ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Ι΄ Ματθαίου
28 Αυγούστου 2016
(Ματθ.
ις΄ 14-23)
Γράφει
ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Μεγάλος
ο πόνος του πατέρα για το άρρωστο παιδί
του. Πολλοί οι κόποι και τα έξοδα για
την θεραπεία του, με τα πενιχρά ιατρικά
μέσα της εποχής, πολλές οι δοκιμασίες
και οι θλίψεις του.
Κάποτε,
θεία φώτιση τον κατέλαβε και σκέφτηκε
να καταφύγει στο σωστό και έσχατο μέσο
για την σωτηρία του παιδιού του: να
προσέλθει γονυκλινής στον Ιησού, ζητώντας
βοήθεια. Και το θαύμα έγινε: το παιδί
του γιατρεύτηκε δια της θείας δυνάμεως
και χάριτος.
Όμως,
παράλληλα, ο Κύριος ψέγει και την
ανθρώπινη ηθική πτώση και απιστία, που
είναι η αρχή κάθε σωματικού και ψυχικού
κακού. Ο ίδιος ο Κύριός μας δεν ζητάει
την εξόντωση, αλλά την μετάνοια του
αμαρτωλού.
Πλήθος
ήταν οι ευεργεσίες προς τους συμπατριώτες
Του. Αυτοί, όμως, πώς Του το ανταπέδωσαν;
Με σκληρότητα, αγνωμοσύνη και ασέβεια,
μιμούμενοι τους προγόνους τους, οι
οποίοι καταδίωξαν και φόνευσαν τους
Προφήτες και τους Δίκαιους.
Όμως,
παρ’ όλα ταύτα, ο Θεός δεν έπαψε να
ευεργετεί τους ανθρώπους με κάθε τρόπο.
Παντού και πάντοτε εκδηλώνονται οι
χάρες και οι δωρεές Του προς το ανθρώπινο
γένος. Συνεχώς εργάζεται για το καλό
και την σωτηρία των ανθρώπων. Μας στέλνει
υλικές δωρεές, προστατεύει από κινδύνους,
φωτίζει τον νου μας, φυλάσσει από τις
ενέργειες του Πονηρού, ζωογονεί εντός
της Εκκλησίας δια των ιερών Μυστηρίων,
κατευθύνει στον δρόμο της Αιωνιότητας
και της Σωτηρίας. Δείχνει επιείκεια
απέραντη στα ανομήματά μας, ανέχεται
τις αμαρτίες και την αδιαφορία μας, ενώ
δεν αδιαφορεί ποτέ για εμάς, αλλά το
έλεός Του μας «καταδιώκει πάσας τας ημέρας της ζωής μας», κατά τον ιερό
Ψαλμωδό.
Ας προσέξουμε όμως μήπως, παρεξηγώντας
το έλεος και την μακροθυμία του Θεού,
σκληρυνθούμε απόλυτα και ολοκληρωτικά.
Μήπως αδιαφορήσουμε παντελώς και
αμετανόητα απέναντι στις θείες δωρεές
Του και περιφρονήσουμε τη Χάρη Του.
Διότι κανείς δεν πρόκειται τότε να
ξεφύγει από τη δίκαιη κρίση Του.
Ας
μην ομοιάσουμε, λοιπόν, στη γενεά την
άπιστη και διεστραμμένη των χρόνων του
Ιησού, αλλά ας μετανοούμε πάντοτε με
ειλικρίνεια και συντριβή καρδίας, διότι
τότε και μόνον τότε θα κερδίσουμε την
Βασιλεία των Ουρανών. Γένοιτο!
