Το "Χριστός Ανέστη" ως παυσίλυπο

Απόσπασμα ομιλίας του π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, 

κατά την Κυριακή του Θωμά 2023, στην Παναγούλα Βανάτου

Αγαπητοί συνεορταστές του Πάσχα, 

Κατά την προηγούμενη Μεγάλη Εβδομάδα, συνοδεύσαμε λειτουργικά - λατρευτικά τον Κύριο Ιησού στο Πάθος, τον Γολγοθά, τον Σταυρό, τον Τάφο και ήδη διαδηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση, εντός και γύρω μας, ότι -"θανάτω θάνατον πατήσας"- Ανέστη εκ των νεκρών! 

Ένα από τα βραβευτικά δώρα της θεο-έγερσης και της δικής μας μετοχής στο Θαύμα ετούτο αποτελεί η δυνατότητα που μας παρέχει: να βάζουμε το δάκτυλό μας στα σημάδια των καρφιών Του, ούτως ώστε να βεβαιωνόμαστε και διά της αφής ότι εκείνος είναι ο Εδώ και Τώρα της σωτηρίας μας και ότι δι' Αυτού το κεντρί του Θανάτου (του κάθε θανάτου) δεν έχει την πρότερη ισχύ του, μήτε διάρκεια. 

Έτσι, η ευλογημένη δυσπιστία του Θεού φέρνει τον καθένα μας ενώπιον του Κυριακού Σώματος. Όμως εμείς, όχι μόνο Τον αγγίζουμε, αλλά και Τον τρώμε και Τον πίνουμε. Καθιστάμεθα "σύσσωμοι" και "σύναιμοι" μ' Εκείνον. Είναι -όπως παραδεχόμαστε στη θεία Λειτουργία- "ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων". 

Έτσι, πλημμυρίζουμε ευεργετικά από το Φως, το οποίο εκπέμπεται κραταιό από το Κενό Μνημείο και αυτή η θεοειδής λάμψη φέρει την δυναμική να καταργεί εν ριπή τα όποια και όσα σκοτάδια μας, ακολούθως μάλιστα μπορούμε να Το μεταλαμπαδεύσουμε στους γύρω μας, καλυτερεύοντας φωτιστικά την πνευματική - κοινωνική - οικογενειακή ζωή μας.

Κάποιοι όμως από τους συνοδίτες της καθημερινότητάς μας παραπονούνται ότι, παρά την πλησμονή της Χαράς του Πάσχα, με το που ακούν το "Χριστός Ανέστη", δε χαίρονται. Παραμένουν στη λύπη της Μεγάλης Εβδομάδας. Σε τούτο δίνει μιαν ανακουφιστική απάντηση ο λαοφίλητος νεοδιακηρυχθείς Άγιος της Εκκλησίας, Παΐσιος ο Αγιορείτης. Σε σχετική ερώτηση, έχει απαντήσει: "– Ναι, είναι φυσικό. Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι μεγαλύτερο από το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε σε μια μέρα να ξεπεράσουμε αυτή την ψυχική κατάσταση. Σιγά-σιγά όμως, κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που είναι σαν μία ημέρα πασχαλινή, φεύγει ο πόνος της Μ. Εβδομάδας και η ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά."

Ελπίζω κι εύχομαι, αγαπητοί, καθώς ήδη ολοκληρώθηκε η Νέα Εβδομάδα, οι πρώτες μέρες της Λαμπρής, το φως της Χαράς και η χαρά του Φωτός να δίνει νόημα στις ημέρες όλων μας, δίχως κάποιοι να έχουν παραμείνει στη λύπη και τα αδιέξοδά τους!