Καταφυγή σε Αυτόν με πίστη

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής Δ΄ Νηστειών

7 Απριλίου 2019

(Μαρκ. θ΄ 17-31 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Οι άνθρωποι πάντοτε αντιμετώπιζαν αδικίες, απογοητεύσεις και ασθένειες. Ο πόνος ήταν και συνεχίζει να είναι ο μόνιμος συνοδοιπόρος και σύντροφός τους καθώς σηματοδοτεί το μέτρο της ανθρώπινης γυμνότητας και της ανθρώπινης αδυναμίας.

Ο πονεμένος και εμπερίστατος άνθρωπος τότε νιώθει την ανάγκη να ζητήσει εναγωνίως βοήθεια, όπως ο δυστυχής πατέρας της σημερινής περικοπής. Βλέπει όμως ότι οι συνάνθρωποί του ελάχιστα μπορούν να τον βοηθήσουν ή και καθόλου, τις περισσότερες φορές. Μοναδική του άγκυρα, ελπίδα και παρηγοριά, λοιπόν, απομένει ο φιλεύσπλαχνος Θεός. Ο Πατέρας και Δημιουργός των πάντων. Παντοδύναμος, πανάγαθος, στοργικός και παντογνώστης καλεί τους «κοπιώντες» να τους αναπαύσει και να τους ανακουφίσει. Τίποτα γι’ Αυτόν δεν είναι δύσκολο ή αδύνατο.

          

Ήδη, από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, ο Θεός είναι Παρών σε όλα τα ανθρώπινα δρώμενα και σε όλες τις καταστάσεις. Ο δίκαιος, ευσεβής και πολυβασανισμένος Ιώβ, επικαλείται την παντοδυναμία και την αγάπη Του προς το ανθρώπινο γένος. Το ίδιο πράττουν οι Προφήτες και οι Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και όλοι οι μεταγενέστεροι Άγιοι, Όσιοι και Μάρτυρες της Εκκλησίας. Η πανσοφία Του κατευθύνει το σύμπαν προς το σωστό και το αγαθό. 

           

Ο Κύριος Ιησούς, σοφά και πατρικά προετοίμαζε τους μαθητές Του για το δύσκολο έργο που θα αναλάμβαναν μετά από Αυτόν. Τούς προανήγγειλε τους πόνους, τις διώξεις τους χλευασμούς, τις αρρώστιες, τις κακουχίες, τα βασανιστήρια και τον θάνατο που θα υφίσταντο. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τούς ενδυνάμωνε και τους ενίσχυε διαρκώς, προβάλλοντας την αγία ζωή Του ως πρότυπο και παράδειγμα. Τους εξηγούσε ότι η πνευματική  ανωριμότητα συνιστά την αιτία της αδυναμίας τους να επιτελέσουν θαύματα, όπως η θεραπεία του δαιμονισμένου νέου της σημερινής περικοπής.

Ο πατέρας του άτυχου αυτού νέου εναγωνίως απευθύνεται στους μαθητές του Κυρίου για να θεραπεύσουν το παιδί του. Όμως αυτοί αποτυγχάνουν. Η ολιγοπιστία του πατέρα τον εμπόδιζε να προσφύγει εξ αρχής στον Σωτήρα Χριστό. Ωστόσο, τελικώς κατέφυγε σε Αυτόν με πίστη και σπαραγμό ψυχής. Ο Κύριος επιτίμησε το πονηρό πνεύμα και θεράπευσε τον νέο, όχι μόνον από την ασθένεια του σώματος αλλά και από την αμαρτία η οποία την προξενούσε. Η αμαρτία είναι η ασθένεια της ψυχής, το όπλο του Διαβόλου, δια του οποίου παγιδεύει τον άνθρωπο και τον καθιστά αξιοθρήνητο σκλάβο του. Με πίστη, άσκηση, προσευχή, φιλανθρωπία, αγάπη και αγνότητα, ο Διάβολος κατατροπώνεται, κερδίζοντας ο άνθρωπος τον αμάραντο στέφανο της δόξας και την βασιλεία των ουρανών. Γένοιτο!