Πάσχα 1986: Το Μήνυμα του Μητροπολίτου Ζακύνθου Παντελεήμονος (+)

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Πάσχα 1986

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζακύνθου και Στροφάδων 

κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Προς

Τον ιερό Κλήρο και τον ευσεβή Λαό της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου

Αδέλφια μου, Παιδιά μου, 

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ   Α Ν Ε Σ Τ Η!

Τούτο το θριαμβευτικό μήνυμα που ψάλλεται σήμερα στους λαμπροστόλιστους Ναούς της Ορθοδοξίας μας, που ανεβαίνει  σαν χαιρετισμός στα χείλη των Χριστιανών, που αντηχεί  στις πόλεις και στα χωριά μας, έχει μια ξεχωριστή βαρύτητα στους κρίσιμους και πικρούς καιρούς που περνά η σημερινή ανθρωπότητα. Είναι η απάντηση της Εκκλησίας στην αβεβαιότητα και στην αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου, στην απογοήτευση και την απελπισία του. Απάντηση ελπίδας και αισιοδοξίας μέσα στη χρεωκοπία  του τεχνοκρατικού πολιτισμού μας, την κοσμική φθορά, την κοινωνική εξαχρείωση.

Στην ιστορία του κόσμου και στη ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχει τίποτα σταθερό. Όλα είναι ρευστά. Τα πάντα μεταβάλλονται και αλλοιώνονται. Την ακμή ακολουθεί η παρακμή, Τον πλούτο διαδέχεται η φτώχεια. Την αφθονία η στέρηση. Την ειρήνη ο πόλεμος. Την δόξα η ατίμωση. Οι ηγέτες των λαών έρχονται και παρέρχονται. Τα συστήματα, φιλοσοφικά, κοινωνικά, οικονομικά. πολιτικά, σήμερα θαυμάζονται ως πρωτοποριακά και σαγηνεύουν, αύριο δε, παραμερίζονται ως ξεπερασμένα. Τα επιστημονικά επιτεύγματα και τα τεχνολογικά θαύματα γρήγορα παλιώνουν και συνεχώς κάτι καινούργιο παίρνει τη θέση τους. Πώς να στηρίξει ο άνθρωπος την ελπίδα του και τη ζωή του πάνω σε τέτοιες ρευστές καταστάσεις και εφήμερες πραγματικότητες; Χρειάζεται ένα σημείο αναφοράς σταθερό. Έχει ανάγκη από ένα στήριγμα ασάλευτο και αμετάβλητο. Τέτοιο σημείο αναφοράς, τέτοιο στήριγμα, είναι ο Αναστημένος Χριστός, όσο και αν μερικοί δεν θέλουν να το παραδεχτούν.

Ο Χριστός με την Ανάστασή Του απέδειξε και διεκήρυξε ότι είναι άφθαρτος και αναλλοίωτος, αιώνιος και ακατάλυτος. Νικητής του θανάτου, που είναι ταυτόσημος με τη φθορά και την απελπισία. Όμως, στη θεανδρική φύση του Αναστημένου Χριστού ενώνεται οντολογικά και αδιάσπαστα το θεϊκό στοιχείο με το ανθρώπινο. Με την Ανάστασή Του δίνει σ' εμάς ό,τι είναι θεϊκό. Γράφει σύγχρονος θεολόγος [σ.σ.: ο Παναγιώτης Νέλλας]: "Ο Θεός κενώνεται μέσα στό χῶρο τῆς ἁμαρτίας, φοράει ἀναμάρτητα ὡς σάρκα του τή σάρκα τῆς ἁμαρτίας καί τήν ἁγιάζει. Χύνεται σάν μύρο στό βόρβορο τῆς δυσωδίας καί μετατρέπει τή δυσωδία σέ εὐωδία. Ζεῖ τήν ἁπλή καθημερινή ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς δίνει νόημα, τή γεμίζει ἀπό τήν αἰωνιότητα. Ἐργάζεται χειρωνακτικά γιά νά φανερώσει ὅτι καί ἡ πιό μονότονη καθημερινή δουλειά ἔχει αἰώνιο σκοπό καί περιεχόμενο. Ὑποφέρει, θλίβεται, ἀγωνιᾶ γιά νά μή μείνει κανένα τμῆμα καί καμιά μορφή τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, πού νά μή τήν ἔχει ὁ Ἴδιος ζήσει. Καί, ὁλοκληρώνοντας αὐτή τή συμμετοχή στά ἀνθρώπινα, φθάνει ὥς τό θάνατο. Γιατί θέλει νά εἶναι κοντά μας ὁπουδήποτε κι ἄν βρισκόμαστε. Ἔτσι, ἄν βρεθοῦμε στή χειρότερη ἀπελπισία, πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι δίπλα μας, γιατί ἔζησε τήν ἀπελπισία. Ἄν βρεθοῦμε στήν ἀγωνία, ὁ Χριστός εἶναι πάλι δίπλα μας, γιατί ἔζησε τήν ἀγωνία. Ἄν βρεθοῦμε σέ ἐγκατάλειψη καί μοναξιά, μποροῦμε νά ξέρουμε πώς κανείς δέν ὑπῆρξε περισσότερο μόνος ἀπό Αὐτόν πού ἔνιωσε πάνω στό Σταυρό νά τόν ἐγκαταλείπει ὁ ἴδιος ὁ Πατέρας του. Ὅσο χαμηλά καί νά κατεβοῦμε, ὅσο καί νά ξεπέσουμε, ὁ Χριστός εἶναι κάτω ἀπό μᾶς, ἀφοῦ βρίσκεται στόν Ἅδη. Ἀκόμα κι ἄν πεθάνουμε, μέσα στό χάος τοῦ θανάτου μᾶς περιμένει ὁ Χριστός."

Αλλά ο Χριστός δεν έμεινε στον θάνατο, στην ταπείνωση, στην αγωνία, στη μοναξιά. Πέρασε από τον Σταυρό και τον Τάφο, στην Ανάσταση. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η θριαμβευτική, η οριστική και αμετάκλητη, υπέρβαση του θανάτου. Δηλαδή, της φθοράς, της αγωνίας, της απελπισίας. Με την Ανάστασή Του ο Χριστός έφερε στον θάνατο τη ζωή. στον χρόνο την αιωνιότητα, στη γη τον ουρανό. Χάρη στην Ανάσταση, η ζωή και τα έργα μας παίρνουν καινούργιες διαστάσεις. Ανακαινίζονται και αφθαρτοποιούνται. Αφού η Ανάσταση του Χριστού είναι και ανάσταση του ανθρώπου. Αφού η δική Του νίκη είναι και δική μας. 

Μέσα στο φως της Αναστάσεως του Χριστού βρίσκομε το αληθινό νόημα της ζωής. Στη ρευστότητα των υλικών πραγμάτων και στη μεταβολή των κοσμικών καταστάσεων, στους κοινωνικούς μετασχηματισμούς και στις τεχνολογικές εξελίξεις, ανακαλύπτουμε τις μυστικές διεργασίες για την πραγματοποίηση της "καινής κτίσεως" και την συμμετοχή του κόσμου και του πολιτισμού στη Βασιλεία του Αναστημένου Χριστού. Οι ανθρώπινες αδυναμίες και πτώσεις γίνονται ευκαιρίες βιωματικής συμμετοχής μας στο θαύμα της Αναστάσεως με την μετάνοια. Έτσι βιώνομε καθημερινά το Χριστιανικό Πάσχα, ως διάβαση από την αμαρτία στην αρετή, από το μίσος στην αγάπη, από την έχθρα τη συμφιλίωση, από τον πόνο στη χαρά, από την απελπισία στην ελπίδα.  Όταν το φως της Αναστάσεως του Χριστού φωτίζει την διάνοια και ζεσταίνει την καρδιά μας, γκρεμίζονται τα κάστρα του εγωκεντρισμού, μέσα στα οποία φυλακισμένη η ψυχή μας βασανίζεται από την μοναξιά, και καταργείται ο ατομισμός. Ο άνθρωπος, από άτομο μεταμορφώνεται σε πρόσωπο που βρίσκεται σε συνεχή και αδιάσπαστη κοινωνία αγάπης με τον θεό και με τους ομοίους του. Δε μια τέτοια κοινωνία αγάπης και ατμόσφαιρα αδελφοσύνης δεν υπάρχει χώρος για καταπίεση και εκμετάλλευση, για αδικία και πόλεμο, για βία και τρομοκρατία, για υποκρισία και διαφθορά.

Αδέλφια μου, Παιδιά μου, 

        Μέσα στις πίκρες και τις μικρότητες της καθημερινότητας, μέσα στα προβλήματα και τις ανησυχίες των καιρών, μέσα στη σύγχυση και ακαταστασία του σύγχρονου κόσμου, ο Αναστημένος Χριστός είναι η μοναδική μας ελπίδα. Λιμάνι ασφάλειας, πηγή παρηγοριάς, βράχος σταθερότητας. Εκείνος ξεπερνά τον χρόνο. Είναι "ο ών και ο ήν και ο ερχόμενος". Αναγεννά τον άνθρωπο και ανακαινίζει τον κόσμο. "Νεοποιεί τους γηγενείς", "παράγει τα σύμπαντα και καινοποιεί", όπως προσφυέστατα ψάλλει ο Υμνογράφος. Είναι "η οδός και η αλήθεια και η ζωή". Η οδός που οδηγεί σ' ένα καλύτερο αύριο. Η αλήθεια που ελευθερώνει από την τυραννία του ψεύδους. Η ζωή που δεν μπορεί να νικηθεί από κανένα θάνατο. δεν έχομε παρά να ανοίξουμε τις ψυχές μας και να τις αφήσουμε να πλημμυρίσουν από το λυτρωτικό φως της Αναστάσεώς Του, για να γίνει πιο εύκολος ο αγώνας μας και πιο όμορφη η ζωή μας. "Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών", φωνάζει σ' εμάς τους "κοπιώντας και πεφορτισμένους" η Εκκλησία. Μακάρι μαζί με τις λαμπάδες που ανάβουμε συμβολικά, να ανάψουμε απ' αυτό το ανέσπερο φως και το λυχνάρι της ψυχής μας, για να φωτίσουμε την ανθρωπότητα. Τότε θα αναστηθούμε και εμείς μαζί με τον Χριστό και να αναστήσουμε τον ξεπεσμένο κόσμο μας και τον χρεωκοπημένο πολιτισμό μας.

Ένθερμος ευχέτης όλων προς τον Αναστημένο Χριστό 

Ο πνευματικός Πατέρας και Μητροπολίτης σας 

+ ο Ζακύνθου ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ