ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Δ΄
ΧΑΡΙΤΙ ΚΑΙ ΕΛΕΕΙ ΘΕΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
Προς
το Τίμιο
Πρεσβυτέριο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και
τον Ευσεβέστατο Λαό της εν Ζακύνθω Εκκλησίας
Αγαπητοί
συνεορταστές,
Μέσα
στην παγκόσμια κρίση, την έλλειψη αδελφοσύνης και αγάπης μεταξύ των ανθρώπων,
ακούγονται ξανά οι χριστουγεννιάτικες καμπάνες. Χτυπούν για να διαδώσουν το
μήνυμα της ελπίδας, προσκαλώντας τους Χριστιανούς σε βίωση της άγιας Νύχτας,
οπότε πραγματώνεται η προαιώνια Βουλή του Θεού και η προσδοκία αιώνων και
γενεών.
Χτυπούν
οι καμπάνες και ψυχές αναγεννώνται, μεταρσιώνονται και, ελαφρωμένες από το
βάρος των βιοτικών φροντίδων, έστω και για λίγο, οραματίζονται την μεγαλοπρεπή
και ανεπανάληπτη εικόνα της Σαρκώσεως του Θεού Λόγου.
Χτυπούν
οι καμπάνες όμως και για να ξυπνήσουν από τον πνευματικό λήθαργο τον κόσμο, που
δεν γνώρισε Χριστό και από την πνευματική ραστώνη εκείνους, οι οποίοι είναι
κατ’ όνομα μόνον Χριστιανοί.
Χτυπούν
οι καμπάνες. Δεν τις ακούμε; Μας λένε: «παιδίον
ἐγεννήθη ὑμῖν, υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν», που είναι «Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»
και βρίσκεται ανάμεσά σας. Γιατί, λοιπόν, τα μίση και τα πάθη, οι πόλεμοι και
οι αιματοχυσίες; Γιατί η προετοιμασία για καταστροφή της ανθρωπότητας με
πυρηνικά όπλα και βόμβες;
Χτυπούν
και βροντοφωνάζουν: Ο Χριστός γεννάται και αποστέλλεται από τον Θεό και Πατέρα
Του «εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς, κηρῦξαι
αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καί τυφλοῖς ἀνάβλεψιν», πράγμα που το έκανε πράξη στην
επίγεια ζωή Του. Κι εσείς, άνθρωποι, ανέχεσθε να πεθαίνουν από αρρώστια, πείνα
και παντελή φτώχεια, χιλιάδες χιλιάδων συνανθρώπων σας; Πώς επιτρέπει η
συνείδησή σας, αδέλφια σας να βρίσκονται στην αιχμαλωσία ή σε δουλεία, στερούμενα
της ελευθερίας, του αγαθού της ζωής ή και ακόμη να αγνοείται η τύχη τους;
Αυτές
τις αλήθειες εξαγγέλλουν οι χριστουγεννιάτικες καμπάνες τούτο το πρωινό, ενώ ο
πολύς χριστιανικός κόσμος, δυστυχώς, κωφεύει και μένει ασυγκίνητος.
Περιορίζεται στο να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με μια τυπική εκδήλωση συμμετοχής
του στη γιορτή, ενώ έπειτα από λίγο συνεχίζει να αδικεί, να κλείνει την καρδιά
του στον ανθρώπινο πόνο και να δείχνει πως δεν άφησε ακόμη να γεννηθεί μέσα του
ο Χριστός.
Αγαπητοί
μου, εύχομαι αυτές οι σκέψεις να δώσουν αφορμή για βαθύτερες αποφάσεις,
γενναίες και σωστικές. Λοιπόν, με την πεποίθηση αυτή και με την ευχή οι
χριστουγεννιάτικες καμπάνες να χτυπούν, όχι για να μας υπενθυμίζουν το καθήκον
μας, αλλά για να μεταφέρουν το μήνυμα της θείας Γέννας σε μιαν ανθρωπότητα που
οι καρδιές των ανθρώπων, ενωμένες με τον σύνδεσμο της Αγάπης, θα έχουν γίνει άξιο
κατάλυμα του Θεού, σας εύχομαι χρόνια πολλά, ειρηνικά και
χαρούμενα!
Ο
Μητροπολίτης
† ὁ Ζακύνθου Διονύσιος Δ΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου