ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Α΄ Νηστειών (Ορθοδοξίας)
17 Μαρτίου 2019
(Ιωαν. α΄ 44-52 )
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Πολλοί άνθρωποι έχουν μέσα στην καρδιά τους καλή πίστη και αγαθή προαίρεση. Είναι διαλλακτικοί, ταπεινοί και καλότροποι, έστω και αν ακόμη δεν έχουν φθάσει στην απαραίτητη πνευματική ωριμότητα. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και ο Ναθαναήλ, ο αδελφικός και αγαπημένος φίλος του Φιλίππου.
Ο Ναθαναήλ μπορεί να μην είχε ακόμη γνωρίσει τον Χριστό, αλλά είχε μέσα του ένα αγαθό προαίσθημα, μια ροπή προς Αυτόν, χωρίς διάθεση για αντιρρήσεις και φιλονικίες. Αυτή η μικρή φλόγα, που είχε μέσα του ο Ναθαναήλ, έγινε φωτιά μεγάλη και καταύγασε τον ψυχικό κόσμο του, με την βοήθεια του φίλου του Φιλίππου.
Ο Φίλιππος γνώριζε την καλή καρδιά και προαίρεση του φίλου του και τον παρότρυνε συνεχώς να συναντήσει, να δει και ν’ ακούσει τον Ιησού. «Έρχου και ίδε», δηλαδή έλα να δεις ο ίδιος και ν’ αποκτήσεις προσωπική εμπειρία, του είπε. Ένα και μόνο βλέμμα, μία και μόνη συνάντηση με τον Θεάνθρωπο, αρκούσε να οδηγήσει τον Ναθαναήλ στον δρόμο της θέωσης και να τον καταστήσει αγαπημένο μαθητή του Κυρίου.
Η συνάντηση του Ναθαναήλ με τον Κύριο υπήρξε μόνον η αρχή. Θα ακολουθούσαν φοβερά γεγονότα και θα επιτελούνταν ενώπιον των έκθαμβων οφθαλμών του, θαύματα πρωτάκουστα. Θα έβλεπε τον Κύριο να ανασταίνει νεκρούς, να θεραπεύει ασθενείς, να ηρεμεί τις άγριες θάλασσες, να κηρύττει σε συγκεντρωμένα πλήθη και στο τέλος, θα ήταν παρών και στο θαύμα των θαυμάτων: στο ιερό πάθος και την εκ νεκρών Ανάσταση του Διδασκάλου του, ενώ ο ίδιος, όπως και πολλοί άλλοι, θα γινόταν Απόστολος του Ιησού Χριστού στα πέρατα της Οικουμένης. Θα έβλεπε τους εχθρούς της Πίστης να τους συκοφαντούν, να τους διώκουν, να τους βασανίζουν και να τους οδηγούν σε φρικτό τέλος. Όμως η Εκκλησία θα παρέμενε αλώβητη και απτόητη.
Όταν ο Ναθαναήλ πρωτοσυνάντησε τον Ιησού Χριστό έπεσε στα γόνατα και τον προσκύνησε κραυγάζοντας ότι είναι ο Υιός του Θεού. Και οδηγήθηκε σε αυτήν την αντίδραση, διότι άκουσε από τον Κύριο κάτι πολύ απλό: ότι τον είδε κάτω από ένα δέντρο σε τεράστια απόσταση. Πράγμα που ο Ναθαναήλ θεώρησε εξωπραγματικό και αξιοθαύμαστο. Παρά ταύτα, τα εξόχως υψηλά και τα θαυμάσια ακόμη δεν είχε αρχίσει να τα βλέπει.
Ας γίνουμε, λοιπόν, καλόπιστοι, αγαθοί και αγνοί σαν τον Ναθαναήλ, ώστε να οδηγηθούμε στην εν Χριστώ ζωή και σωτηρία. Και ας μιμηθούμε την ειλικρινή και ανυστερόβουλη φιλία του Φιλίππου, ο οποίος ωφέλησε πραγματικά τον «εν Χριστώ» αδελφό του Ναθαναήλ, προσφέροντάς του την μεγαλύτερη υπηρεσία και ευεργεσία: την θέαση και την συντροφιά του Θεανθρώπου, του οποίου το μήνυμα οφείλουμε όλοι να μεταλαμπαδεύσουμε σε κάθε διψασμένη ψυχή. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου