Δεκέμβρης μήνας στην Αθήνα, γύρω στο 1958. Σε μιαν Αθήνα μικρή κι ανθρώπινη ακόμα, αλλά με φτώχεια! Όμως τότε, επικρατούσε φτώχεια σε όλη την Ελλάδα λίγο-πολύ! Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που είχαν δική τους ιδιόκτητη μονοκατοικία ή διαμέρισμα. Οι περισσότεροι έμεναν σε ενοίκιο και πολλοί, πάρα πολλοί, ιδιαίτερα στα εσωτερικά προάστεια της Αθήνας, έμεναν σε «αυλή». Για τους νεότερους που δεν γνωρίζουν, ιδιοκτήτης μονοκατοικίας, κυρίως φτωχικών περιοχών όπου είχε σχετικά μεγάλο χώρο, έχτιζε όπως-όπως, από ένα δωμάτιο γύρω-γύρω, μερικές φορές κι ένα κουζινάκι μικρό που μόλις και χωρούσε να μπεις μέσα, σε κάπως κυκλικό ή μακρόστενο χώρο, ανάλογα με το σχήμα της αυλής με κοινόχρηστους τους περισσότερους χώρους, όπως βρύση για νερό, τουαλέτα, σκοινιά για να απλώνουν τα ρούχα και λίγο χώρο για να βάζει κάθε νοικοκυρά την σκάφη έξω από το δωμάτιό της και να πλένει. Το ενοίκιο, συνήθως προσιτό για μικρές ή μεγάλες οικογένειες, ακόμα και αντρόγυνα με 4 παιδιά, έμεναν σε τέτοια αυλή!
Αυτή τη φορά φιλοξενούμενος ήταν ο κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΘΥΜΗΣ, Θεολόγος – Μάστερ Ιστορίας, ο οποίος διαπραγματεύτηκε το θέμα: «Ο ΛΟΓΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΗ "ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΝ" (Οικουμενικό Πατριαρχείο, 30 Νοεμβρίου 1759)».
.jpg)
