Το βράδυ της Τετάρτης, 6ης Δεκεμβρίου 2023, με λαμπρότητα και κατάνυξη εορτάστηκε στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά Βεροίας η πρώτη πανήγυρη της μνήμης του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου, μετά την πρόσφατη αναγραφή του Οσίου στις αγιολογικές δέλτους της Εκκλησίας μας.
Οι λατρευτικές εκδηλώσεις ξεκίνησαν με δέηση στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου που βρίσκεται στο άβατο της Ιεράς Μονής και θα εγκαινιαστεί προσεχώς.
Στη συνέχεια μεταφέρθηκε λιτανευτικώς το Ιερό Λείψανο του νέου Οσίου στο καθολικό της Ιεράς Μονής, όπου τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, ο εόρτιος Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος και με τη συμμετοχή μοναστικών αδελφοτήτων της Ιεράς Μητροπόλεως και πλήθος ευσεβών πιστών.
Στη διάρκεια της Ιεράς Αγρυπνίας κλήρος και λαός είχαν την εξαιρετική ευλογία να προσκυνήσουν τη δεξιά χείρα του Οσίου Γερασίμου που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή καθώς και την Ιερά Εικόνα της Παναγίας των Κοιλαδαίων, την οποία μετέφερε από την προσφυγική ενορία της Κοιλάδος της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, ο προϊστάμενος π. Αδάμ Κατσικούδης, στην ενορία της Αγίας Βαρβάρας Βεροίας και παρέμεινε στην πανηγυρική αγρυπνία.
Το Ιερό Αναλόγιο διακόνησε ο καλλικέλαδος Αρχιμ. Χερουβείμ Τσίνογλου, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, μετά χορού Ιεροψαλτών.
Ο Ποιμενάρχης μας κ. Παντελεήμων, εμφανώς συγκινημένος από τον πρώτο εορτασμό της μνήμης του πνευματικού του πατρός, Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου, στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Ὅλος φωταυγής γενόμενος, τῇ ἀπροσίτῳ δόξῃ τοῦ Παντοκράτορος, καί νοερῶς ᾄδων, Πάτερ, τῷ κτίσαντι, σύν ἀγγέλοις ἀσίγητον αἴνεσιν, τόν ὕμνον μου προσδέχου, ὥσπερ θυμίαμα εὐπρόσδεκτον».
Ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε ἀπόψε γιά πρώτη φορά τήν παμφαῆ μνήμη τοῦ νέου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, τοῦ Μικραγιαννανίτου, στήν Ἱερά μας Μονή, ἡ ὁποία τιμᾶ τόν μεγάλο αὐτόν ἀσκητή καί θεόπνευστο ὑμνογράφο ἰδιαιτέρως, μέ τό παρεκκλήσιο τό ὁποῖο τοῦ ἀφιερώσαμε, ἀλλά καί ἀπολαμβάνει τήν εὐλογία καί τή χάρη τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου, καί μάλιστα τῆς δεξιᾶς του χειρός, διά τῆς ὁποίας συνέγραφε τούς ἀναρίθμητους θεσπέσιους ὕμνους του.
Θέλοντας, λοιπόν, νά τιμήσουμε κατ᾽ ἀξίαν τόν ὅσιο καί θεοφόρο πατέρα ἡμῶν Γεράσιμο τόν Ὑμνογράφο, τόν Μικραγιαννανίτη, καί συγχρόνως νά θαυμάσουμε ἔστω καί «ἐν ἐσόπτρῳ καί αἰνίγματι» τό ὕψος τῆς ἁγιότητός του καί τό μέγεθος τῶν χαρισμάτων καί τῶν θείων θεωριῶν τίς ὁποῖες ἀξιώθηκε, δανειζόμεθα τούς δικούς του λόγους, τούς λόγους μέ τούς ὁποίους ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὑμνεῖ τόν ἅγιο ὁμότεχνό του, τόν ὅσιο Ρωμανό τόν μελωδό.
«Ὅλος φωταυγής γενόμενος, τῇ ἀπροσίτῳ δόξῃ τοῦ Παντοκράτορος», ψάλλει ὁ ὅσιος Γεράσιμος γιά τόν ὅσιο Ρωμανό τόν μελωδό, ἐκφράζοντας μέσα ἀπό τίς λέξεις του, μυστικά καί ἀδιόρατα, τή δική του πρώτη ἴσως θεοπτία.
Νέος ἀκόμη, ἐνῶ προσευχόταν μία νύκτα στό ταπεινό ἐκκλησάκι του, στήν καλύβη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἀξιώθηκε νά δεῖ ἐνώπιόν του τόν ἴδιο τόν Κύριο, «λάμποντα ὑπέρ χιλίους ἡλίους», νά καταυγάζει μέ τό φῶς τῆς δόξης του ὄχι μόνο τόν ἴδιο, ἀλλά καί ὅλο τόν ναό, σέ τέτοιο μάλιστα σημεῖο, ὥστε οἱ πατέρες ἀπό τή γειτονική Καλύβη τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου πίστευσαν ὅτι καιόταν ὁ ναός τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί ἔσπευσαν νά σώσουν τόν ὅσιο.
Καί αὐτό τό φῶς τῆς ἀπροσίτου δόξης πού τόν κατέλαμψε, τόν συνόδευε καί σέ ὅλη του τή ζωή, ἡ ὁποία μέ τούς ἀσκητικούς του ἀγῶνες, μέ τήν ταπείνωση, τήν ὑπακοή, τήν ἀδιάλειπτη καί καθαρά προσευχή, κατέστη ἔσοπτρο καθαρώτατο, τό ὁποῖο ἀντανακλοῦσε τό θεῖο φῶς πού εἶχε στήν ψυχή καί τόν νοῦ του ὁ ὅσιος καί τό ὁποῖο ἔβλεπαν διαρκῶς οἱ καθαροί ὀφθαλμοί του, στό ἁγιασμένο του πρόσωπο, ὥστε νά γίνεται ἡ λάμψη του ὁρατή καί ἀπό ὅσους τόν συναντοῦσαν ἤ ζοῦσαν μαζί του.
Καί διά τῶν καθαρῶν ὀφθαλμῶν του ἀξιωνόταν ὁ ὅσιος Γεράσιμος νά βλέπει τούς ἁγίους, τόν Τίμιο Πρόδρομο καί τήν Κυρία Θεοτόκο, νά συνομιλεῖ ἀλλά καί νά ψάλλει μαζί τους «νοερῶς … τῷ κτίσαντι, σύν ἀγγέλοις ἀσίγητον αἴνεσιν», ὅπως γράφει ὁ ἴδιος ὁ ὅσιος γιά τόν ἅγιο Ρωμανό τόν μελωδό.
Γι᾽ αὐτό καί ὅποιος ἔβλεπε τόν ὅσιο στόν ναό τήν ὥρα τῆς Ἀκολουθίας, τόν ἔβλεπε πάντοτε ἀκίνητο, ἀμετεώριστο, διαρκῶς προσευχόμενο, νά παρακινεῖ καί τούς πατέρες νά κάνουν τό ἴδιο, καθώς, ὅπως ἔλεγε, «ἡ Παναγία, παιδιά μου, ἡ Ἁγία Ἄννα, οἱ ἅγιοι εἶναι παρόντες καί μᾶς παρακολουθοῦν καί μᾶς βλέπουν καί μᾶς εὐλογοῦν».
Καί παρότι ὁ ὅσιος ἀπό μεγάλη ταπείνωση ἀπέφευγε νά ἀναφέρεται στά οὐράνια βιώματα καί τίς θεῖες ἐμπειρίες τίς ὁποῖες ἀξιωνόταν νά ζήσει, συχνά μιλοῦσε γιά τήν παρουσία τῶν ἁγίων τοῦ ναοῦ ἤ τῶν ἑορταζομένων ἁγίων κατά τή διάρκεια τῆς Ἀκολουθίας ἤ τῆς πανηγύρεως, γιά νά παρακινήσει τούς πατέρες στήν προσευχή καί στήν ἐγρήγορση.
Γιατί πῶς μπορεῖ κανείς νά μήν ἔχει συγκεντρωμένο τόν νοῦ στήν προσευχή ἤ πῶς εἶναι δυνατόν μέ τή σκέψη του νά βρίσκεται ἀλλοῦ, ὅταν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί οἱ ἅγιοι εἶναι παρόντες καί εἶναι δίπλα μας;
Αὐτήν τήν προτροπή ἐπαναλαμβάνει καί σέ μᾶς ἀπόψε ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος, σέ μᾶς πού ἀγρυπνήσαμε γιά νά τιμήσουμε γιά πρώτη φορά ἐπισήμως, μετά τήν Ἁγιοκατάταξή του ἀπό τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο τόν περασμένο Ἰανουάριο, τή μνήμη του, καί νά τόν παρακαλέσουμε, δανειζόμενοι τά δικά του θεόπνευστα λόγια: «τόν ὕμνον ἡμῶν προσδέχου, ὥσπερ θυμίαμα εὐπρόσδεκτον», Γέροντα.
Γιατί ὁ ὅσιος Γεράσιμος εἶναι ἀναμφίβολα παρών ἀνάμεσά μας, ὅπως ἦταν καί οἱ ἅγιοι τούς ὁποίους ἐκεῖνος ἔβλεπε στίς πολύωρες Ἁγιορειτικές ἀγρυπνίες ἀλλά καί στίς ἄλλες ἱερές Ἀκολουθίες.
Καί μᾶς ἐπαναλαμβάνει ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος αὐτή τήν προτροπή, μᾶς ἐπαναλαμβάνει τή σημασία πού ἔχει γιά ὅλους μας, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, ἡ προσπάθεια νά ἔχουμε πάντοτε κατά τή διάρκεια τῆς προσευχῆς, κατά τή διάρκεια τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, τόν νοῦ μας συγκεντρωμένο καί ἀφοσιωμένο στούς ὕμνους, στά ἀναγνώσματα, στίς εὐχές, ὥστε νά λαμβάνουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἁγίων, τούς ὁποίους ἐπικαλούμεθα καί οἱ ὁποῖοι παρίστανται ἀκριβῶς γιά νά ἀκούσουν τήν προσευχή μας, γιά νά μεταφέρουν τά πολλά αἰτήματά μας στόν Θεό καί νά μᾶς εὐλογήσουν.
Αὐτό ἀποτελεῖ ὄντως μία μεγάλη εὐκαιρία γιά τήν πνευματική μας ζωή, πού δέν θά πρέπει ἐπ᾽ οὐδενί νά ἀπεμπολοῦμε, μεριμνώντας καί τυρβάζοντας περί πολλά κατά τή διάρκεια τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ἐνῶ «ἐνός ἐστί χρεία». Καί αὐτή εἶναι ἡ χάρη πού μεταδίδεται καί λαμβάνουν ὅσοι ἔχουν ἀνοικτή καί διαθέσιμη τήν ψυχή τους, καί ὄχι ὅσοι βρίσκονται ἁπλῶς σωματικά μέσα στόν ναό. Διότι, διαφορετικά, εἶναι σάν ἡ Ἐκκλησία καί οἱ ἅγιοι νά μᾶς προσφέρουν τήν εὐκαιρία νά τούς συναντήσουμε καί ἐμεῖς νά ἀδιαφοροῦμε· νά μᾶς προσφέρουν τή χάρη τους καί ἐμεῖς νά ἀποστρέφουμε τό πρόσωπό μας ἀπό αὐτήν.
Ἄς μήν ἀφήνουμε ἀναξιοποίητη τή δωρεά αὐτή, τήν ὁποία μᾶς προσφέρει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, διότι αὐτή θά μᾶς ἀνυψώσει προοδευτικά πνευματικά ἀλλά καί θά μᾶς δώσει τήν ὤθηση καί τή δύναμη πού ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη γιά τόν πνευματικό μας ἀγώνα.
Ἄς κάνουμε καί ἐμεῖς ὑπακοή στήν προτροπή τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, τοῦ ὁποίου τιμήσαμε ἀπόψε τή μνήμη, ἔτσι ὥστε οἱ ὕμνοι πού μέ τόση ἀγάπη καί σεβασμό τοῦ ψάλαμε νά εἶναι εὐπρόσδεκτοι καί νά λάβουμε καί ἐμεῖς ὡς ἀντίδωρο τῆς ἀγάπης μας τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ ὁσίου Γέροντος.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου