Παναγιώτη Γ. Αγαλιώτη: "Γέρων Καλλίνικος (1914-+1999) ο εξομολογών"

Παρουσιάζει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Τον καλοτυπωμένο και πολυσέλιδο Τόμο (σσ 520), με τίτλο "Γέρων Καλλίνικος (1914-+1999) ο εξομολογών", μιαν έκδοση του 2006, μού απέστειλε φιλοφρόνως αυτές τις μέρες ο παλαιός συμμαθητής και μάλιστα του ίδιου θρανίου των ωραίων γυμνασιακών χρόνων, φιλόλογος σήμερα κι εραστής της Ποίησης κ. Παναγιώτης Αγαλιώτης, ο Ζακύνθιος.

Ο ευαίσθητος και συνάμα οξυδερκής συγγραφέας αποτυπώνει "μετ' επιστήμης" και δίχως ακρότητες υπερβολών στον ανά χείρας Τόμο όλα όσα αφορούν στον Γέροντά του επί 22 συναπτά έτη π. Καλλίνικο (κατά κόσμον Ιωάννη Μουστίκο του Περικλή), από το χωριό Καστανιές της επαρχίας Καρλοβασίου της Σάμου.

Ο π. Καλλίνικος -όπως πληροφορούμαστε στο πόνημα- εκδαπανήθηκε στην διακονία τού Αρχηγού της Πίστης μας, μέχρι τα γεράματά του όπου τον έταξε η Εκκλησία, πασχίζοντας νυχθημερόν να μεταλαμπαδεύει στις βεβαρημένες καρδιές των εξομολογουμένων στο πετραχήλι του, την ακλόνητη πεποίθησή του, ότι η μόνη σωτηρία του κόσμου μας είναι ο ίδιος ο Χριστός.

Άξια και δίκαια ο αρχαίος φίλος Παναγιώτης Αγαλιώτης μεριμνά για την αρτίωση της πνευματικής φυσιογνωμίας του Γέροντος. Ψάχνει πηγές, ανασκαλεύει αρχεία, ρωτά ανθρώπους, αναζητά λεπτομέρειες, καταγράφει μαρτυρίες, φλεγόμενος από τον ειλικρινή πόθο της ολοκλήρωσης μιας ισορροπημένης "βιογραφικής και ιστορικής πραγματείας", καθώς ο ίδιος εισαγωγικά μάς προδιαθέτει για το όλο εγχείρημά του.

Επίτευγμα του ίδιου του συγγραφέα αποτελεί, ότι την πραγματεία του αυτήν προλογίζει με αρκετή θερμότητα ο ελλογιμότατος κ. Στυλιανός Γ. Παπαδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δεν μένει παρά ο Τόμος αυτός να μελετηθεί από τους ενδιαφερόμενους, όχι απλά να διαβασθεί ή να τεθεί αχρείαστο στα ράφια μιας Βιβλιοθήκης, αν όχι της Λήθης... Η πρόσβαση στον βίο των σύγχρονων Πατέρων της Εκκλησίας αποτελεί είσοδο σ' ένα νεότερο Γεροντικό (συνέχεια των θαυμάσιων παλαιών), αυτό του 20ού ή και 21ου αιώνα, όπου μπορούμε άνετα να διαπιστώσουμε, ότι οι δυνάμει άγιοι του Θεού δεν υπήρξαν υπεράνθρωποι ή αγγελοφορούντες, αλλά άνθρωποι σαν εμάς, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση αγωνίστηκαν και μεταμόρφωσαν επί τα βελτίω τα πάθη τους, αγαπώντας εντέλει τον Θεό, επειδή εν πρώτοις αγάπησαν βαθύτατα και ανυστερόβουλα τους συνανθρώπους!