Πάντοτε χορηγεί πλούσια την αγάπη Του στον άνθρωπο

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Α΄ Λουκά

27 Σεπτεμβρίου 2020

(Λουκ. ε΄ 1-11)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης

Απροσδόκητη ήταν η εξέλιξη του ψαρέματος στη λίμνη Γεννησαρέτ. Μάταια κόπιαζαν ο Πέτρος και ο Ανδρέας ολονυχτίς, για να αποκομίσουν τα ψάρια που τους ήταν αναγκαία. Τα ψάρια έμοιαζαν να είχαν εντελώς χαθεί και η απογοήτευσή τους ήταν εμφανής και μεγάλη.

Το ίδιο πλοιάριο, στο οποίο επέβαιναν, χρησιμοποίησε και ο Ιησούς ως αυτοσχέδιο άμβωνα για να διδάξει τα πλήθη, τα οποία είχαν μαζευτεί στην παραλία για να ακούσουν τον λόγο του Θεού. Μετά το πέρας της ομιλίας Του, ο Ιησούς παρότρυνε τον Πέτρο και τον Ανδρέα, να ανοιχτούν στο πέλαγος και να ρίξουν ξανά τα δίχτυα τους. Αυτοί, ανώριμοι πνευματικά, απόρησαν και δεν κατάλαβαν τον σκοπό της πράξης αυτής. Το μυαλό τους δεν μπορούσε να συλλάβει και να κατανοήσει πώς ήταν δυνατόν να ρίξουν ξανά τα δίχτυα τους, στο ίδιο ακριβώς σημείο, και να έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα.

Παρά ταύτα, για να ευχαριστήσουν τον Δάσκαλό τους, υπάκουσαν. Τότε συνέβη κάτι το απρόσμενο και αξιοθαύμαστο! Τα δίχτυα φορτώθηκαν τόσο πολύ από τα ψάρια, που πιέστηκαν να σχισθούν, ενώ τα πλοιάρια κινδύνεψαν να βυθισθούν από την τεράστια ποσότητα ψαριών, που σωρεύτηκαν πάνω σ’ αυτά. Τότε έλαμψε το φως στον νου και την καρδιά του Πέτρου και των άλλων, κατανοώντας πως κάτι αξιοθαύμαστο συνέβη.

Επρόκειτο για ένα μέγιστο θαύμα, το οποίο ο ανθρώπινος νους δεν μπορούσε να συλλάβει. Τότε, γονυπετής, με ταπείνωση και πίστη, στ' άχραντα πόδια του Χριστού και γεμάτος ιερό δέος και κατάπληξη, συναισθάνθηκε την αναξιότητα και μικρότητά του. Παρακάλεσε τον Κύριο να εγκαταλείψει το πλοιάριο, διότι δεν ήταν άξιοι να ευρίσκονται κοντά Του. Τότε έγινε το μέγα Προσκλητήριο: Ο Κύριος κάλεσε τους επιβαίνοντες στο πλοίο να το εγκαταλείψουν και να Τον ακολουθήσουν, γινόμενοι μεγάλοι Απόστολοι και Αλιείς Ανθρώπων.

Όπως περιέβαλε με την χάρη και τα θαύματά Του ο Κύριος τους Αγίους Αποστόλους, το ίδιο πράττει και θα πράττει για όλους τους ανθρώπους έως της συντέλειας των αιώνων. Διότι είναι ο ίδιος «Αυτός» σε όλους τους αιώνες. Πάντοτε χορηγεί πλούσια την αγάπη Του στον άνθρωπο, τον προφυλάσσει από κινδύνους σωματικούς και πνευματικούς, τον φωτίζει, τον καθοδηγεί, τον καθαγιάζει εντός της Εκκλησίας δια των θείων Του Μυστηρίων. Τον οδηγεί στην πραγματική ευτυχία και γαλήνη, με προοπτική να πετύχει το «καθ’ ομοίωσιν», γινόμενος συγκληρονόμος της βασιλείας Του και τέκνον κατά χάρη Θεού! Κάθε γεγονός της ζωής μας φέρει την θαυμαστή επέμβαση του Θεού, Τον οποίο πρέπει πάντοτε να υπηρετούμε και να δοξάζουμε με καθαρή καρδιά. Γένοιτο!