και καβγάδες πολλές φορές, ιδιαίτερα αν ήταν πολλοί για να γεμίσουν και ο χρόνος περιορισμένος ή ακόμα αν προϋπήρχαν αντιπάθειες και διχόνοιες και η σειρά που θα γέμιζαν, δεν ήταν παρά η αφορμή. Αλλού βρίσκονταν τα αίτια.

Θυμάμαι, παιδί κι αργότερα πιο μεγάλη, σαν πήγαινα στο Μπανάτο, ήταν απαράβατος κανόνας να πάω κάμποσες φορές στην Τρόμπα να φέρω νερό για τη νόνα και το νόνο ή τις θείες μου. Πηγαίναμε με τα ξαδέλφια μαζί, πότε τραγουδώντας πότε μιλώντας για τα μικρά μας, αθώα μυστικά μια κι είμαστε μόνα μας, χωρίς το φόβο να μας ακούσουν οι μεγάλοι.

Ακόμα, ήταν μια δικαιολογία για βόλτα, αφού δεν μας επιτρεπόταν να «γυρίζουμε στους δρόμους».

Μα κι όταν πέρασαν τα χρόνια και βρέθηκα μακριά από τον αγαπημένο τόπο, σε κάθε μου επιστροφή, προσκύνημα πάντα και στην Τρόμπα...

Στην πρόσφατη, σύντομη, επίσκεψή μου, βρήκα, μάλλον δημιούργησα, την ευκαιρία να περάσω κι από κει.

Σκέτη ερημιά και εγκατάλειψη... τ' αγκάθια και τ' αγριόχορτα φτάνουν μέχρι τα γόνατα... ερειπωμένα και γκρεμισμένα όλα.

Στους μοντέρνους καιρούς μας, δεν έχει θέση πια η Τρόμπα... Το νερό που ξεδίψασε και δρόσισε για τόσες δεκαετίες όλο το χωριό, ακατάλληλο και άχρηστο πλέον...

Αναρωτιέμαι κάποιες φορές, πώς εμείς όλοι για τόσες δεκαετίες πίναμε πηγαδίσιο νερό και το ίδιο αυτό νερό, όχι μόνο δεν πίνεται σήμερα, αλλά ούτε για μαγείρεμα δεν χρησιμοποιείται γιατί είναι επικίνδυνο... Τι να άλλαξε άραγε;

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μα, τι ωραία που τα περιγράφετε κ. Μούσουρα! Είστε υπέροχη! Κρίμα να χάνονται σε όλο τον τόπο μας ανάλογες γωνιές, χαρακτηριστικές του ωραίου παρελθόντος μας.

Ανώνυμος είπε...

Ναι, πολύ όμορφη και νοσταλγική ανάρτηση!!!

Βέβαια επειδή είμαι γέννημα - θρέμμα βουνήσιος, τα ίδια είχαμε αλλά σε συνεχώς τρέχουσες γάργαρο, καθαρό και απολαυστικό νερό. Τώρα και εκεί τα πράγμα τα "φθείρονται" από την ... πρόοδο της τεχνολογίας...

Την καλημέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Σαν άνθρωπος της πόλης, τα νοσταλγώ χωρίς να τα έχω ζήσει.

Ανώνυμος είπε...

Όπως το λέτε, Αναμνήσεις και νοσταλγίες της Διονυσίας. Μου ταιριάζει.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ π. Αντώνιε,

Πολλές ευχαριστίες για τις τακτικές σου επισκέψεις στο....χωριό μας και για τον καλό σου λόγο, καλοδεχούμενος πάντα.



Δυστυχώς, πολλά σύμβολα, όπως αυτό της Τρόμπας, γιατί τολμώ να το ονομάσω έτσι, όλο και εκλείπουν, υποθέτω, όχι μόνο από τον τόπο μας. Σαρωτικός, τελικά, ο πολιτισμός και υψηλά τα τείχη που ύψωσε ολόγυρά μας...τώρα πια δεν κινδυνεύουμε από τους,,,βαρβάρους.

Σε καληνυχτώ με αγάπη,

δ.μ.τ.

Ανώνυμος είπε...

Μανιτάρι του βουνού,

Καλώς όρισες, μύρισε ο τόπος θυμάρι, ακούω το τιτίβισμα των πουλιών και το γάργαρο νερό να κυλάει στα αυλάκια...να ποτίζει τ΄ αγριολούλουδα στο διάβα του και να ξεδιψάει ζωντανά και ζωντανούς.

Ναι, δίκιο έχεις...μεταξύ τεχνολογίας και πολιτισμού, ας μην αλησμονούμε και τον τουρισμό(!), κοντεύει να μη μείνει λίθος επί λίθου!!!!!

Τις καλησπέρες μου,

δ.μ.τ.

P. Kapodistrias είπε...

@ π. Αντώνιε,

Κρατώ μια λέξη σου μόνο για την κ. Μούσουρα:ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ!

Μάς κάνει και συγκινούμαστε!...

P. Kapodistrias είπε...

@ Μανιτάρι του Βουνού,

Ευχαριστούμε για το πέρασμά σου από το ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ!

Πάντα δροσιές σού ευχόμαστε!

P. Kapodistrias είπε...

@ Πειραιώτη,

Ωραίο αυτό: Να νοσταλγείς κάτι που δεν έζησες!!!!! Είναι εξόχως ποιητικό!

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονυσία,

Καλό, να βρίσκουμε πράγματα εδώ κι εκεί να μάς ταιριάζουν γάντι!

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά,

όπως διαπιστώνεις, ο λαός αρέσκεται στα νοσταλγικά σου ...ξεσπάσματα!!!

Υπάρχουν και κάμποσοι ακόμη, που τα διαβάζουν δίχως να σχολιάζουν, αλλά και αυτοί συγκινούνται πολύ με τα γραψίματά σου.

Ευχαριστούμε και σού ευχόμαστε, όλα εκεί να πηγαίνουν καλά! Αίσια όλα!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Πειραιώτη,

Σίγουρα πολλά στερήθηκες σαν παιδί της πόλης, όπως άλλα τόσα, ίσως, στερηθήκαμε κι εμείς μακριά από την Πόλη.

Όντως πολύ ποιητική η προσέγγιση σου, όπως πολύ σωστά το τοποθετεί ο αγαπητός π. Παναγιώτης να νοσταλγείς αυτά που δεν βίωσες.

Καλά να είσαι και να περνοδιαβαίνεις συχνά από τα, έστω, ηλεκτρονικά μέρη μας, ίσως βρεις κι άλλα που να νοσταλγήσεις.

Τις καλημέρες μου,

δ.μ.τ.

Ανώνυμος είπε...

Διονυσία

καλή μου συμπατριώτισσα, υποθέτω, και συνονόματη είναι πάντα ευχάριστο να βρίσκουμε κάτι, έστω και μικρό, που μας ταιριάζει. Εύχομαι πάντα να σε αγγίζουν θετικά, πολλά, όχι μόνο από μένα αλλά κι από άλλους.

Με την αγάπη μου

δ.μ.τ.

Ανώνυμος είπε...

Σε ευχαριστώ καλέ μου π. Παναγιώτη για την πολύ όμορφη φωτογραφία και πλάκα της Τρόμπας, για τον πάντα καλό σου λόγο και για τις ευχές σου.

Είθε αίσια να βαίνουν όλα για όλους.

Χαιρετίσματα πολλά από την, πρόωρα, ζεστή Μελβούρνη, 33 βαθμούς αναμένουμε σήμερα...ουφ ζέστη.

Με την αγάπη μου,

δ.μ.τ.