Μήνυμα
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
κ. κ. Βαρθολομαίου
κατά τό ὑπό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κορέας Ὀργανωθέν Διεθνές Συμπόσιον
μέ θέμα «Ὀρθοδοξία καί Σύγχρονα Προβλήματα»
(19 Νοεμβρίου 2016)
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κορέας, ὑπέρτιμε καὶ ἔξαρχε Ἰαπωνίας, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητὲ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Ἀμβρόσιε, χάρις εἴη τῇ ὑμετέρᾳ Ἱερότητι καὶ εἰρήνη παρὰ Θεοῦ.
Ἐν πρώτοις, συγχαίρομεν φιλαδέλφως καὶ διὰ τοῦ μετὰ χεῖρας Πατριαρχικοῦ ἡμῶν ἀδελφικοῦ Γράμματος τῇ ὑμετέρᾳ ἀγαπητῇ Ἱερότητι διὰ τὴν λίαν καρποφόρον ἐκκλησιαστικὴν δραστηριότητα αὐτῆς ἐν τῷ αὐτόθι γεωργίῳ τῆς εὐγενοῦς Κορεατικῆς Χώρας, ἔνθα ὁ Κύριος κηρύττεται ὀρθοδόξως ὑπὸ τοῦ πολιοῦ Γέροντος ὑμῶν Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Πισιδίας κυρίου Σωτηρίου καὶ ὑπὸ τῆς ὑμετέρας Ἱερότητος, τῆς συνεχιζούσης κατὰ τὸ παράδειγμα ἐκείνου τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Μετὰ πολλῆς δὲ χαρᾶς καὶ ἱκανοποιήσεως ἐπληροφορήθημεν, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία καὶ ἡμεῖς προσωπικῶς, τὴν διοργάνωσιν ὑπὸ τῆς καθ᾿ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Διεθνοῦς Συνεδρίου ἐπὶ τοῦ θέματος «Ὀρθοδοξία καὶ σύγχρονα προβλήματα», μὲ ἐκλεκτοὺς ὁμιλητὰς ἐξ Ἑλλάδος, Ἀμερικῆς καὶ Κορέας.
Εἰς τὴν σημερινὴν ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ οἰκουμένη ὁλόκληρος μαστίζεται ὑπὸ πλήθους προβλημάτων καὶ ἀκαταστασιῶν κατὰ τόπους, τῶν πολυνέκρων πολεμικῶν συγκρούσεων, τῆς τρομοκρατίας, τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ καὶ τῆς μισαλλοδοξίας, τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καὶ τῶν κρίσεων τῶν πανανθρωπίνων ἀξιῶν, τῆς μαζικῆς μεταναστεύσεως ὡς συνεπείας τῶν ἀδελφοκτόνων πολέμων καὶ τῆς ἀνεχείας, τῆς ἀνίσου κατανομῆς τοῦ πλούτου καὶ τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας καὶ τῶν ποικίλων ἀδικιῶν συνανθρώπων ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν, τῆς καταστροφῆς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ἐκ τῆς ἀλογίστου χρήσεως τῶν φυσικῶν πόρων καὶ τῆς ὡς ἐκ τούτου σημειουμένης κλιματικῆς ἀλλαγῆς, ἡ Ὀρθοδοξία μόνη παρέχει λόγον ἀληθείας καὶ ζωῆς καὶ παρηγορίας καὶ ἐπιχέει «ἔλαιον καὶ οἶνον» εἰς τὰ ποικίλα τραύματα τῆς ἀνθρωπότητος, θεραπεύει τὰς πνευματικάς -ἐνίοτε δὲ καὶ τὰς ὑλικάς - ἀνάγκας τοῦ πολλάκις ἐν συγχύσει, ταραχῇ καὶ ἀπορίᾳ εὑρισκομένου συγχρόνου ἀνθρώπου καὶ δίδει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν βεβαιότητα ὅτι ἡ νὺξ καὶ ὁ γνόφος θὰ ἀφανισθοῦν καὶ αἱ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης ἀκτῖνες θὰ θερμάνουν τὰς ψυχὰς τῷ τῆς ἀληθείας φωτί.
Καὶ τοῦτο, διότι πάντοτε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὑπῆρξε καὶ ὑπάρχει εἰρήνης φίλος καὶ πρότυπον καλλιεργείας ἁρμονικῶν καὶ ἀδελφικῶν σχέσεων μετὰ τῶν «ἑτέρων», τῶν «πέλας», τῶν «πλησίον» ἡμῶν, ὅπως, ἄλλωστε, μαρτυρεῖ καὶ ἡ ἄχρι τοῦδε διὰ τῶν αἰώνων ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐποικοδομητικὴ ἱεραποστολικὴ παρουσία αὐτῆς, ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τῆς συστάσεώς της ὑπὸ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ μέχρι τῆς σήμερον.
Μὴ ἔχουσα δὲ τὴν αὐταπάτην ὅτι δύναται ἐν μιᾷ ροπῆ νὰ ἀλλάξῃ καὶ νὰ μεταβάλῃ εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος ὁλόκληρον τὴν μετὰ τῆς φύσεως συστενάζουσαν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ παύσῃ τὰ ἐκ τῆς ἀνθρωπίνης ἁμαρτίας, ἀποστασίας καὶ ἀπιστίας προερχόμενα παγκόσμια δεινὰ καὶ νὰ ἐπιλύσῃ ὅλα τὰ συσσωρευθέντα παγκόσμια προβλήματα, ἂν καὶ γνωρίζει καὶ ἔχει νὰ προσφέρῃ λύσεις, ἀκολουθεῖ τὸ ὑπόδειγμα τοῦ Ἀρχηγοῦ καὶ Ἱδρυτοῦ αὐτῆς, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος, λόγῳ καὶ ἔργῳ, ἐκήρυξε καὶ ἐχάρισεν εἰς ἕκαστον ἄνθρωπον τὴν προσωπικὴν ἀνάστασιν καὶ ἀνάπλασιν καὶ σωτηρίαν. Οὕτως ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπευθύνει τὸ μήνυμα αὐτῆς προσωπικῶς εἰς ἕκαστον ἄνθρωπον, καλοῦσα αὐτὸν εἰς ἀγῶνα διὰ τὴν νέκρωσιν τῶν παθῶν καὶ τὸν προσωπικὸν ἁγιασμόν, ὥστε νὰ φθάσῃ εἰς τὴν ἕνωσιν μετὰ τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν θέωσιν, διαφέρει δὲ οὐσιωδῶς καὶ πλήρως τῶν ποικίλων κοινωνικῶν ρευμάτων καὶ κινημάτων, τὰ ὁποῖα ἐκκινοῦν ἐξ ἐσφαλμένης βάσεως διὰ τὴν ἀλλαγὴν τοῦ κόσμου καὶ τῆς κοινωνίας, καὶ διὰ τοῦτο ὄχι μόνον ἀποτυγχάνουν ἀλλὰ συχνάκις ὁδηγοῦν καὶ εἰς ἀποτελέσματα ἐντελῶς ἀντίθετα τῶν ἐπαγγελιῶν καὶ τῶν στόχων των.
Τοιουτοτρόπως, ὁ πιστὸς καὶ ἀγωνιζόμενος χριστιανὸς δύναται, ἀκόμη καὶ ὑπὸ τὰς πλέον δυσμενεῖς ἐξωτερικὰς συνθήκας καὶ περιστάσεις, νὰ εἶναι εὐτυχὴς καὶ εἰρηνικός, ζῶν τὴν πληρότητα τῆς θείας ζωῆς καὶ τρεφόμενος μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς συναντήσεως μετὰ τοῦ ποθουμένου Χριστοῦ, Ὅστις δὲν ἀφήνει εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ψυχὴν οὔτε τὴν παραμικρὰν ἀμφιβολίαν διὰ τὴν πραγματικὴν λύτρωσιν ἐκ τῶν δεινῶν καὶ τὴν αἰωνίαν σωτηρίαν.
Ὅθεν, μετὰ πολλῆς τῆς περιχαρείας, Ἱερώτατε ἅγιε ἀδελφέ, λαβόντες τὴν ὑποβληθεῖσαν ἡμῖν ὑμετέραν ἐπιστολήν, πληροφοροῦσαν περὶ τῆς διοργανώσεως τοῦ ὑπὸ τὸν ἀνωτέρω ἐπίκαιρον τίτλον Συνεδρίου, ἐκ ψυχῆς δεόμεθα ὅπως, Χάριτι Κυρίου καὶ τῇ συμβολῇ τῶν προσκληθέντων ὁμιλητῶν, συντελέσῃ τοῦτο εἰς καρποφόρον ἀνταλλαγὴν ἀπόψεων ἐπὶ τῶν συζητηθησομένων θεμάτων καὶ ἀφορμὴν ἀδελφικῆς ἐν Χριστῷ κοινωνίας, ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἐν Πνεύματι ἀγάπης.
Συγχαίροντες ἐκ καρδίας τῇ ὑμετέρᾳ προσφιλεῖ Ἱερότητι καὶ εὐχόμενοι αὐτῇ πᾶσαν πλουσιοδωρίαν θείας εὐλογίας καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατασπαζόμεθα αὐτὴν φιλήματι ἀδελφικῷ καὶ ἐπικαλούμεθα ἐπὶ πάντας τοὺς συμμετέχοντας τοῦ Συνεδρίου τούτου τὴν Χάριν καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τοῦ στερεώσαντος ἐπὶ τὴν πέτραν τῶν ἐντολῶν Αὐτοῦ τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἧς «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν» (Ματθ. ις΄, 18). Ἀμήν.
,βις’ Νοεμβρίου γ΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου