ΤΕΜΠΗ, 2 ΧΡΟΝΙΑ

[Αγιογραφημένα κόλυβα: Τάσος Γιγάντες]

Γράφει ο π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος

Τὸ τραῖνο -καὶ μετὰ τὸ ἀεροπλάνο- εἶναι τὸ μέσο συγκοινωνίας ποὺ προτιμῶ καὶ μὲ τὸ ὁποῖο ἔχω πάρα πολὺ ταξιδέψει στὴν Πελοπόννησο (μετρικὸ δίκτυο, ὠτομοτρὶς) κυρίως τὶς δεκαετίες τοῦ 70 καὶ τοῦ 80. Σὲ τέτοιο σημεῖο πού, ἡ μνήμη μου βυθισμένη στὰ πελοποννησιακὰ -κυρίως- τοπία μὲ τὶς ἀπότομες χαράδρες, τὶς ἀπόκρημνες γέφυρες καὶ τὶς ἐκπληκτικὲς ἐναλλαγὲς τῶν τοπίων νὰ ζωντανεύει ὅταν μπαίνω σὲ τρενοφὶλ ἑλληνικὰ σάιτς μὲ ἀξιέπαινους συνεργάτες καὶ ἄφθονο φωτογραφικὸ ὑλικό. Χαίρομαι ἀσυγκράτητα. Καὶ μὲ τὸν σιδηροδρομικὸ μοντελισμό.

        Ταξίδεψα καὶ στὸ ἐξωτερικὸ πολλὲς φορές, σὲ κεντρικὲς γραμμὲς ὑψηλῶν ταχυτήτων (320 χλμ/ὥρα) μεταξὺ Γερμανίας καὶ Γαλλίας. Ἐντυπώσεις μαγικές.

        Ἀκοῦμε κι ἐκεῖ γιὰ δυστυχήματα καὶ μάλιστα πολύνεκρα.

        Εἶναι θλιβερό, ὅμως, ποὺ σὲ μία χώρα σὰν τὴ δική μας, μὲ πολὺ ἀραιὸ σιδηροδρομικὸ δίκτυο, ὁ ἀριθμὸς τῶν θυμάτων στὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν (57 νεκροί), ξεπέρασε κάθε ἀναλογία δεδομένου καὶ τοῦ νανώδους πληθυσμιακοῦ μας μεγέθους, ποὺ κάνει τὰ θύματα τραγικὰ περισσότερα, ἂν (καὶ καλὰ θὰ κάνουμε) προσθέσουμε καὶ τὰ θύματα τῆς πυρκαγιᾶς στὸ Μάτι. Πάνω ἀπὸ ἑκατὸ ἐκεῖ.

        Ἑκατόμβες ἀθώων καὶ κάποιοι σφυρίζουν κλέφτικα μὲ τὸν τρόπο τους.

        Χάνονται ἄνθρωποι σὰν ποντίκια σὲ φάκα, ἢ σὰν τρωκτικὰ σὲ θάλαμο ἀερίων ἀπὸ ἀσφυξία. Ποιά εὐημερία, ποιά ἀσφάλιση, ποιές αὐξήσεις στὰ μεροκάματα τῶν φουκαράδων, ποιά πρόνοια γιὰ τὴν πολύτεκνη οἰκογένεια (αὐτοὶ ποὺ "φροντίζουν" γιὰ τὸ τελευταῖο, δὲν κάνουν πάνω ἀπὸ 1-2 παιδιά, καὶ μὲ τσέπη γεμάτη, πετᾶνε καὶ κανένα ξεροκόκαλο στοὺς ἐλάχιστους πολύτεκνους γιὰ νὰ τοὺς στραγγίξει πιὸ πολλὰ ἡ ἐφορία μετά)... Πόση κοροϊδία, πόση σκόπιμη παραπλάνηση τῆς Κοινῆς Γνώμης πιά;

        Καμιὰ ἀξία ὀ ἄνθρωπος πλέον στὴν Ἑλλάδα τοῦ 21ου αἰ. Πιὸ πολὺ προστατεύει ὁ νόμος τὴ γάτα καὶ τὸ σκυλί, ἂν καὶ στὶς τερατώδεις πυρκαγιὲς ποὺ μᾶς κατάντησαν Φαλακρὴ Ἑλλάδα, χιλιάδες ζῶα κάηκαν.

        Τέλεια ἀπαξίωση τοῦ κατ' εἰκόνα Θεοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σώματός του ποὺ κάποιοι θεωροῦν ἀνακυκλώσιμο ὑλικό.

        Αὔριο λοιπόν, θὰ σημάνουν τὰ συλλαλητήρια.

        Στήριγμα στὴν ἀξιοπρέπειά μας.

        Στὴν ἀξιοπρέπεια κάθε ἀνθρώπου.

        Ἄπλετο φῶς νὰ πέσει καὶ νὰ πέσουν καὶ οἱ μάσκες.

        Φαίνεται ὑπάρχει καὶ ἀρκετὸ παρασκήνιο. Πολυπλόκαμο καὶ μακρυπλόκαμο, σὲ πολλοὺς χώρους καὶ σὲ β ά θ ο ς χρόνου. Ἴσως κάποιοι χῶροι νὰ ἀποτελέσουν ἔκπληξη διότι οἰ ἐκεῖ παροικοῦντες φαίνεται νὰ διαρρηγνύουν τὰ ἱμάτιά τους τώρα καὶ νὰ νίπτουν τὰς χεῖρας των.

        Νὰ φανεῖ καὶ νὰ λάμψει ἡ ἀλήθεια. Παντοῦ. Οἱ ψυχὲς τῶν καμμένων συμπολιτῶν μας (βάζω καὶ τὸ Μάτι ἐλόγου μου διότι ἐκεῖ κοντά, στὴ Νέα Μάκρη παραθερίζαμε οἰκογενειακῶς δεκαετίες καὶ πονάει ἡ ψυχή μου), τὸ ἀπαιτοῦν. Ὄχι στὴ συγκάλυψη. Νὰ λάμψει ἡ ἀλήθεια. Καὶ θὰ λάμψει ἡ ἀλήθεια. Αὐτὴ ποὺ μόνη μένει καὶ τὰ ὑπόλοιπα περνᾶνε καὶ χάνονται.