Ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου Ι. Μ. Ζακύνθου, κατά τον Εσπερινό του Αγίου Ευσταθίου, στο Αργάσι Ζακύνθου, 19.9.2022
Σεβασμιώτατε,
Αγαπητοί Πατέρες και Συμπρεσβύτεροι,
Εντιμότατοι Άρχοντες του τόπου μας,
Λαέ του Θεού ευλογημένε,
Φαντάζομαι ότι έχετε δει ντυμένη μια βασίλισσα. Όχι στην καθημερινότητά της, αλλά στην επίσημη εμφάνισή της: Στέμμα λαμπυρίζον, μακρύς πορφυρός μανδύας! Τόσο δοξαστικά και καθηλωτικά όλα αυτά, ώστε όλοι οι παρακολουθούντες θαυμάζουν και θέλγονται!
Στην εκκλησιαστική ζωή υπάρχει ένας ύμνος που θυμίζει όλα όσα προαναφέρθηκαν: "Των εν όλω τω κόσμω μαρτύρων σου, ως πορφύραν και βύσσον τα αίματα η Εκκλησία στολισαμένη...". Με άλλα λόγια, περιγράφει μιαν Εκκλησία Βασίλισσα, η οποία έχει στολισθεί, φορώντας "πορφύρα" και "βύσσο", όπως οι βασίλισσες της παλαιάς εποχής έως και τις δικές μας ημέρες.
Η μεν "πορφύρα" θεωρείτο χρώμα των βασιλιάδων, διότι το μοβ-πορφυρό χρώμα, από τον αρχαίο κιόλας κόσμο, άρμοζε στην ανώτερη -λεγόμενη- τάξη, η δε "βύσσος" αποτελούσε το "μετάξι της θάλασσας", που παρήγαγαν κάποια μαλάκια των βυθών και με αυτό έφτιαχναν τα λαμπυρίζοντα σαν χρυσάφι ρούχα των βασιλέων.
Η Εκκλησία, σε αντιδιαστολή με τις επίγειες βασίλισσες -υπονοεί ο υμνογράφος- είναι στολισμένη με τα αίματα των μαρτύρων Της, εκείνων δηλαδή, οι οποίοι αυτοπροσέφεραν το ίδιο τους το αίμα, την πάσα ύπαρξή τους για την Αλήθεια και την Αγάπη Της,
Έτσι έπραξε και ο σήμερα τιμώμενος Άγιος Μεγαλομάρτυρας Ευστάθιος, η σύζυγός του Θεοπίστη και τα δυο παιδιά τους, Αγάπιος και Θεόπιστος.
Ήταν γενναίος αξιωματικός στη Ρώμη ο Ευστάθιος, με το όνομα Πλακίδας. Κάποτε, που κυνηγούσε ένα ελάφι, είδε στα κέρατά του να φέρει σταυρό και άκουσε μια φωνή, που τον καλούσε με τούτα τα λόγια: "Πλακίδα, γιατί με διώκεις; Εγώ είμαι, ο Χριστός". Κατόπιν ο Πλακίδας -συγκλονισμένος από το όραμα- βαπτίστηκε Χριστιανός, τόσον ο ίδιος, όσο και η οικογένειά του. Μόλις ο αυτοκράτορας Τραϊανός το πληροφορήθηκε, τον καθαίρεσε από τα αξιώματά του και τον εξόρισε οικογενειακώς. Αργότερα, που τον είχε ανάγκη στον στρατό, λόγω της γενναιότητάς του, τον επανέφερε. Ο διάδοχός του όμως, ο αυτοκράτορας Αδριανός, απαίτησε από αυτόν να θυσιάσει στα είδωλα, όπως πριν. Επειδή εκείνος αρνήθηκε, εμμένοντας στην πίστη στον Χριστό, έριξε αυτόν και όλη την οικογένειά του στα βασανιστήρια. Τέλος, το 117 μ. Χ., τους έκλεισε όλους μέσα σ' ένα χάλκινο πυρακτωμένο βόδι. Μες από εκείνη, λοιπόν, την πυράκτωση διάβηκαν στην Αιωνιότητα, πλησίον του ηγαπημένου τους Κυρίου Ιησού, του νυμφίου των ψυχών τους!
Πώς, λοιπόν, η Εκκλησία να μην καυχιέται γι' αυτούς και όλους τους Μάρτυρές Της; Τους έχει στολίσματα και περηφάνια Της, τιμητικούς τίτλους και πολύτιμα θησαυρίσματά Της! Όπως όλοι μας δεν πρέπει να καυχόμαστε για τίποτε άλλο, εκτός από τον Σταυρό του Χριστού, κατά το λόγιο του Αποστόλου Παύλου "Εμοί δη μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού" (Γαλ. 6,14), τοιουτοτρόπως και η σύνολη Εκκλησία, η οποία έχει κεφαλή Της τον Χριστό και μέλη του σώματός Της όλους εμάς τους πιστούς, ενδύματα βασιλικά, δοξαστικά και ξακουστά έχει και παρουσιάζει τα αίματα των Μαρτύρων Της!
Ας κλίνουμε γόνυ προσκυνήσεως, αγαπητοί μου, στους σήμερα τιμωμένους Αγίους, Ευστάθιο με των οικείων αυτού, ότι διά του θείου έρωτος των καρδιών τους, διά της εθελοθυσίας τους, αποτελούν για όλους μας θαυμαστά υποδείγματα πορείας και συνάντησης με το Θείον! Μαζί δε, με τον υμνογράφο της εορτής, ας αναφωνήσουμε:
"Ως άστρον φαεινόν, εκ νυκτός αγνωσίας, ανέτειλας ημίν, προσκληθείς ουρανόθεν, ακτίσι των αγώνων σου, καταυγάζων τα πέρατα. Όθεν σήμερον, την φωτοφόρον σου μνήμην, εορτάζοντες, ανευφημούμέν σε πάντες, θεόφρον Ευστάθιε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου