ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΟ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της
Κυριακής της Τυρινής
1
Μαρτίου 2020
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Το
νοσηρό συναίσθημα της φιλαυτίας σκοτίζει
το ανθρώπινο μυαλό και αναγκάζει τον
άνθρωπο να μην ξεχωρίζει το πνευματικό
και ουσιαστικό συμφέρον του. Ο εγωισμός
αχρηστεύει τα καλά έργα μας και μάς
κάνει να παραμερίζουμε τον Θεό, ενώ στην
καρδιά μας βασιλεύει μνησικακία για
οποιονδήποτε πραγματικά ή φανταστικά
μάς έχει βλάψει. Αγνοώντας το παράδειγμα
του Θεανθρώπου Σωτήρα μας, βρισκόμαστε
καθημερινά βυθισμένοι στην αρχέγονη
λάσπη της αμαρτίας, της μνησικακίας και
της εκδικητικότητας. Δεν αναλογιζόμαστε
ότι κι εμείς με τη σειρά μας διαπράττουμε
μικρά ή μεγάλα σφάλματα, έναντι άλλων
συνανθρώπων μας. Ενώ, όμως, για τα δικά
μας σφάλματα ζητάμε την θεία επιείκεια,
δεν πράττουμε το ίδιο προς τους αδελφούς
μας. Η νοσηρή αυτή ιδιοτέλεια κρατάει
τον άνθρωπο κολλημένο στην παχυλή ύλη,
στα επίγεια και στα φθαρτά. Αυτό έχει
ως μοιραία συνέπεια της απώλεια της
αθάνατης ψυχής του.
Μια
άλλη υποχρέωση του αληθινού Χριστιανού
είναι να μην «θησαυρίζει
θησαυρούς επί της γης».
Να μην γίνεται μιμητής δηλαδή του άφρονος
πλουσίου ή του πλουσίου που περιφρόνησε
τον φτωχό Λάζαρο της παραβολής.
Ο
άνθρωπος ασφαλής θα πρέπει να μην ζει
παρασιτικά και να εργάζεται τίμια όπου
και όπως μπορεί για την εξασφάλιση του
άρτου του επιούσιου, της οικογένειάς
του. Όμως οφείλει να έχει ως πρότυπο τις
ιερές βιβλικές μορφές που, καίτοι
κατείχαν συχνά πλούτη αμύθητα, εντούτοις,
τα χρησιμοποίησαν για την ανακούφιση
των συνανθρώπων τους, προς Δόξαν Θεού.
Ας θυμηθούμε τον σεβάσμιο Αβραάμ, ο
οποίος ζούσε λιτή και απέριττη ζωή,
διότι γνώριζε ότι όλοι είμαστε προσωρινοί
επί της γης και απλοί διαχειριστές του
επίγειου πλούτου, που και αυτός ακόμα
ανήκει στον Θεό.
Ο
φιλάργυρος και φίλαυτος άνθρωπος δεν
διστάζει μπροστά σε τίποτα, προκειμένου
να διατηρήσει ή και να αυξήσει τα πλούτη
του. Διαπράττει αδικίες, βιαιότητες
ακόμη και φόνους πολλές φορές. Διακατέχεται
από αγωνία καθημερινή, διότι οι κλέφτες
απειλούν την περιουσία του, όπως και οι
κοινωνικές αναστατώσεις, οι πόλεμοι, η
φθορά, οι πλαστογραφίες, οι απάτες, οι
οικονομικές κρίσεις και επιδρομές.
Όμως, ακόμη κι αν καταφέρει να κρατήσει
τα πλούτη του, ο θάνατος θα τον επισκεφθεί
κάποτε αναπόφευκτα.
Ας
θησαυρίζουμε, λοιπόν, όλοι τους ουράνιους
θησαυρούς, γενόμενοι γνήσια και ζωντανά
μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, χωρίς
τυπολατρίες και ευσεβιστικές επιδείξεις
και υποκρισίες. Ο πραγματικός θησαυρός
μας ας είναι η καρδιά μας, στην οποία
πάντοτε θα κλείνουμε τον Σωτήρα Χριστό.
Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου