Ιησούς Χριστός, ο μόνος χειραγωγός μας στη θεία δόξα

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής Ε΄ Ματθαίου

12 Ιουλίου 2020 

(Ματθ. η΄ 28-34 και θ΄ 1)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης

Άγρια και ανθρωποκτόνα ήταν τα πονηρά πνεύματα, τα οποία είχαν καταβάλει τους άτυχους κατοίκους της Χώρας των Γεργεσηνών. Η ψυχική και σωματική ταλαιπωρία τους ήταν  απερίγραπτη και τρομακτική. Παρακινημένοι από τα πνεύματα του κακού, ουρλιάζοντας και σχίζοντας τα ενδύματά τους, ζούσαν χωρίς τροφή και προσωπική φροντίδα, μακριά από τους συνανθρώπους τους, κατοικώντας στα μνήματα της πόλης ως ζωντανοί νεκροί. Ήταν εκτεθειμένοι σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ο κίνδυνος για τη ζωή τους ήταν άμεσος, δεδομένων των αυτοκτονικών και αυτοκαταστροφικών τάσεων που τους διακατείχαν.

Η φοβερή όμως αυτή επήρεια και δύναμη των δαιμόνων, η οποία είναι ακαταμάχητη για τις μικρές και φτωχές ανθρώπινες δυνάμεις, είναι παντελώς ανίσχυρη απέναντι στη παντοδυναμία του Θεού. Έτσι, αντικρίζοντας τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, τα δαιμόνια κατάλαβαν ότι η ήττα τους ήταν σίγουρη, οριστική και προδιαγεγραμμένη. Γι’ αυτό παρακάλεσαν τον Κύριο να εισέλθουν σε αγέλη χοίρων, που παρανόμως έβοσκε πλησίον. Όταν αυτό τους επετράπη, οι χοίροι κατακρημνίσθηκαν και πνίγηκαν στη θάλασσα.

Αυτό το περιστατικό επέτρεψε ο Κύριος να συμβεί για λόγους καθαρά παιδαγωγικούς, έναντι των ασεβών χοιροβοσκών, οι οποίοι αδιάντροπα παραβίαζαν τον Μωσαϊκό Νόμο, που απαγόρευε ρητά την εκτροφή, την πώληση και την βρώση του ακάθαρτου -για την εποχή εκείνη- χοιρινού κρέατος.

Αυτοί όμως είχαν καταληφθεί από έναν πολύ μεγαλύτερο και καταστροφικότερο δαίμονα από αυτόν που είχε καταβάλει τους δυστυχείς συμπατριώτες τους: τον ολέθριο και ανθρωποκτόνο δαίμονα του άνομου κέρδους. Το χρήμα γι’ αυτούς ήταν πάνω και πέρα από όλα τ’ άλλα. Ήταν το υψηλότερο ιδανικό. Για χάρη των οικονομικών απολαβών θα μπορούσαν, όχι μόνο να ασεβήσουν έναντι της πατρώας πίστης τους, αλλά και να εγκληματήσουν ακόμη, στρεφόμενοι κατά της ζωής συνανθρώπων τους. Όμως, βλέποντας το φοβερό αυτό θαύμα του Κυρίου, θα περίμενε κανείς ότι θα ένιωθαν συντριβή, μετάνοια και ταπείνωση και θα διόρθωναν τη σκέψη και τη ζωή τους, συναισθανόμενοι την αμαρτωλότητά τους. Όμως, όχι μόνο δεν το έπραξαν, αλλά αγανακτισμένοι για την οικονομική ζημία που υπέστησαν, συνέργησαν, ώστε να συκοφαντηθεί και να διωχθεί ο Κύριος από τα μέρη εκείνα. 

Σε αντίθεση με τους δύο θεραπευμένους, οι οποίοι ευχαριστούσαν τον Θεό, γονυπετείς στα άχραντα πόδια του Κυρίου, αυτοί γεμάτοι εωσφορική αλαζονεία παρέμεναν ίδιοι και χειρότεροι, γενόμενοι τέκνα του σκότους και της απώλειας.

Ας μην τους μιμηθούμε κι εμείς θεοποιώντας την ύλη, η οποία μας δόθηκε από τον Θεό για χρήση λελογισμένη. Ας μην κάνουμε το χρήμα οδηγό της ζωής μας αδικώντας τους συνανθρώπους μας και οδηγώντας τον εαυτό μας μακριά από την θεία χάρη, σε έναν ψυχικό και σωματικό όλεθρο. Ο Ιησούς Χριστός ας είναι ο μόνος χειραγωγός μας στη θεία δόξα, ο μόνος στόχος προς τον Οποίον αξίζει να αποβλέπουμε. Γένοιτο!