Η θεία Λειτουργία του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο "Εορτολόγιον 2016" της Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου

Επιμέλεια παρουσίασης: π. Παναγιώτης Καποδίστριας 

Κυκλοφορήθηκε αυτές τις ημέρες, με γενική επιμέλεια του π. Π. Κ., το νέο ετήσιο ημερολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου: ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ 2016, σε 10.000 αντίτυπα, από το έμπειρο και έγκυρο Τυπογραφείο της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. 

Όπως πάντα είναι καλαίσθητο και μεστό περιεχομένου, ιδιαίτερα φέτος, δεδομένου ότι δημοσιοποιεί -για χρήση κάθε ενδιαφερόμενου πιστού- ολόκληρη την θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Προς τούτο ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄ έγραψε ειδική εισαγωγή, την οποία μπορείτε να αναγνώσετε κατωτέρω. Το εξώφυλλο κοσμεί λεπτομέρεια από ευρύτερη φορητή εικόνα του Χριστού ως Μεγάλου Αρχιερέως με Ιεράρχες, από το Μουσείο της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. 

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου Διονυσίου Δ’

Χωρίς να παραθεωρούμε την αξία των άλλων ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, εξαίρουμε την σώζουσα αξία του Ιερού Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. Και αυτό διότι αποτελεί το επιστέγασμα των άλλων Μυστηρίων και το κέντρο της λειτουργικής και εκκλησιαστικής μας ζωής. Το σύστησε ο ίδιος ο Κύριος και το παρέδωσε στους αγίους Αποστόλους κατά τον Μυστικό Δείπνο. Εκεί ο Χριστός ευλόγησε και μετέβαλε τον άρτο σε Σώμα Του και τον οίνο σε Αίμα Του, δίνοντάς τα για κοινωνία σε αυτούς: «πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτο ἐστί τό Αἷμα μου» (Ματθ. 26, 26-28). Επίσης τους παρήγγειλε: «τοῦτο πιείτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν» (Λουκ.22, 29) να επαναλαμβάνεται αυτή η υπέρτατη αναίμακτη θυσία μέχρι της συντέλειας του κόσμου. Να κοινωνούν οι πιστοί όλων των εποχών του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Λυτρωτή μας Χριστού, για να είναι πραγματική η σωτηρία τους.

Την αναγκαιότητα της βρώσεως του Σώματός Του και της πόσεως του Αίματός Του είχε επισημάνει νωρίτερα ο Κύριος, τονίζοντας πως «ἐγώ εἰμί ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ἐάν τις φάγη ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰώνα … ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμίν, ἐάν μη φάγετε τήν σάρκα τοῦ Ὑιοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό Αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον καί ἐγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτη ἡμέρα. Ἡ γάρ σάρξ μου ἀληθής βρώσις ἐστί καί τό αἵμα μου ἀληθῶς ἐστί πόσις… ὁ τρώγων τούτον τόν ἄρτον ζήσεται εἰς τόν αἰώνα» (Ἰωάν. 6, 51-59). Ο Κύριος δεν άφησε κανένα περιθώριο να κατανοηθούν οι λόγοι Του ως συμβολικοί ή παραβολικοί, αλλά ως πραγματικοί και γι’ αυτό η Εκκλησία μας, από τα αποστολικά κιόλας χρόνια, θέσπισε το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας ως τη σπουδαιότερη λατρευτική πράξη της.

Η θεία Ευχαριστία συνιστά αυτή την ίδια την ύπαρξη της Εκκλησίας. Οι πρώτοι Χριστιανοί συγκροτούνταν σε εκκλησιαστικό σώμα «ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου» (Πραξ 2, 42), δηλαδή κατά την τέλεση της θείας Ευχαριστίας. Η μετοχή στο κοινό ποτήριο συγκροτεί τη βάση της Εκκλησίας. Αυτό φαίνεται από το γεγονός, πως, εκτός της Εκκλησίας βρίσκονταν όσοι δεν ήθελαν να μετέχουν του κοινού ποτηρίου ή όσοι αποκλείονταν από αυτό. Η εκκλησιαστική ενότητα και η γνησιότητα καθορίζονται από τη συμμετοχή ή όχι στο κοινό ποτήριο.

Η κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου αποτελεί την κορυφαία επιλογή του πιστού, διότι όπως διαβεβαίωσε ο ίδιος, χωρίς την βρώση και την πόση του Σώματος και του Αίματός Του, δεν υπάρχει σωτηρία. Κι αυτό επειδή η σωτηρία μας δεν είναι ένα αφηρημένο θεωρητικό σχήμα, αλλά μια απτή πραγματικότητα. Η σωτηρία μας συντελείται με την πραγματική και οργανική ένωση με το ένδοξο αναστημένο Σώμα του Χριστού. Με τη συσσωμάτωσή μας σ’ αυτό. Σωζόμαστε ως μέλη, ως κύτταρα του αγίου Σώματός Του.

Για όλα αυτά, ως συνειδητοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε υποχρέωση να προσερχόμαστε τακτικά, όσο ο πνευματικός μας το επιτρέπει, «μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης», στο Ιερό Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και όχι ελάχιστες φορές το χρόνο, στις μεγάλες εορτές για το έθιμο, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι κατ’ όνομα χριστιανοί. Η πνευματική προετοιμασία μας είναι απαραίτητη, διότι λαμβάνουμε στο σώμα μας τον ίδιο τον Χριστό. Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, διατηρώντας τον εαυτό μας καθαρό από «παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος», ώστε να έχουμε την ύψιστη ευλογία, να κοινωνούμε τακτικά από το Άγιο Ποτήριο, λαμβάνοντας έτσι τον αρραβώνα της μελλούσης ζωής, το φάρμακο της αθανασίας. Η θεία Κοινωνία αγιάζει και θεώνει!