ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής της Απόκρεω
23 Φεβρουαρίου 2020
(Ματθ. κε΄ 31-46)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Ράπισμα ηχηρό στην απύθμενη υποκρισία των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των θεωρούμενων ως πιστών και θρησκευόμενων, αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Εδώ παρουσιάζεται, με συγκλονιστικό τρόπο, το φοβερό θεϊκό δικαστήριο, το οποίο θα κρίνει «ζώντας και νεκρούς» κατά την Δευτέρα και ένδοξη Παρουσία του Κυρίου. Τότε θα φανεί, όχι μόνο το πρόσωπο του στοργικού και ανεξίκακου Θεού Πατέρα, αλλά και του αυστηρού, αδέκαστου και δίκαιου Κριτή.
Ο Κύριος, κρίνοντας ζώντες και νεκρούς, θα αποδώσει στον κάθε άνθρωπο αυτό που του αναλογεί, σύμφωνα με την πίστη και τις πράξεις του, κατά την διάρκεια του επίγειου βίου του. Μέτρο κρίσεως για τον κάθε άνθρωπο θα είναι η έμπρακτη αγάπη προς τους άσημους, περιφρονημένους, αδύναμους, φτωχούς, ασθενείς και πεινασμένους αδελφούς του. Όλους αυτούς, τους οποίους οι άνθρωποι -οι έχοντες δύναμη- θεωρούν παρακατιανούς, «ελάχιστους» και τους βλέπουν με απαξίωση. Ο Θεός, όμως, κανέναν δεν περιφρονεί και κανέναν δεν θεωρεί ασήμαντο. Όλοι είναι δημιουργήματα και παιδιά Του και γι’ αυτό τους αντιμετωπίζει όλους εξίσου. Η στάση των άλλων, λοιπόν, απέναντι σ’ αυτούς, σηματοδοτεί την απώλεια ή την σωτηρία τους. Το αν θα γίνουν «κατά χάριν θεοί» ή τέκνα της Κολάσεως.
Δεν παραγνωρίζει βέβαια ο Θεός τις άλλες αρετές των ανθρώπων. Δεν περιφρονεί τη μετοχή στη μυστηριακή ζωή, τις νηστείες, τις προσευχές, την υπακοή στην εκκλησιαστική παράδοση. Αντιθέτως, όλα αυτά τα θεωρεί απαραίτητα και ψυχωφελή. Όμως, ως κορωνίδα τοποθετεί και αναφέρει την αγάπη και τη φιλανθρωπία. Διότι, όπου αυτές επικρατούν, εξαφανίζεται το άδικο, το ψεύδος, ο εγωισμός, η εκδικητικότητα και όλες οι υπόλοιπες ανθρώπινες ψυχικές αναπηρίες. Αντίθετα, βασιλεύει η ταπεινοφροσύνη, το δίκαιο, η συγχωρητικότητα, ο σεβασμός, η σωφροσύνη, η αλήθεια και τα πάντα καταυγάζονται από το θείο φως.
Η έμπρακτη αγάπη αποτελεί το κύριο γνώρισμα των Χριστιανών, αυτό πού τους διαφοροποιεί από όλους τούς άλλους, κατά τον ιερό Ευαγγελιστή Ιωάννη. Με αυτήν ενώνεται ο άνθρωπος με τους συνανθρώπους του και το Θεό, φθάνοντας από το «κατ’ εικόνα» στο «καθ’ ομοίωσιν».
Ο ίδιος ο Θεός υπήρξε το υπέρτατο και μέγιστο παράδειγμα αγάπης για όλο το ανθρώπινο γένος. Αδιαφορία για τα καλά έργα σημαίνει έλλειψη αγάπης. Γι’ αυτό χρειάζεται ν’ αφήσουμε τα παχιά και υποκριτικά λόγια και τις άκαρπες και επιδεικτικές τυπολατρίες και να επιδιδόμαστε στην ευεργεσία των «ελαχίστων» αδελφών του Κυρίου. Σκοπός της ζωής μας πρέπει να 'ναι η ανακούφιση των πενήτων, των δυστυχισμένων και των αναξιοπαθούντων. Οι ευκαιρίες για καλά έργα είναι καθημερινές και διαρκείς. Αν δεν το πράξουμε αυτό, καταδικάζουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας στην αιώνια κόλαση, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η αιώνια αποστέρηση της Χάριτος του Θεού και της ουρανίου Βασιλείας Του. Μη Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου