Όροι και όρια της Μεγάλης Σαρακοστής

Επίκαιρες σκέψεις του π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Άλλη μία Μεγάλη Σαρακοστή σε κόβει και σε ράβει, ευπρεπίζοντας αρμόδιο ένδυμα για την συνάντηση με τον μεγάλο Χορηγό της Ζωής, της όντως ζωής σου! Μιας ζωής, όχι με τα τυπικά ή επιδερμικά χαρακτηριστικά της κοσμικότητας και της ταλαιπωρίας εν τω μέσω της κάθε λογής νυκτός, του εκάστοτε ιδιωτικού λαβυρίνθου σου, αλλά με τα χρώματα της γόνιμης εσωστρέφειας και της βίωσης μυστικών και ανάκουστων καταστάσεων της βαθείας ψυχής σου. 

Σαρακοστή σημαίνει αποκοπή από το ίδιον θέλημα και προσχώρηση στην γκρίζα, αμφιλεγόμενη, συχνά θεοσκότεινη περιοχή του Άλλου. Εκεί δεν έχει φαντασμαγορία και ασφάλεια και ανάπαυση, αλλά μόνον αγάπη φωτιστική, η οποία δύναται να ραγίζει, με τόπο σταυροαναστάσιμο, την πάσα σκοτεινότητα!

Σαρακοστή σημαίνει αναχώρηση από τα τετριμμένα, πλεονάζοντα ή χαμερπή τού βίου, από τα κραυγαλέα και λυσσαλέα του καθημερινού θορύβου των πραγμάτων, από τις επιδερμικές -και ηδονικές- ψαύσεις διάφορων αδιάφορων χοϊκοτήτων!

Σαρακοστή σημαίνει σιωπηλότητα, την ώρα που όλα εγείρουν θλιβερές φωνασκίες και μεγάφωνα (εξίσου επίφοβα) κηρύγματα μικράς πνοής. Εφαρμόζεσαι στην μη-φωνή, χωράς στο κουτάκι της προσωπικής λιγοσύνης σου και ασκείσαι μέσα εκεί στην απόλυτη στεναχωρία, αποθαυμάζοντας πώς επιτέλους χωρά το Αχώρητο στο ρυπαρό τίποτά σου!