Με ανθρώπινη οδύνη συνοδεύσαμε σήμερα, 26.8.2020, τον 60χρονο Νεωκόρο μας, ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΝΤΟΝΗ του Σπυρίδωνος, στην τελευταία κατοικία του, μετά την Εξόδιο Ακολουθία που εψάλη στον Ναό της Παναγούλας Μπανάτου εν Ζακύνθω.
Πολύς κόσμος πέρασε να συλλυπηθεί τους οικείους, τηρώντας κατά γράμμα πάντως τις υγειονομικές προβλέπεις για την μη διάδοση του φονευτή Κορονοϊού, άπαντες μάλιστα με προστατευτικές μάσκες. Η αγάπη του κόσμου εκφράστηκε με το παραπάνω για τον απλό, αλλά καλοσυνάτο, Νεωκόρο μας, ο οποίος προσέφερε το κατά δύναμιν στην Ενορία, κατά την διάρκεια της δεκαετίας που την υπηρέτησε, μάλιστα μέχρι και την Κυριακή, 9η Αυγούστου 2020.
Εκείνο που άρεσε υπερβαλλόντως στον Γιάννη ήταν το στόλισμα των κεντρικών Εικόνων των Ναών με φιόρα, που συνέλεγε, τρέχοντας με το ποδήλατό του, εν ριπή οφθαλμού, από τους κήπους και τις αυλές του Μπανάτου ή τους πέριξ αγρούς, ανάλογα με την εποχή. Μάλιστα είχε το ελεύθερο από τους νοικοκυραίους, να μπαίνει "ανερώτηγα" και να κόβει για τη Χάρη της Κυράς ό,τι έκρινε απαραίτητο καθ' όλο τον χρόνο!
Στην ανωτέρω 1η φωτό βλέπετε ενδεικτικά το στόλισμα της Παναγούλας μας από τις 8 Απριλίου 2016.
Στη 2η φωτό βλέπετε πώς στόλισε την Φανερωμένη μας για τον φετινό μη-Ακάθιστο Ύμνο. Λέω "μη-Ακάθιστο", διότι εκείνες τις ημέρες ζούσαμε "μη-Λειτουργίες", "μη-εκκλησιασμό", εξαιτίας της Καραντίνας και του θλιβερού εγκλεισμού έναντι του κινδύνου εκ του Κορονοϊού. Αν θυμάστε, δεν ψάλαμε τον Ακάθιστο Ύμνο, απλώς αναγνώσαμε μπροστά στην Παναγία τους 24 Οίκους, τους μαγνητοσκοπήσαμε και δώσαμε την δυνατότητα στους Ενορίτες μας να ακούσουν τα "Χαίρε" μέσω του YouTube.
Ο Γιάννης ο Νεωκόρος προθυμοποιήθηκε να στολίσει τη Φανερωμένη με κρίνους, όπως μοναδικά ήξερε. Του λέω: "Γιάννη, μην κουράζεσαι. Είναι ανώφελο. Δεν επιτρέπεται να μπουν άνθρωποι στον Ναό και ποιος θα τα δει;;;". Κι εκείνος μου απαντάει: "Πάτερ, τι μου λέτε; Περιμένω πώς και πώς να Την στολίσω. Θα το κάνω, για να έχει καλά η Παναγία την οικογένειά μου!!!".
Καβάλησε το ποδήλατο και το απόγευμα των "κλειστών" (και ως εκ τούτου μαρτυρικών και πρωτόφαντων) εκείνων ημερών κάναμε "μη-Ακάθιστο" με το πανυπέροχο στόλισμα, που αποτυπώθηκε στην ανωτέρω φωτογραφία.
Το πρωί του Σάββατου, 18 Ιουλίου 2020, ετοιμάζοντας τον Ναό για την κυριακάτικη Λειτουργία, του λέω: "Γιάννη, εντόπισα στο τάδε μέρος πολλά καλάμια, τα οποία φέρουν ένα -ας το πούμε- άνθος, που μοιάζει με... λουκάνικο. Τι θα έλεγες, να στολίσουμε την Παναγία με αυτά τα περίεργα καλάμια του δρόμου; Έχουν κι αυτά τα ταπεινά φυτά δικαίωμα να προσφέρουν κάτι σ' Εκείνην!"
Έφυγε σαν σίφουνας, πάντα με το ποδήλατό του, και σε λίγο επέστρεψε με μια θημωνιά "λουκανοφόρων" καλαμιών, με τα οποία στολίσαμε εκείνη την Κυριακή την Παναγία!
Δείτε ανωτέρω την 3η φωτό και, όπως μας πληροφορούν φίλοι, το φυτό αυτό είναι typha latifolia, κοινώς: βούρλο.
Ο Γιάννης, ο αγαπητός σε όλους Νεωκόρος του Μπανάτου, δεν μένει πια εδώ. Μετέστη στους Ναούς τ' Ουρανού, όπου -είμαστε σίγουροι- τού βρήκε θέση Νεωκόρου η Παναγία, απαλλάσσοντάς τον έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες, από ό,τι θα συνεπαγόταν ο σφοδρός βομβαρδισμός της επάρατης νόσου στο σώμα του.
Εκεί πλέον ο αγαθός άνθρωπος του Θεού θ' ανάβει τα καντήλια στο σεπτότατο Θυσιαστήριο, όπου αενάως τελεσιουργείται το Μυστήριο των Μυστηρίων, θα στρώνει τα πορφυρά χαλιά μπροστά στην Αειπάρθενο Παντοβασίλισσα, θα σημαίνει πανηγυρικά την ώρα της Δοξολογίας, θα μαζεύει τα νυκτερινά σκουπίδια που θα παρατούν οι Άνεμοι στα επάνω πλατώματα... Έχει πολλά να κάμει, λοιπόν, στο Εκεί...
Εκεί πλέον ο αγαθός άνθρωπος του Θεού θ' ανάβει τα καντήλια στο σεπτότατο Θυσιαστήριο, όπου αενάως τελεσιουργείται το Μυστήριο των Μυστηρίων, θα στρώνει τα πορφυρά χαλιά μπροστά στην Αειπάρθενο Παντοβασίλισσα, θα σημαίνει πανηγυρικά την ώρα της Δοξολογίας, θα μαζεύει τα νυκτερινά σκουπίδια που θα παρατούν οι Άνεμοι στα επάνω πλατώματα... Έχει πολλά να κάμει, λοιπόν, στο Εκεί...
Γιάννη Κοντονή, θα σε θυμόμαστε και θα σε μνημονεύουμε πάντα!
π. Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου