ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Ζ΄ Λουκά
27 Οκτωβρίου 2019
(Λουκ. η΄ 41-56 )
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Μέγας φόβος και τρόμος κατέλαβε τον δυστυχή πατέρα, τον Αρχισυναγωγό Ιάειρο, όταν είδε ότι το άρρωστο κοριτσάκι του πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Οι γιατροί τον είχαν απελπίσει. Τα γιατρικά και τα βότανα της εποχής αποδείχτηκαν ανεπαρκή και άχρηστα, για να βοηθήσουν στην ίασή του. Μέσα στην απελπισία του, μια μόνο λύση τού απέμενε: να προστρέξει και να πέσει στα πόδια του Σωτήρα Χριστού, εκλιπαρώντας για τη σωτηρία του αγαπημένου παιδιού του. Ανώριμος πνευματικά και έχοντας ομιχλώδη αντίληψη περί του Ιησού, δεν στερείτο χαρισμάτων και καλής προαίρεσης. Ασυναίσθητα, αντιλαμβανόταν ότι ο άνθρωπος που είχε απέναντί του, δεν ήταν κοινός και συνηθισμένος.
Ο Σωτήρας του κόσμου, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα όσα συμβαίνουν στην ανθρώπινη ψυχή, δεν τον απορρίπτει ούτε τον απωθεί. Δέχεται να μεταβεί στο σπίτι του και να τον βοηθήσει σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Όμως, ξαφνικά φθάνει το φοβερό νέο: το κοριτσάκι είναι νεκρό! Τι χρειάζεται τώρα να ενοχληθεί ο Διδάσκαλος;
Ο Κύριος, βλέποντας την απόγνωση του δυστυχή πατέρα, τον παρηγορεί και τον ενθαρρύνει: «Μη φοβάσαι» του λέει «και το κορίτσι θα σωθεί». Αυτή η φράση είναι θεμελιώδης και βαρυσήμαντη για κάθε πιστό. Η πίστη και η αγάπη «έξω βάλλουν τον φόβον». Ο άνθρωπος του Θεού δεν πτοείται από τους κινδύνους και τις δοκιμασίες. Πονά βέβαια όπως όλοι, αλλά δεν φοβάται, διότι ξέρει ότι ο Θεός είναι δίπλα του, συνοδοιπόρος και υπερασπιστής του. Η πίστη του τον κάνει ήρωα, διότι ξέρει πως ότι γίνεται είναι για όφελος πνευματικό δικό του κι εξυπηρετεί τον «εν Χριστώ» καταρτισμό του.
Όμως κάποιοι ασεβείς και άπιστοι άνθρωποι τα περιγελούν όλα αυτά. Και αυτοί δεν ήταν βέβαια οι γονείς του κοριτσιού, οι οποίοι βυθισμένοι στο πένθος τους, δεν είχαν κουράγιο και διάθεση για αστεία. Ήταν ο όχλος των «παρατρεχάμενων», που παραβρίσκονταν την ώρα του τραγικού γεγονότος, όχι από αληθινή λύπη και ενδιαφέρον, αλλά από υποκρισία και αμαρτωλή περιέργεια. Όλοι αυτοί, οι οποίοι δεν συναισθάνονταν πως κι αυτοί ήταν μέτοχοι της κοινής ανθρώπινης μοίρας, «κατεγέλων τον Κύριο», όπως θα έκαναν και αργότερα, κατά την διάρκεια του Θείου Πάθους. Έμειναν άναυδοι όμως και κατατροπώθηκαν, όταν είδαν το μέγα θαύμα της ανάστασης του κοριτσιού να πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια τους. Το θαύμα, το οποίο προεικόνιζε την τελική εκ νεκρών Ανάσταση όλων των ανθρώπων, αρχής γενομένης από τον Θεάνθρωπο Ιησού.
Ας μην μοιάσουμε, λοιπόν, σε αυτούς τους ασεβείς και εγωιστές ανθρώπους και ας μείνουμε ήρεμοι απέναντι σε όσους και σήμερα ακόμα λοιδορούν την πίστη μας, διότι «ει ονειδίζεσθε εν ονόματι του Χριστού, μακάριοι»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου