Η υλοφροσύνη είναι μητέρα της αμαρτίας και η αμαρτία το δηλητηριασμένο κεντρί του θανάτου

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Ε΄ Λουκά

5 Νοεμβρίου 2017

(Λουκ. στ΄ 19-31)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Πλούσιος ιδιαίτερα ήταν ο άνθρωπος της σημερινής παραβολής. Και δεν έχανε ευκαιρία να το επιδεικνύει. Οργάνωνε πολυδάπανα συμπόσια, περιστοιχισμένος από κόλακες και ψεύτικους φίλους, οι οποίοι αποσκοπούσαν μονάχα στο υλικό κέρδος, φορούσε πολυτελή ενδύματα και κοσμήματα και απολάμβανε πλούσια και άφθονα φαγητά.

Ο καθένας, ακόμη και ο φτωχός, πολλές φορές επιθυμεί τον πλούτο διότι πιστεύει ότι θα ζήσει χωρίς ανάγκες και σκοτούρες. Θα μπορεί να έχει άφθονα χρήματα, λαμπρή κατοικία, πλούσια κοσμήματα και ενδύματα, πολυτελή οικιακά είδη. Με την φαντασία του ονειρεύεται μια ζωή χωρίς κόπους και στερήσεις, χωρίς να επιδιώκει όμως -δυστυχώς γι’ αυτόν- την «βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη Του», όπως λέει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.

Αφού, λοιπόν, οι του κοσμικού φρονήματος -λίγο ή πολύ- επιθυμούν τον πλούτο διακαώς και είναι διατεθειμένοι να διαπράξουν κάθε νόμιμη ή άνομη πράξη για να τον αποκτήσουν και βουλιάζουν έτσι στην αμαρτία, πόσο μάλλον αμαρτάνουν οι κατέχοντες ήδη τον πλούτο!

Οι άνθρωποι αυτοί είναι τις περισσότερες φορές παραδομένοι στους πειρασμούς και τις εκτροπές. Είναι δούλοι της αναλγησίας και της φιλαργυρίας, η οποία είναι -κατά τον ιερό Παύλο- «ρίζα πάντων των κακών». Ο ψυχικός κόσμος τους σημαδεύεται από αντινομίες και αναστατώσεις. Ωθούνται σε περιπέτειες τυχοδιωκτικές, ενώ έχουν την ψευδαίσθηση ότι ζουν με ασφάλεια. Και το κυριότερο: χάνουν οριστικά τη μετοχή τους στην ουράνια βασιλεία του Θεού και την σωτηρία τους.

Αυτό συνέβη και στον ασεβή και υλιστή πλούσιο της παραβολής. Έβλεπε τον φτωχό και εξαθλιωμένο Λάζαρο, που προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα την πείνα του και ζητιάνευε στην πόρτα του περιφρονημένος, να ζει τώρα αιώνια ευτυχής στις αγκάλες του Αβραάμ, ενώ τον εαυτό του στις αιώνιες φλόγες της κόλασης. Και οι φλόγες αυτές δεν σημαίνουν τίποτε άλλο παρά την αιώνια απομάκρυνση της ψυχής του αμαρτωλού και αμετανόητου ανθρώπου από την χάρη του Θεού. Όταν συμβεί αυτό, κανείς πλέον δεν μπορεί να τον βοηθήσει.

Βλέπουμε, λοιπόν, περίτρανα ότι η υλοφροσύνη είναι η μητέρα της αμαρτίας και η αμαρτία το δηλητηριασμένο κεντρί του θανάτου, κατά τον μεγάλο και ουρανοφάντορα Βασίλειο. Προς στιγμήν το δόλωμά της είναι γλυκό και η παγίδα, την οποία στήνει,ελκυστική. Μετά όμως φέρνει πικρότατες συνέπειες για την σωτηρία μας. Ας ευχηθούμε, με την χάρη του Θεού, όλοι μας να γλιτώσουμε απ’ αυτές. Γένοιτο!