Την Κυριακή, 26 Ιανουαρίου 2025, τελέστηκε Θεία Λειτουργία στον ιστορικό Ιερό Ναό της Αγίας Οσιομάρτυρος Παρασκευής Πικριδίου (Χάσκιοϊ), χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στεφάνου, Πατριαρχικού Επόπτου της οικείας Περιφερείας.
Το Σάββατο, 25 Ιανουαρίου 2025, ο Πρέσβης της Ελλάδος στην Αβάνα κ. Θεόδωρος Τσακίρης παρέθεσε επίσημο γεύμα, στην πρεσβευτική κατοικία, προς τιμήν του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου, ο οποίος επισκέπτεται την Κούβα ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και της Μητρός Εκκλησίας στους εορτασμούς της επετείου είκοσι ετών από τον εγκαινιασμό του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου Αβάνας.
Σήμερα, Κυριακή του Ζακχαίου, 26η Ιανουαρίου 2025, κατά την Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, χοροστάτησε ο Σεβ. Πατριαρχικός Επίτροπος, Μητροπολίτης Γέρων Δέρκων κ. Απόστολος.
Φωτογραφίες:Yani Kayakoparan
Στην προσωπικότητα και το έργο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου αναφέρθηκε η Α. Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, το Σάββατο, 25 Ιανουαρίου 2025, στην ομιλία του, κατά την επίσκεψή του στον Ι. Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Bischwiller, όπου και τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του κεκοιμημένου Πρωθιεράρχου.
Την Παρασκευή, 24 Ιανουαρίου 2025, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων για την 20ή επέτειο του εγκαινιασμού του ορθόδοξου Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου Αβάνας, πραγματοποιήθηκε μια υπέροχη μουσική εκδήλωση, η οποία φιλοξενήθηκε στην πλησιόχωρη Βασιλική του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, μια καθολική εκκλησία του 16ου αιώνος.
Σήμερα, Κυριακή του Ζακχαίου, 26 Ιανουαρίου 2025, ο Οικουμενικός Πατριάρχης χοροστάτησε στην Θεία Λειτουργία, η οποία τελέστηκε στον Ναό του Αποστόλου Παύλου στο Στρασβούργο. Τον Πατριάρχη προσφώνησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Δημήτριος και αντιφώνησε, με λόγια αγαπητικά, ο Πατριάρχης.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕ-ΜΕΤΑΔΟΣΕΩΣ:
Το σκήνωμα του μακαριστού Προκαθημένου θα παραμείνει στον Καθεδρικό Ιερό Ναό των Αθηνών, έως τις πρωινές ώρες της Τρίτης οπότε και θα αναχωρήσει για την Αλβανία οδικώς μέσω του συνοριακού σταθμού της Κακαβιάς.
Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης μετά πολλῆς λύπης πληροφορηθεῖσα τήν εἰς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων καί πάσης Ἀλβανίας κυροῦ Ἀναστασίου, διά τοῦδε τοῦ Συνοδικοῦ ἡμῶν Γράμματος, ἐκφράζει τῇ Ὑμετέρᾳ Ἐκκλησίᾳ τά φιλάδελφα αἰσθήματα καί τάς θερμάς συλλυπητηρίους Αὐτῆς εὐχάς, συμμετέχουσα εἰς τό βαρύ πένθος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας.
Υπάρχουν άπειροι λόγοι για να θαυμάζει κανείς την ευλογημένη χώρα, στην οποία ο Θεός μας έταξε να ζούμε. Ένας τόπος που απλώνεται σαν καμβάς, γεμάτος χρώματα· ένας τόπος όπου ο σπάνιος φυσικός πλούτος συνυπάρχει σε θαυμαστή αρμονία με υπέροχους ανθρώπους, αλλά και οι άνθρωποι μεταξύ τους, παρότι προέρχονται από διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμικά υπόβαθρα, έχουν επιτύχει να συμβιώνουν αρμονικά, να συμπορεύονται με πνεύμα ενότητας και αλληλοσεβασμού και να συνεργάζονται παραγωγικά για το κοινό καλό.
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου - Καθηγητού
Η Ελλάδα υπήρξε μια από τις κοιτίδες του μοναχισμού. Τα όρη και τα βουνά της πατρίδος μας είναι κατάσπαρτα από παλαιές και νέες σκήτες και Ιερές Μονές, τις οποίες έκτισαν άγιοι ασκητές. Ένα αγιασμένο τέτοιο βουνό είναι και το Όρος Σαγματά της Βοιωτίας. Εκεί ασκήτεψε και αγίασε ο άγιος Κλήμης ο Αθηναίος, μια αγιασμένη και χαρισματική μορφή των μέσων χρόνων.
Η Κυριακή του Ζακχαίου σηματοδοτεί την απαρχή της πνευματικής πορείας που μας οδηγεί προς τη Μεγάλη Σαρακοστή. Η περικοπή του Ευαγγελιστή Λουκά (19:1-10) παρουσιάζει την ιδιαίτερη συνάντηση του Χριστού με τον Ζακχαίο, έναν άνθρωπο κοινωνικά περιθωριοποιημένο λόγω της ιδιότητάς του ως αρχιτελώνη, δηλαδή ενός ανθρώπου που συγκέντρωνε φόρους για λογαριασμό των Ρωμαίων, πολλές φορές με άδικο τρόπο. Παρ' όλα αυτά, ο Ζακχαίος παρουσιάζεται ως υπόδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας, κάτι που αξίζει να εμβαθύνουμε.
Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας
Αν έχουμε την επιθυμία του Ζακχαίου να δούμε τον Χριστό και κάνουμε, όπως εκείνος, ό,τι περνάει από το χέρι μας για αυτό, να είμαστε βέβαιοι πως αργά ή γρήγορα θα δούμε, όπως ο Ζακχαίος, τον Χριστό να μάς κοιτάει. Θα μάς φωνάξει, όπως εκείνον, με το όνομά μας και θα μείνει μαζί μας, όπως το έκανε με τους μαθητές Του πηγαίνοντας προς Εμμαούς αμέσως μετά την Ανάστασή Του.
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά, 26/1/2025
Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ
Του π. Δημητρίου Μπόκου
Ὁ Ζακχαῖος, ἀρχιτελώνης τῆς Ἱεριχοῦς, πλούσιος ἀπὸ τὴν ἀνεξέλεγκτη αὐθαιρεσία τοῦ ἐπαγγέλματός του, ἄκουσε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ φαίνεται πὼς ἄρχισε νὰ προβληματίζεται. Ἔτσι, ὅταν ὁ Χριστὸς πέρασε ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ, ὁ Ζακχαῖος ἔσπευσε νὰ τὸν δεῖ. Λόγῳ τῆς πολυκοσμίας καὶ ἐπειδὴ ἦταν κοντὸς στὸ ἀνάστημα, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ δεῖ τὸν Χριστό, ἀνέβηκε σὲ μιὰ συκομουριά. Ὁ Χριστὸς τὸν προσφώνησε μὲ τὸ ὄνομά του καὶ τοῦ εἶπε νὰ κατεβεῖ γρήγορα ἀπὸ τὸ δέ
Στην Ιεριχώ, την πόλη των φοινίκων, μα και της σιωπής, μια ψυχή διψασμένη για λύτρωση αναζητά την κάθαρση. Ο Ζακχαίος, ο αρχιτελώνης, ο άνθρωπος που η κοινωνία έχει στιγματίσει, σκαρφαλώνει στη συκομορέα, σαν να προσπαθεί να αγγίξει τον ουρανό, να ξεφύγει από το βάρος που τον καταδυναστεύει. Εκεί, ανάμεσα στα κλαδιά, τον βρίσκει το βλέμμα του Χριστού, γεμάτο αγάπη και κατανόηση, που διαπερνά την ψυχή του και σπέρνει τον σπόρο της ελπίδας. Η συνάντηση αυτή, φευγαλέα σαν αστραπή, θα σημαδέψει για πάντα τη ζωή του Ζακχαίου, ανοίγοντας μπροστά του έναν νέο δρόμο, γεμάτο προκλήσεις και ευκαιρίες. Σαν διψασμένος που βρίσκει νερό στην έρημο, ο Ζακχαίος αφήνεται στην αγκαλιά του Σωτήρα, έτοιμος να ακολουθήσει το κάλεσμά Του, να βιώσει το θαύμα της λύτρωσης. Μια λύτρωση που αγκαλιάζει και ολόκληρο το σπιτικό του, σαν μια ζεστή αγκαλιά που περιβάλλει και προστατεύει. Γιατί η σωτηρία, όπως η αγάπη, δεν γνωρίζει όρια, ακτινοβολεί προς κάθε κατεύθυνση, αγγίζοντας και μεταμορφώνοντας ό,τι συναντά στο πέρασμά της, σαν το φως που διαλύει το σκοτάδι.
«Κι ἐμεῖς γι’ αὐτὸ ὑπομένουμε κόπους καὶ ὀνειδισμούς, γιατὶ στηρίξαμε τὴν ἐλπίδα μας στὸν ἀληθινὸ Θεό, ποὺ εἶναι σωτήρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων κι ἰδιαίτερα τῶν πιστῶν».
«Και προδραμών έμπροσθεν ανέβη επί συκομορέαν, ίνα ίδη αυτόν»
Η πορεία διά μέσου της μετάνοιας καταξιώνει τον άνθρωπο σε πνευματικές κορυφογραμμές. Ακριβώς, σ’ αυτή τη χρονική στιγμή η Εκκλησία προβάλλοντας το παράδειγμα του Ζακχαίου, στέλνει το πιο ισχυρό μήνυμα στον άνθρωπο. Όσο και αν έχει πέσει στη ζωή του, όσο και αν βιώνει την τραγική οδύνη στο χώρο της αμαρτίας, όσο κι αν βρίσκεται στο περιθώριο της ζωής, η αγάπη του Κυρίου απλώνεται σ’ ένα εύρος που δεν μάς επιτρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να βυθίζεται στο σκοτάδι της απελπισίας. Αντίθετα, η εκζήτηση της χάρης του Θεού, ανοίγει τους ορίζοντες της ελπίδας και της χαράς και μεταβάλλεται σε οδοδείκτη αληθινής ζωής. Αυτό έπραξε και ο Ζακχαίος, ο οποίος, ζητούσε μετά μανίας να ιδεί τον Ιησού. Γιατί ακριβώς γνώριζε ότι μόνο η αγάπη του προσφέρει την αληθινή σωτηρία.
Τρεῖς ἀπὸ τὶς δεκατέσσερεις ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὀνομάζονται «ποιμαντικὲς ἐπιστολές». Πρόκειται γιὰ δυὸ ἐπιστολὲς πρὸς τὸν Τιμόθεο, Ἐπίσκοπο Ἐφέσου καὶ μία πρὸς τὸν Τίτο, Ἐπίσκοπο Κρήτης. Ὀνομάζονται «ποιμαντικές», διότι, σὲ αὐτές, ὁ ἀπόστολος γράφει σχετικὰ μὲ τὴν σημασία τῆς διακονίας τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, παραθέτοντας παράλληλα πνευματικὲς καὶ πρακτικὲς συμβουλές.
