Ομαδικώς

Του Θεόδωρου Καλμούκου | Εθνικός Κήρυξ, 17.9.2021

Φαίνεται ότι έχουν πάθει ομαδική παράκρουση οι Ρώσοι κληρικοί και κυβερνητικοί διότι δεν εξηγείται αλλιώς αφού δεν περνά μέρα που να μην επιτεθούν με τρόπο δυσείμονος μικρόνοιας και λιβελλογραφίας στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Μιλούμε για τρικυμία εν κρανίω διότι δεν μπορούν να χωνέψουν την χορήγηση της Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας και την επιτυχία της πρόσφατης επίσκεψης του Πατριάρχη σ’ αυτή.

Λες και δεν ήταν αρκετοί ο Πατριάρχης Κύριλλος και ο πολυπράγμων Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας και οι αυλόδουλοί τους, αλλά στο χορό μπήκε και ο Λαβρόφ των εξωτερικών κι άρχισε να παραλαλεί κι αυτός ατεκμηρίωτα και ανενδοίαστα, για να ικανοποιήσει τον αυθέντη και δεσπότη του, τον Βλαδίμηρο Πούτιν.

Το κύκλωμα συμπληρώνεται με τα διάφορα ρωσοκίνητα υποβολιμαία λαθρόβια στην Ελλάδα και εδώ τα οποία είναι κυριολεκτικά η αισχύνη του δημόσιου λόγου. Βέβαια δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν οι προαναφερθέντες μεγαλόσχημοι και οι υποτακτικοί τους κληρικοί και λαϊκοί πως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν πτοείται ούτε ολιγωρεί μπροστά σε επιθέσεις ανίερων ρασοφόρων, ούτε σε υποβολιμαίες πολεμικές λογής-λογής βοθρώνων. Πηδαλιουχεί το σκάφος της Ορθόδοξης Εκκλησίας με πυξίδα την ιστορία, την εκκλησιολογία, τη σύνεση και τη σοφία αιώνων πολλών.

Επί τέλους οι Ρώσοι αυτοί είναι, έτσι καταλαβαίνουν την Εκκλησία, κι είναι οδυνηρά γνωστά τα όσα απεργάζονται χρόνια τώρα σε βάρος της Μητέρας Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως με περισσή δόση αγνωμοσύνης ξεχνώντας ότι από αυτή έλαβαν την Ορθόδοξη Πίστη, αλλά και από αυτή πήραν την αυτοκεφαλία με αναίσχυντο εκβιαστικό και πραξικοπηματικό τρόπο, αλλά το μεγάλο όνειδος είναι να υπάρχουν Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Κύπρου οι οποίοι παίζουν ελαφρά τη συνειδήσει το παιγνίδι των Ρώσων. Καθαρές κουβέντες. Για δε τους ομογενείς και ομόγλωσσους προκαθημένους (ευεργετηθέντες μάλιστα) οι οποίοι εξακολουθούν να μην τάσσονται στο πλευρό του Οικουμενικού Πατριάρχη, αλλά να επιδίδονται σε παίγνια παρελκυνστίδας με περισσή υποκρισία χωρίς να σκέπτονται ότι ουσιαστικά στρέφονται εναντίον της ψυχής του Γένους, ταιριάζει πράγματι ένα δυνατό «ουαί». Η Ιστορία όμως γράφει και η υστεροφημία τους ήδη αμαυρώνεται.