Η απροϋπόθετη αγάπη, γνώρισμα των συνειδητοποιημένων Χριστιανών

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Β’ Λουκά

4^ης Οκτωβρίου 2015

(Λουκ. Σ’ 31-36)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Μέγιστος κανόνας ζωής και συμπεριφοράς είναι αυτός που διατυπώνει ο Κύριος στην σημερινή ευαγγελική περικοπή. Δίκαια, λοιπόν, ονομάζεται «Χρυσός Κανόνας της Χριστιανικής Πίστης». Ο καθένας οφείλει να φέρεται και να πράττει απέναντι στον άλλον ό,τι θα ήθελε και ο άλλος να σκέφτεται και να πράττει απέναντι σ’ αυτόν.

Όμως δεν περιορίζεται εδώ ο Ιησούς! Προχωρεί πολύ πιο πέρα από τις κοινωνικές συνθήκες και τους συμβατικούς ανθρώπινους κανόνες και νόμους. Πρέπει βέβαια να πράττεις το καλό σε αυτόν που κάνει και σε σένα καλό, να αγαπάς αυτόν που σε αγαπά, να τιμάς και να σέβεσαι αυτόν που σε τιμά και σε σέβεται και να ευεργετείς αυτόν που θα σε ευεργετήσει με την σειρά του. Αυτό το επιτάσσουν οι στοιχειώδεις κανόνες μιας ανθρώπινης –ακόμα και μη χριστιανικής– κοινωνίας. Αρκεί όμως αυτό; Η απάντηση είναι απόλυτη και κατηγορηματική: ΟΧΙ. Αυτό δεν είναι χριστιανική αρετή, είναι μια ανταπόδοση, μια συναλλαγή, ένας εμπορικός και συμφεροντολογικός υπολογισμός. Ο Κύριος μάς συστήνει έναν τρόπο ζωής και συμπεριφοράς ασυγκρίτως ανώτερο από αυτόν. Μας προτείνει και μας διδάσκει την Αγάπη χωρίς αξιώσεις, χωρίς απαιτήσεις και προϋποθέσεις.

Πρέπει να αγαπούμε όχι υπολογιστικά και συμφεροντολογικά περιμένοντας κάποιο όφελος, αλλά οφείλουμε να κάνουμε το καλό μόνο και μόνο για το ίδιο το καλό. Η αγάπη μας χρειάζεται να επεκτείνεται ακόμη και σε αυτούς που δεν μας ωφέλησαν, που δεν μας εξυπηρέτησαν, αντίθετα, πολλές φορές μας φέρθηκαν άσχημα και μας έβλαψαν. Σε αυτούς, οι οποίοι ούτε στο παρελθόν μας έκαναν καλό, αλλά μήτε και στο μέλλον περιμένουμε να μας κάνουν.

Το να αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν είναι κάτι που είναι πανεύκολο και το πράττουν καί οι αλλόθρησκοι και οι αμαρτωλοί. Η απροϋπόθετη αγάπη όμως είναι γνώρισμα μόνο των αληθινών και συνειδητοποιημένων Χριστιανών. Ο Πανάγαθος Θεός δίνει πρώτος το παράδειγμα! Όλους τους σκεπάζει με την άπειρη αγάπη και πατρική στοργή Του: καλούς και κακούς, ευσεβείς και ασεβείς, θρήσκους και άθεους, αγαθούς και πονηρούς, ευγνώμονες σε Αυτόν και αγνώμονες. Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι τον πικραίνουμε ποικιλοτρόπως. Όμως ζητάμε και παίρνουμε τα θεία δώρα της αγάπης Του.

Το ίδιο λοιπόν, γινόμενοι μιμητές Του, χρειάζεται να κάνουμε κι εμείς για τους συνανθρώπους μας, για να κερδίσουμε έτσι επάξια την Ουράνια Βασιλεία. Γένοιτο!