25 χρόνια πριν (5.4.1987) ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Παντελεήμων χειροτονεί Πρεσβύτερο τον π. Παναγιώτη Καποδίστρια

ΛΟΓΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ

του Διακόνου Παναγιώτη Καποδίστρια 

(Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Νικολάου των Ξένων Ζακύνθου 

Κυριακή Ε'  των Νηστειών, 5 Απριλίου 1987) 

Φρικτότατες, στην άκρα μεγαλειότητά τους, οι στιγμές που καλούμαι να βιώσω, 

Σεβασμιώτατε Γέροντα, 

Σεβαστοί Πατέρες 

και Ευλογημένε Λαέ! 

Με τη Χάρη και την Ανοχή του Μεγάλου Θεού θ' αναλάβω σε λίγο παρακαταθήκη θεία: Τον βαρύτατο Σταυρό της Ιερωσύνης, για μια πορεία μακρά και σταυρώσιμη, που θέλει να με οδηγήσει τελικά στην αγαπητική συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό, οπότε -ως ιερέας "αρρήτων και αθεάτων μυστηρίων"- θα χρειασθεί να λογοδοτήσω για την όποια άνοιξη και την όση αύξηση θα έχω φέρει στις ψυχές, που Εκείνος θα μού έχει εμπιστευθεί. 

Συγκλονιστική η βίωση της Ιερωσύνης. Ο ιερέας στην κάθε στιγμή του καλείται να γίνεται μάρτυρας Χριστού Εσταυρωμένου, ομολογητής της Αναστάσεώς Του, διαμαρτυρία μέσα στον κόσμο υπέρ Εκείνου. Ο λογισμός και ο λόγος του είναι ανάγκη να διακρίνονται από ανυποχώρητη χριστοκεντρικότητα. Ο ιερέας είναι πολιτογραφημένος στον Ουρανό. Πάνω στη γη κινείται ως μεσίτης Θεού, διακονώντας τον ευλογημένο λαό Του. Αποτελεί την κεντρική εκείνη αρτηρία, η οποία αφείδωλα μεταγγίζει στις αναιμικές φλέβες της ανθρωπότητας τον Όλο Θεό. Πρόκειται για τον φωτεινό σηματοδότη, που δείχνει στον κόσμο πώς επιτέλους πραγματώνεται η μετοχή στην ουράνια μακαριότητα! 

Κι αυτός, που Σάς μιλά, πιο χώμα και απ' το χώμα, έχοντας βαθύτατα πεισθεί για την Αγάπη και το Έλεός του Θεού στην κάθε έκφανση της ζωής του, προσέρχεται τώρα να καταξιωθεί και ταυτόχρονα να χρεωθεί ως λειτουργός Του. 

Προτού συντελεσθεί όμως η θαυματουργική επιδημία του Παναγίου Πνεύματος επ' εμέ, χρειάζεται να εκφράσω βαθύτατο σεβασμό κι ευχαριστίες ολόθερμες, σ' Εσάς, Σεβασμιώτατε Γέροντα, για την πατρική στοργή, την οποία επί τόσα χρόνια ανελλιπώς μού δείχνετε, προάγοντάς με και σήμερα στο ύψιστο αξίωμα του λειτουργού στο φρικτό Θυσιαστήριο. 

Και τώρα, Συ "Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας [...], ελθέ και σκήνωσον εν εμοί"! Από Εσάς, Πατέρες και Αδελφοί, ταπεινά ζητώ τη συγγνώμη και την προσευχή Σας!