Γρηγορίου Θεολόγου, ΤΡΙΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ (σε μετάφραση π. Παναγιώτη Καποδίστρια)

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ (ΠΒ΄)
Άλλοι χρυσό, άλλοι άργυρο κι άλλοι τιμάνε
πλούσια τράπεζα, του βίου αυτού παιχνίδια.
Άλλοι τα μεταξένια νήματα, χωράφια άλλοι
καρποφόρα, ζώων αγέλες άλλοι.
Για μένα πλούτος μέγας ο Χριστός. Ω, να τον έβλεπε
ολοκάθαρα γυμνός ο νους μου. Κι ας έχει τ’ άλλα ο κόσμος.

*          *          *

ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΟΥΣ (ΖΑ΄)
Η πέτρα είμαι που τον πατέρα και τον γιο τους ένδοξους
σκεπάζω Γρηγορίους, λιθάρι ένα, δόξες ίσες,
τους δυο ιερείς. Κι εγώ την ευγενή δέχθηκα
Νόννα, με τον Καισάριο μαζί τον γιο της τον μεγάλο.
Τάφους έτσι μοιράστηκαν και γιους. Ο δρόμος τους;
Όλοι ψηλά. Ζωής ουράνιας ο πόθος ένας.

*          *          *

ΑΛΛΟ (ϞΕ΄)
Του ιερού πατέρα εγώ απόχτησα και τ’ όνομα και θρόνο
και τον τάφο. Μα, να θυμάσαι, φίλε, τον Γρηγόριο,
τον Γρηγόριο, δώρο από τον Χριστό στη μάνα του.
Με όνειρα νυχτερινά του ‘δωκεν έρωτα σοφίας.

Ο πνευματικός ηγέτης χρειάζεται ο ίδιος να είναι οπλισμένος με τις θείες αλήθειες

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής 26^ης Ιανουαρίου 2013

 (Α΄ Τιμοθ. δ΄ 9-15)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Οι αληθινοί Χριστιανοί είναι ανάγκη να αποτελούμε υπόδειγμα μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Ο κάθε πιστός, όποιο επάγγελμα και να εξασκεί και από όποια θέση κι αν βρίσκεται πρέπει, με το παράδειγμά του, να καθοδηγεί και να διδάσκει τους συνανθρώπους του.

          Βέβαια τόσο οι Απόστολοι, όσο και ο καθένας μας που προσπαθεί να βαδίσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ακούει εμπαιγμούς, ύβρεις και ειρωνείες εκ μέρους των απίστων ανθρώπων και αυτό χωρίς να πράξουμε κάτι κακό ή να ενοχλήσουμε κανέναν. Μας λένε ανόητους και καθυστερημένους και γελούν εις βάρος μας.

          Ο Απόστολος Παύλος εδώ λέει στον Τιμόθεο να μην πτοείται απ’ όλα αυτά, αλλά αντίθετα να συνεχίζει σθεναρά το έργο του, χωρίς ντροπές και φόβους. Αν κάθε Χριστιανός είναι έντιμος και καθαρός, κανείς δεν θα τολμήσει να πει κάτι εναντίον του, μήτε να τον καταφρονήσει. Η αρετή επιβάλλεται, γίνεται φωτεινό και ζωντανό παράδειγμα για όλους τούς ανθρώπους τόσο τους ευσεβείς όσο και τους ασεβείς. Και οι ίδιοι οι ασεβείς εκτιμούν και θαυμάζουν κατά βάθος τον ενάρετο πιστό, παρ’ ότι φαινομενικά τον κοροϊδεύουν. Πιο πολύ όμως τον θαυμάζουν και παραδειγματίζονται απ’ αυτόν οι άλλοι πιστοί. Εμπνέονται από αυτόν, ενισχύονται και ενθαρρύνονται.

          Επίσης ο πνευματικός ηγέτης -κατά τον ιερό Παύλο- πρέπει να είναι πνευματικά εφοδιασμένος και οπλισμένος με τις θείες αλήθειες. Αυτό επιτυγχάνεται με την διαρκή και βαθιά μελέτη των ιερών Γραφών. Έτσι οι ποιμένες της Εκκλησίας διαφωτίζονται και ενισχύονται στην πνευματική ζωή και είναι σε θέση να ενισχύουν και να διδάσκουν και τους άλλους.

Αυτό είναι καθήκον τού κάθε εργάτη του Ευαγγελίου κάθε εποχής. Μόνον έτσι θα ασκήσει αγαθή επίδραση, μάλιστα με τα λόγια αλλά και τα έργα του θα οδηγήσει τους άλλους πιστούς, αλλά και τον εαυτό του στον ευθύ και ασφαλή δρόμο της Εκκλησίας.