Ο Ιησούς έναντι των συμπατριωτών Του κάθε εποχής

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

10^ης Ιανουαρίου 2016

(Ματθ. δ΄ 12-17)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

[Η εμφάνιση του Χριστού στους ανθρώπους. Έργο του Ρώσου ζωγράφου Alexander Ivanof (1806-1858)]

Καταθλιπτική, σκοτεινή και άκρως απογοητευτική υπήρξε η πνευματική κατάσταση των Ναζαρηνών συμπατριωτών του Ιησού. Επέδειξαν άκρα σκληρότητα και ασέβεια στο πρόσωπο του Σωτήρα.

Από τη Ναζαρέτ ο Κύριος άρχισε το κηρυκτικό έργο Του και τα θαύματά Του. Θέλησε πρώτα οι συμπατριώτες Του να φωτιστούν από το φως της Αλήθειας. Αυτοί όμως, δυστυχώς, δεν το εκτίμησαν. Με φθόνο, αντιπάθεια και μίσος άρχισαν να κραυγάζουν κατά του Ιησού. Και δεν περιορίστηκαν μόνο στα λόγια, αλλά προέβησαν σε τόσο έντονες βιαιοπραγίες εναντίον Του που ετέθη σε κίνδυνο ακόμη και η ίδια Του η ζωή. Έγιναν τόσο θεομάχοι που δεν θα δίσταζαν να φθάσουν στον φόνο, να γίνουν θεοκτόνοι. Τότε ο Ιησούς εγκατέλειψε τον άθλιο αυτό τόπο και κατοίκησε στην Καπερναούμ.

Η δίκαιη αυτή εγκατάλειψη των Ναζαρηνών πρέπει να μας βάλει όλους σε κάποιους προβληματισμούς και σκέψεις. Μήπως κι εμείς συμπεριφερόμαστε με τα λόγια και τις άνομες πράξεις μας παρομοίως και λυπούμε έτσι τον Θεό; Μήπως εμείς, οι φωτισμένοι και βαπτισμένοι Χριστιανοί, που μετέχουμε –τυπικά– των θείων Μυστηρίων, που κοινωνούμε Σώμα και Αίμα του Χριστού, που νηστεύουμε και συμμετέχουμε στις εκκλησιαστικές τελετές, προδίδουμε τον Χριστό; Γιατί, δυστυχώς, όταν ένας Χριστιανός δελεαστεί από τον πειρασμό της αμαρτίας, συχνά-πυκνά γίνεται ανεπίδεκτος βελτίωσης και μετανοίας.

Ο άνθρωπος, ο οποίος έχει κλειστά τα μάτια της ψυχής του, αγνοεί τον πραγματικό σκοπό της ζωής του. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο, την αλήθεια από το ψεύδος, το φως από το σκοτάδι. Βαδίζει στα τυφλά, ενώ τον ζώνει ο ζόφος και η κατάθλιψη. Η συνείδησή του, που δεν κοιμάται, τον ελέγχει, τον προειδοποιεί απειλητικά, του δημιουργεί ψυχική αναταραχή. Ο μόνος τρόπος σωτηρίας είναι ο ζωογόνος ήλιος της θείας Αλήθειας, ο οποίος φωτίζει κάθε άνθρωπο ήδη από τη γέννησή του, καθαρίζει την διάνοια και οδηγεί στην Αιωνιότητα.

Ας ακολουθήσουμε, λοιπόν, τον δρόμο του εξαγιασμού, ο οποίος θα μας λυτρώσει από τα σκοτάδια της πλάνης, κάνοντάς μας «πρίγκιπες» του ουρανού. Γένοιτο!