Ιερεύς μαινόμενος

Του Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου

Καημένε π. Παῦλε! Κατακαημένε π. Παῦλε! Πόσο σύντομα ἔρχεσαι νά δικαιώσεις τά ὅσα σοῦ καταμαρτυροῦν! Ὄχι ἐγώ, ἀλλά ὅσοι ἄλλοι ξέρεις ὅτι σπεύδουν νά σέ χαρακτηρίσουν «διαστρεβλωτή καί πραγματικό ἀδίστακτο κακοποιό τῶν κειμένων τῶν Ἁγίων Πατέρων», «χειροκροτητῆ τοῦ ἑαυτοῦ» σου, «ἁγιομάχο ἱερωμένο» πού «οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι» καί «ἀσχημονεῖ βαναύσως ἐναντίον τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά καί ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας», «ἀπάτη, μεγάλη ἀπάτη», «διαστροφέα τῆς Παραδόσεως».

Γράφουν ἐπίσης, γιά σένα πώς: «Εἶναι γνωστόν ὅτι ὁ π. Δημητρακόπουλος καί οἱ ὁμόφρονές του (…) καταπατητές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Πατερικῶν Θεοφωτίστων συγγραμμάτων τους, ἐμφανίζονται ὡς οἱ “ἀκραιφνεῖς;;;” ….. ἑρμηνευτές τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί τῶν Πατέρων ἔναντι τῆς Αἱρέσεως καί τῶν Αἱρετικῶν.», ἀλλά καί «ὁ π. Δημητρακόπουλος, μέ τά ἀήθη καί διαστρεβλωτικά κείμενά του, ὑπογράφει συνεχῶς καί ἀδιαλλείπτως τήν αὐτοκαταδίκη του».

Ξέρω τί θά μοῦ πεῖς. Ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱ ἐναντίον σου χαρακτηρισμοί προέρχονται ἀπό γραφίδα ἀνθρώπου πού δηλώνει «ἀποτειχισμένος», πού θεωρεῖται ὑπερσυντηρητικός, πού ἀσκεῖ σφοδρή κριτικη σέ ὅλους μας. Ναί, ἀλλά κάνει κάτι εἰλικρινές. Παραμένει στήν τάξη τῶν λαϊκῶν καί ἀπό ἐκεῖ ἐκφράζει ἕναν αὐθεντικό πόνο καί καημό γιά τήν Ἐκκλησία μας, ἀσχέτως ἐάν σέ πολλά σημεῖα μπορεῖ νά ἔχει παραπληροφορηθεῖ ἤ παραπλανηθεῖ.

Ἐσύ ὅμως, δέχθηκες νά γίνεις Κληρικός. Γιά ποιό λόγο; Γιά νά γίνεις μητραλοίας; Νά ἁλώνεις τήν Ἐκκλησία ἐκ τῶν ἔσω; Νά ἁλωνίζεις τήν Ἐκκλησία ὡς αὐτόκλητος Ἱεροεξεταστής γιά νά ἐλέγχεις καί ἐντοπίζεις κατά τρόπο μικρονοϊκό ὅσους ἐσύ καί μόνον, θεωρεῖς «προδότες τῆς Πίστεως»; Νά χαίρεσαι ἐφευρίσκοντας ἤ φαντασιούμενος «πτώσεις» κατά τή δική σου ἀντίληψη καί λογική, «Βασιλέων, Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Ἱερομονάχων, Μοναχῶν, Μοναζουσῶν, πάππων, προπάππων» κλπ, καί ἀντί νά κάνεις γιἀ ὅλους αὐτούς προσευχή ἔστω ἀπό «ὑποκριτική ἀγαπολογία» ὅπως σοῦ καταγινώσκουν, ἐσύ νά θεατρινίζεις πρόσωπα, νομίζοντας ὅτι κάτι κάνεις, ὅτι κάτι καταφέρνεις;

Γι᾽ αὐτό καί στήν Ἐκκλησία μας κανείς δέν σέ παίρνει στά σοβαρά! Μήν ἀνησυχεῖς οὔτε κι ἐγώ θά σέ πάρω στά σοβαρά. Θα ἐπιχειρήσω ἁπλῶς νά ἀνταποδώσω τήν εὐεργεσία πού μοῦ ἔκανες στοχοποιῶντας με, ἔτσι ὥστε νά μή διακρίνομαι ἀπό τούς ὑπόλοιπους ἔντιμους ἀδελφούς μου πού ἡ γραφίδα σου κατά καιρούς τόλμησε νά σπιλώσει.

Ὄντως μέ ἀνησυχοῦσε τό ὅτι δέν μοῦ εἶχες ἀφιερώσει κάποιο κείμενό σου μέχρι τώρα. Αἰσθανόμουν ἄσχημα. Ἔλεγα, θά γράψει; Δέν θά γράψει; Γιατί μέ ἀγνοεῖ; Τί διαβολική μεθοδεία εἶναι αὐτή; Ἄλλοι «ψευδάδελφοι», χειριστές λοῦμπεν ἰστολογίων καί κίτρινων ἐντύπων, ἐμπνεόμενοι ἀπό τόν «πατέρα τοῦ ψεύδους» καί πατέρα τους, ὅλο καί κάτι γράφουν κι ἄς εἶναι προφανῶς ἀνόητο κι ἄς τούς ἐκθέτει στά μάτια τοῦ κόσμου πού καταλαβαίνει… Ἐσύ; Φαίνεται προετοιμαζόσουν γιά τήν καταλληλότερη περίσταση, νόμισες ὅτι τήν βρῆκες καί βγῆκες στά τυφλά μπροστά γιά νά μιλήσεις χωρίς νά ξέρεις, κρίνοντας ἀπό περικεκομμένα ἀποσπάσματα καί ἐκτιθέμενος ἐκδηλώνοντας, ὑποτίθεται ἐσύ «ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ», ἀπροκάλυπτο μίσος καί ἀντισημιτισμό.

Ξεκινάω λοιπόν νά σοῦ γράφω ἀπό τήν «καρκαμπίλα» τῆς Λάρισας, βλέποντας ὅμως ἐσένα «λιβακωμένο». Γιά τήν ἑρμηνεία τῶν λέξεων, πήγαινε στόν πολυαγαπητό καί πολυσέβαστό μου Μητροπολίτη σου. Κατάγεται ἀπό τή Θεσσαλία καί καταλαβαίνει. Εὐκαιρία νά τόν δεῖς κιόλας πού ἔχεις καιρό, καθώς αὐτονομημένος ὅπως εἶσαι, δέν νοιώθεις τήν ἀνάγκη νά τόν συμβουλευθεῖς πρίν γράψεις. Βλέπεις, κι ἐσύ κι οἱ ὅμοιοί σου αἰσθάνεστε μόνοι σας ὁ καθένας «Οἰκουμενική Σύνοδος», ἀλάθητοι καί παντογνῶστες.

Πρίν καταπιαστοῦμε μέ τό γελοῖο τοῦ πράγματος, τοῦ κειμένου σου δηλαδή, ἀναγκαία μία ἐπισήμανση. Θά μποροῦσα νά ξεκινήσω ἐναντίον σου κανονική διαδικασία γιά τἀ ἀντικανονικά παραπτώματα πού διαπράτεις μέ τά ὅσα γράφεις (ἑτεροδιδασκαλία, συκοφαντική δυσφήμιση, ψευδολογία, ὕβρεις, κλπ). Τό ἀποτέλεσμα θά ἦταν νά δικαιώσω τόν τίτλο τοῦ γραφείου σου ὡς Γραφείου αἱρέσεων και παραθρησκείας, δηλαδή προαγωγοῦ καί διαφημιστῆ σάν «ἀλήθειας» πάσης αἱρέσεως καί θρησκείας, μέ ἀποτέλεσμα ἐσύ νά καθαιρεθεῖς. Δέν θέλω ὅμως, νά ἀκυρώσω μέ τόσο δραματικό τρόπο μιά προσπάθεια πού παρ᾽ ὅλη τήν ἐγωπάθεια καί τά στραβά της μπορεῖ νά ἔχει καί κάτι καλό, ἐνῶ θά ἦταν ἀπρεπές μέ τό πού γνωριστήκαμε, μιᾶς πού ποτέ μέχρι σήμερα οὔτε ἔχουμε συναντηθεῖ, οὔτε ἔχουμε μιλήσει ποτέ, μέ τό «καλημέρα» νά σέ …σέρνω στά Συνοδικά Δικαστήρια καί νά κουράζω μέ τραγικές καί συνάμα ἀστεῖες ἀφορμές τούς Ἁγίους Ἀδελφούς.

Προτιμῶ τήν πρόσκληση σέ μετάνοια, τήν ὁποία μακάρι νά σοῦ δώσει ὁ Ἅγιος Θεός, ἄν καί δέν νομίζω, γιατί γιά νά καρποφορήσει ἡ μετάνοια χρειάζεται ταπείνωση. Ξέρεις τί εἶναι αὐτό; Ἔχεις προσπαθήσει νά τό γνωρίσεις; Δέν ρωτάω νά τό ἀποκτήσεις… Κάτι ἀκόμη. Θά μποροῦσα νά σέ προκαλέσω, γιά ὅσα μέ ἀπαράδεκτο καί διαστροφικό τρόπο μέ κατηγορεῖς, νά καταφύγεις ἐσύ στά Συνοδικά Δικαστήρια καί νά μοῦ κάνεις «Κανονική Μήνυση». Ἐσύ βέβαια, δέν τό κάνεις γιατί εἶσαι δειλός καί ἔχεις μάθει νά μιλᾶς μόνο σέ «ἀσφαλῆ» ἴσως καί ἀφελῆ ἀκροατήρια, ὅπου ἐπιβάλλεις τόν μονόλογό σου καί ἀποκλείεται κάθε διαφωνία, ἐνῶ καί ἀρθρογραφεῖς ἀποστέλλοντας τά κείμενά σου σέ συγκεκριμένα μόνον ἰστολόγια, στά ὁποῖα γνωρίζεις ὅτι δέν δίνουν σημασία ὅσοι λοιδωρεῖς, ἴσως καί προσευχόμενος νά μήν τά δοῦν κἄν. Ἐγώ ὅμως, δέν σέ προκαλῶ γιατί κάτι τέτοιο αὐτὀματα σημαίνει ὅρο ταυτοπάθειας. Ἤ θά καταφέρεις νά μέ καθαιρέσεις μέ αὐτά πού γράφεις (πράγμα ἀπίθανο γιατί στεροῦνται βασιμότητας) ἤ θά πρέπει νά καθαιρεθεῖς γιά τό θράσος νά λιβελλογραφεῖς ἐναντίον Ἐπισκόπου. Κι ἐπειδή ὅπως σοῦ ἐξήγησα παραπάνω, δέν θέλω νά σέ κάνω νά …ψάχνεις γιά κουρέα, σοῦ δίνω εὐκαιρία νά ἀναθεωρήσεις τή στάση σου καί τίς ἐπιδιώξεις σου. Δέν τό κάνω γιά νά μοῦ χρωστᾶς εὐγνωμοσύνη. Δέν εἶναι αὐτός ὁ σκοπός μου. Τή μετάνοιά σου καί τή διόρθωσή σου θέλω, χωρίς νά ἀπογοητεύομαι ἀπό τήν παροιμία τοῦ λαοῦ μας πού λέει πώς «παλιός γάιδαρος καινούργια περπατησιά δέν μαθαίνει» – μέ ὅλον τόν σεβασμό.

Δέν θά ἀσχοληθῶ μέ τήν εἰσαγωγή τοῦ κειμένου σου, γιατί εἶναι προφανές ὅτι τά ἴδια γράφεις στήν ἀρχή γιά ὅλους. Εἶναι γνωστή ἡ τακτική τοῦ copy paste, ἰδίως στά κείμενα τῶν μεγάλων «ὁμολογητῶν». Δυό-τρεῖς μόνο μικρές παρατηρήσεις.

Ἰσχυρίζεσαι ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι τό σπουδαιότερο καί μεγαλύτερο ἐκφυλιστικό φαινόμενο τῆς ἐποχῆς μας καί ἡ μεγαλύτερη ἀπειλή κατά τῆς ἀνθρωπότητας. Αὐτό θά ἴσχυε ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶχαν σχέση μέ κάποια θρησκεία καί κάποιοι προσπαθοῦσαν νά κατευθύνουν τίς θρησκεῖες ὥστε νά ἑνωθοῦν σέ μία παγκόσμια. Ὅμως, ὅπως ξέρεις καλύτερα ἀπό μένα, ἀσχέτως ἄν δέν σέ συμφέρει νά τό παραδεχθεῖς, τό μεγαλύτερο πρόβλημα τῆς σύγχρονης ἐποχῆς εἶναι ὅτι λαοί ὁλόκληροι στρέφουν τήν πλάτη τους στό θρησκευτικό φαινόμενο, δηλώνουν ἀγνωστικιστές ἤ ἄθεοι, ἐνῶ ἀκόμη καί σέ παραδοσιακές χριστιανικές κοινωνίες, ἔχουμε φαινόμενα ἀποχριστιανισμοῦ. Ἄν λοιπόν, ὅλοι οἱ λαοί δέν πιστεύουν σέ κάποια δική τους θρησκεία, πῶς θά κατορθώσει ὁ Οἰκουμενισμός τά σχέδιά του; Οἱ ἄθεοι δέν συμπεριλαμβάνονται ἀπό ὅτι λέτε ἐσεῖς πού …ξέρετε, στά σχέδια τῆς παγκόσμιας θρησκείας. Ἄρα, δόξα τῷ Θεῷ, ζοφερό τό μέλλον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔτσι γιά νά πάψεις νά ἀνησυχεῖς. Ἐκτός βεβαίως, ἀν ἀνησυχεῖς ὅτι θα μείνεις χωρίς δουλειά, ὅταν ἐκλείψουν οἱ «βάρβαροι»…

Μιλᾶς γιά μασονία καί διεθνῆ σιωνισμό. Συγγνώμη κιόλας ἄν κάνω λάθος, ἀλλά τήν τελευταία φορά πού τό ἔψαξα, ἡ μασονία χαρακτηριζόταν ὡς μυστική ὀργάνωση μέ ἄγνωστα στοιχεῖα περί αὐτῆς καί μεγάλη μυθολογία. Ἐσύ ποῦ ξέρεις ἀπό αὐτά; Σοῦ ἀποκάλυψαν τά μυστικά τους; Πῶς; Ὑπῆρξες μασόνος; Σοῦ ὑπενθυμίζω τήν Ἐγκύκλιο τοῦ 1933 τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ τἠν ὁποία καταδίκαζε τόν ἐλευθεροτεκτονισμό, ἀπαγόρευε στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας νά εἶναι καί Μασόνοι, ἐνῶ ὑποχρέωνε ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς νά ἀπέχουν ἀπό ὁποιαδήποτε σχέση μέ τέτοια κέντρα. Τό ἴδιο ἐπανέλαβε ἡ γνωστή Ἐγκύκλιος ἐπι Ἀρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου, ὁπότε ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς διακηρύξαμε ὅτι δέν εἴμαστε μασόνοι. Ἐσύ; Ποῦ ξέρεις τόσο ἀναλυτικά ἀπό αὐτά; Πῶς μιλᾶς μέ τόση αὐθεντία γιά πράγματα πού κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι τά κρατοῦν ἑπτασφράγιστο μυστικό; Μήπως ἔχεις μπλέξει; Ἄν συμβαίνει κάτι τέτοιο, γεγονός πού ἀπεύχομαι, σέ παρακαλῶ νά ἀνακρούσεις πρύμνα καί νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό μιά πορεία ἐξ ὁρισμοῦ καταστρεπτική καί ἀντίθεη, κατά τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς μας Συνόδου.

Ὡς πρός τόν διεθνῆ σιωνισμό. Ὁ σιωνισμός εἶναι πολιτικό κίνημα πού ξεκίνησε τόν 19ο αἰῶνα μέ σκοπό τή δημιουργία ἑνός νέου ἑβραϊκοῦ κράτους στήν περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, πού θά συγκέντρωνε ὅλους τούς Ἑβραίους τῆς διασπορᾶς. Ἐσύ ὅμως, ἐνῶ στήν ἀρχή τοῦ κειμένου σου προσπαθεῖς ἀτυχῶς νἀ μέ συνδέσεις μέ τόν Σιωνισμό, στή συνέχεια μέ ψέγεις γιατί εὐχήθηκα γιά τό μέλλον τῆς Συναγωγῆς στή Λάρισα. Κοίτα νά δεῖς ἀδελφέ μου, αὐτά τά δύο δέν πᾶνε μαζί. Ἤ θά μέ κατηγορεῖς ὅτι εἶμαι σιωνιστής καί θέλω νά στείλω ὅλους τούς Ἰσραηλίτες στό Ἰσραήλ, ἤ θά μέ κατηγορεῖς ὅτι θέλω νά τούς κρατήσω στή Λάρισα, ὁπότε δέν μπορεῖ νά εἶμαι σιωνιστής.

Μεταξύ μας, γιατί νά θέλω νά φύγουν; Ξέρεις τί καλά περνᾶμε αἰῶνες τώρα μαζί; Μέ ἐξαίρεση μεμονωμένα ἐπεισόδια, πού δέν λείπουν οὔτε ἀπό τίς καλύτερες οἰκογένειες, ἡ Λάρισα ἦταν πάντα πόλη πρότυπο στή συμβίωση τῶν διαφορετικῶν κοινοτήτων. Ἴσα-ἴσα πού αὐτό συνθέτει καί τήν ταυτότητά της, ἄλλο ἄν αὐτό ἐσένα φαίνεται νά σέ ἐνοχλεῖ. Συγγνώμη, δέν σέ ρώτησε κανείς πρίν ὀργανωθοῦν τά πράγματα ἀπό τόν 1ο μ.Χ. αἰῶνα καί μετά. Ζοῦμε λοιπόν στήν ἴδια πόλη, ἔχουμε ἀλληλεπίδραση στήν καθημερινότητά μας καθώς ψωνίζουμε ὅλοι ἀπό τά ἴδια καταστήματα, τά παιδιά μας παίζουν μαζί, πηγαίνουν στά ἴδια σχολεῖα, ἀνταλλάσουμε ἐπισκέψεις κατ᾽ οἶκον, χαιρόμαστε μέ τίς χαρές, λυπούμαστε μέ τίς λύπες, στήν Κατοχή οἱ Χριστιανοί τρέξανε νά σώσουν ὅσους ἡ ἀπάνθρωπη μανία τοῦ ναζισμοῦ κατεδίωκε, γι´ αύτό καί στή Λάρισα, τόν Βόλο καί τά Τρίκαλα δέν εἴχαμε τόν βαρύ φόρο αἵματος ἄλλων περιοχῶν… Γιατί ὅλα αὐτά μοῦ ζητᾶς νά τά παραθεωρήσω, τήν ἴδια στιγμή πού ὁ καθένας κρατᾶ τήν πίστη του καί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τόν ἄλλο;

Βέβαια, ἡ προπέτειά σου δέν ἔχει ὅρια, ἀφοῦ κρίνεις τά τῆς Λαρίσης, χωρίς νά ἔχεις πατήσει στή Λάρισα. Γι´ αὐτό ἡ Ἐκκλησία δίνει τήν εὐχέρεια στόν ἐπιχώριο Ἐπίσκοπο νά κρίνει καί νά ἀποφασίζει κάποια πράγματα, ὥστε νά διασφαλίζει τό κύρος καί τήν παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στήν τοπική κοινωνία. Βέβαια, ἐσύ προτιμᾶς νά κλειστοῦμε στό καβοῦκι μας καί νά μή βλέπουμε πρόσωπο ἀνθρώπου. Μᾶλλον ὅμως, διαφωνεῖ ὁ Χριστός μας ὁ Ὁποῖος εἶπε «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη».

Ὡς πρός τό ζήτημα αὐτό τῆς μαθητείας, ἀγαπητέ μου, μᾶλλον τό ἀντιλαμβάνεσαι τουλάχιστον παράξενα, ἄν ὄχι καί ἀντιευαγγελικά. Νομίζεις ὅτι ἄν ἀρχίσω καί τούς ὑβρίζω ὅλους, θά πεισθοῦν νά γίνουν Χριστιανοί; Δέν θά ἐπικαλεσθῶ τήν παροιμία τοῦ λαοῦ μας πού λέει «μέ τό μέλι τρῶς περισσότερο ψωμί παρά μέ τό ξύδι», θά σοῦ ὑπενθυμίσω ὅμως, ἕνα περιστατικό ἀπό τό Γεροντικό, τό βιβλίο τῶν πρωταθλητῶν τοῦ πνεύματος, κατά τό ὁποῖο ὁ Ἅγιος Μακάριος μέ ἕναν μαθητή του πορεύονταν στήν ἔρημο πηγαίνοντας νά συναντήσουν τούς πατέρες στό ὅρος τῆς Νιτρίας. Στέλνει μπροστά ὁ Ὅσιος τόν μαθητή του γιά νά εἰδοποιήσει, ἀλλά ὁ μαθητής συναντιέται μέ ἕναν ἱερέα τῶν εἰδώλων, τόν ὁποῖον καί βρίζει λέγοντάς τον δαίμονα. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν ὁ ἱερέας τῶν εἰδώλων νά τόν κάνει τουλοῦμι στό ξύλο καί νά τόν ἀφήσει μισοπεθαμένο. Ὕστερα ἀπό λίγο ὁ ἴδιος ἱερέας συναντιέται μέ τόν ἀββᾶ Μακάριο, ὁ ὁποῖος τοῦ εὐχήθηκε «Μακάρι νά σωθεῖς ἐσύ ἔτσι πού τρέχεις». Ἀπόρησε ὁ ἱερέας τῶν ειδώλων πού δέν τόν ἀπερριψε ὁ Ἀββᾶς Μακάριος, τόν προσήγγισε καί ἄρχισε συζήτηση μαζί του. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν ὅτι καί τόν μισοπεθαμένο ὑποτακτικό βρῆκαν κι ἔσωσαν καί ὁ ἱερέας τῶν είδώλων συγκινήθηκε ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Ἁγίου, βαπτίστηκε Χριστιανός κι ἔγινε καί Μοναχός. Ἐάν ἐσύ θές νά τρῶς ξύλο, μιμήσου τό παράδειγμα τοῦ ὑποτακτικοῦ κι ἄσε ἐμένα νά ἀντιγράφω τόν Ἀββᾶ Μακάριο.

Θυμίσου καί τόν Χριστό μας μέ την Σαμαρείτιδα. Δέν τήν εἶπε πόρνη, οὔτε τἠν προσέβαλε, οὔτε τήν περιφρόνησε. Ἀντίθετα, ὁ διάλογός τους εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό δυνατά κείμενα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐσύ «κολλᾶς» στήν ἀνθρωποκεντρική νοοτροπία τῶν μαθητῶν πού εἶδαν καί «ἐθαύμασαν» χωρίς νά καταλαβαίνουν τί κάνει ὁ Χριστός. Ἀφου λοιπόν δέν καταλαβαίνεις, τί θέλεις καί μιλᾶς καί προπάντων τί προσπαθεῖς νά γράψεις; Δέν τό καταλαβαίνεις ὅτι ἐκτίθεσαι; Καί τό νά ἐκτεθεῖς μικρό τό κακό. Τό χειρότερο εἶναι ὅτι δημιουργεῖς τήν ἐντύπωση πώς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ (τοῦ Χριστοῦ κι ὄχι δικιά σου ἤ δικιά μου) πορεύεται μέ τήν προσωπική σου μικροπρέπεια, τά κόμπλεξ καί τίς ἀγκυλώσεις πού ἀναιροῦν τόν Εὐαγγελικό νόμο τῆς ἀγάπης. Ὅλα αὐτά μέ σεβασμό καί ἀνησυχία γιά τό πῶς ἐνεργεῖς ὡς Κληρικός, διότι ἀπό τά γραφόμενά σου ἄλλα συνάγονται…

Ὁρῖστε παπά-Παῦλε, εἶδες τί μοῦ κάνεις; Εἶπα νά μή σέ πάρω στά σοβαρά, ἀλλά δυστυχῶς δέν μπορῶ διαπιστώνοντας τήν κατάστασή σου νά γελάσω, τή στιγμή πού βλέπω τόση τραγικότητα. Καί τό τραγικότερο ἀπό ὅλα εἶναι ὅτι ἐσύ κι οἱ ὅμοιοί σου ἐπιβεβαιώνετε μέ τόσο ἀντορθόδοξο τρόπο τή ρήση τοῦ μακαριστοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου πού εἶπε ὅτι κάποιοι δυστυχῶς Ὀρθόδοξοι, χρησιμοποιοῦν τούς Ἱερούς Κανόνες σάν Ἱερά Κανόνια, γιά νά βάλουν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Στό μπαράζ τῶν βλημάτων σου ἔχω νά παρατηρήσω ὅτι ὅλα ἦταν τζούφια, έλαττωματικά καί ἄστοχα! Πῆγες στρατό; Ἔμαθες σημάδι; Ἤ καλύτερα, πῆγες σέ Θεολογική Σχολή; Παρακολούθησες Κανονικό Δίκαιο ἤ ἔκανες κοπάνα;

Γιά νά δοῦμε λίγο τόν κανόνα πού μοῦ «πέταξες στά μοῦτρα» νομίζοντας ὅτι στηρίζεις τά λεγόμενά σου. Λέει ὁ ἑβδομηκοστός κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων σέ πιστή μετάφραση, γιά νά καταλαβαίνουν κι ὅσοι μᾶς διαβάζουν: Ἐάν κάποιος Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος ἤ γενικά κάποιος πού ἀνήκει στόν κατώτερο Κλῆρο, νηστεύει ὅποτε νηστεύουν οἱ Ἰουδαῖοι ἤ συνεορτάζει στίς ἑορτές τους, ἤ δέχεται τά χαρακτηριστικά τῆς κάθε ἑορτῆς τους φαγητά, ὅπως εἶναι τά ἄζυμα κλπ, ἤ κάτι παρόμοιο πού χαρακτηρίζει τίς ἑορτές τους, νά καθαιρεῖται, ἄν ὅμως, εἶναι λαϊκός νά ἀφορίζεται. Ἐγώ τί ἀπό ὅλα ἔκανα καί μέ κατηγορεῖς σάν παραβάτη τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Κανόνα; Μήπως νήστεψα στίς νηστεῖες τους; Σαφέστατα ὄχι! Μήπως συνεόρτασα τίς ἑορτές τους, ὅπως τό Νομικό Φάσκα, τή Σκηνοπηγία ἤ ὅ,τι ἄλλο γιορτάζουν; Σαφέστατα ὄχι! Δέχθηκα νά φάω κάτι πού σχετίζεται μέ τήν ἰουδαϊκή λατρεία προερχόμενο ἀπό τή συναγωγή, ὅπως ἄζυμα ἤ πικρά χόρτα; Σαφέστατα ὄχι!

Βέβαια, γιά νά εἶμαι εἰλικρινής, τά πικρά χόρτα εἶναι ἡ ἀδυναμία μου, ἀλλά δέν τά προμηθεύομαι ἀπό τή συναγωγή, ὑπάρχουν καί λαϊκές ἀγορές. Μήπως δέχομαι κάτι παρόμοιο μέ αὐτά πού σχετίζονται μέ τίς ἑορτές τους, ὅπως τίς σάλπιγγες πού ἔχουν ἤ τά κουδουνάκια; Σαφέστατα ὄχι! Βέβαια, γιά νά ἐξομολογηθῶ, ὅταν ἤμουν μικρός μοῦ εἶχε πάρει ἡ μακαρίτισσα ἡ μητέρα μου μιά καραμούζα ἀπό τό πανηγύρι τοῦ χωριοῦ, ἀλλά δέν νομίζω ὅτι αὐτό πιάνεται. Μοῦ ἀρέσει πού παρέθεσες καί τήν ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἡ όποία δικαιώνει τά λεγόμενά μου πέρα γιά πέρα, ἐνῶ γιά ἐσένα ἀφήνει ἀμφιβολίες ὡς πρός τήν ἀντιληπτική σου ἱκανότητα, καθώς σαφέστατα δέν «γινώσκεις ἅ ἀναγινώσκεις»!

Ξέρεις ποιά εἶναι ἡ πλάκα; Τό ὅτι πῆραν τό ἄρθρο σου κάποιοι κατακαημένοι ἐδῶ στή Λάρισα καί πρόσθεσαν κι αὐτοί ἄλλον Κανόνα, συμπληρώνοντας τό κείμενό σου, μέ τελείως λάθος τρόπο. Τό λάθος ἀρχίζει ἀπό τόν Κανόνα πού ἐπικαλοῦνται. Λένε ὅτι εἶναι ὁ ΞΔ´ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλά μᾶλλον ἐννοοῦν τόν ἑπόμενο τόν ΞΕ´. Ὁρίζει λοιπόν αὐτός ὁ Ἱερός Κανόνας πώς ὅποιος Κληρικός ἤ λαϊκός μπεῖ σέ συναγωγή Ἰουδαίων ἤ εὐκτήριο οἶκο αἱρετικῶν για νά προσευχηθεῖ, καί νά καθαιρεῖται καί νά ἀφορίζεται. Ὁ Κανόνας εἶναι ἀπόλυτος ἐάν καί ἐφ᾽ ὅσον πληροῖται μία προϋπόθεση, ὅτι μπαίνει κάποιος εἴτε σέ συναγωγή, εἴτε σέ ναό αἱρετικῶν γιά νά «προσευχηθεῖ», δηλαδή μπαίνει μέ δική του ἀπόφαση γιά νά λατρεύσει ἐκεῖ τόν Θεό. Πέραν τοῦ ὅτι ἐγώ δέν πῆγα γιά νά προσευχηθῶ, ἀφοῦ εἶχα ἤδη λειτουργήσει καί κοινωνήσει τοῦ Ἀχράντου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μου, δέν πῆγα μέ δική μου πρωτοβουλία καί ἀπόφαση, ἀλλά κατόπιν τιμητικῆς προσκλήσεως. Ἄρα οὔτε ἀπό μόνος μου πῆγα, οὔτε γιά προσευχή πῆγα. Ἄν μάλιστα προσέξουμε καί τήν ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου πού λέει πώς «(…) ἂν οἱ ἴδιοι οἱ Ἰουδαῖοι ἐμβαίνοντες εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ θυσίας ποιοῦντες παρανομοῦσι, μὲ τὸ νὰ εἶναι ἐμποδισμένον ἔξω τῆς Ἱερουσαλὴμ θυσίας νὰ προσφέρωσι, κατὰ τὸν νόμον, (…) πόσῳ μᾶλλον παρανομεῖ ὁ Χριστιανὸς ἐκεῖνος ὅπου συμπροσεύχεται μὲ τοὺς σταυρωτὰς τοῦ Χριστοῦ; (…) Ὅθεν ὁ παρὼν Κανὼν διορίζεται, ὅτι, ὅποιος Κληρικός ἢ λαϊκός, ἤθελεν ἔμβῃ μέσα εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἰουδαίων, καὶ αἱρετικῶν χάριν προσευχῆς, (…)». Ἄρα ἡ ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου προβάλλει τή διάσταση ὅτι ἡ συμμετοχή σέ θυσία τῶν Ἰουδαίων εἶναι παράνομη καί γιά τούς ἴδιους τούς Ἰουδαίους, διότι ἀπαγορεύεται ἡ προσφορά θυσίας ἐκτός Ἱερουσαλήμ. Τονίζει δέ τό ὅτι πρέπει νά ὑπάρχει ἐκούσια καί αὐτοπροαίρετη πρόθεση προσευχῆς γιά νά ἐπέλθουν οἱ κανονικές συνέπειες αὐτοῦ τοῦ κανόνα. Ἑγώ σέ διαβεβαιώνω πώς δέν τελοῦνται θυσίες στή συναγωγή τῆς Λάρισας. Τί ἄλλο νά κάνω γιά νά σέ πείσω; Εἶδες! Κι οί φωτογραφίες πού ἔσπευσες νά προμηθευθεῖς, δέν δείχνουν πουθενά αἷμα.

Γιά νά ξεκαθαρίσω ἀκόμη περισσότερο τά πράγματα κι ἄς σέ στενοχωρήσω λίγο παραπάνω, ἐπίτρεψέ μου νά σέ ρωτήσω, π. Παῦλε. Ἔχεις ἱεραποδημήσει ποτέ στούς Ἁγίους Τόπους; Ἔχεις ἐπισκεφτεῖ τά Ἱερά Προσκυνήματα; Στόν Τάφο τοῦ Προφητάνακτα Δαυίδ ἔχεις πάει; Κι ἄν ἔχεις πάει, θυμᾶσαι ποῦ μπῆκες; Εἶναι Ἰουδαϊκό προσκύνημα. Κι ὅμως, μπαίνουν πολλοί Ὀρθόδοξοι προσκυνητές γιά νά τιμήσουν τόν Προφήτη Βασιλέα, χωρίς ποτέ κανείς Πνευματικός νά ἔχει ἐπιτιμήσει τή συνήθεια αὐτή, μᾶλλον δέ καί ἐπαινοῦνται. Νά σοῦ πῶ κάτι ἀκόμη. Στόν Λόφο τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ἀνέβηκες; Ἄν θές νά προσκυνήσεις τό ἀκριβές σημεῖο ἀπό ὅπου ἀναλήφθηκε ὁ Χριστός μας καί «ἔστησαν οἱ πόδες τοῦ Κυρίου», ποῦ πρέπει νά μπεῖς; Σέ τζαμί π. Παῦλε! Τόν χῶρο τόν κατέχουν οἱ Μουσουλμάνοι πού ὄμως, ἐπιτρέπουν σέ ὅσους Χριστιανούς θέλουν, νά μποῦν καί νά προσκυνήσουν, χωρίς ποτέ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νά ἐγείρει ζήτημα γιά τόν χῶρο ὅπου εἰσέρχονται γιά νά προσκυνήσουν. Νά στό κάνω λίγο χειρότερο παπᾶ μου; Ἐσύ πού τόσο διαρρυγνύεις τά ἰμάτιά σου ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, τό Ἱερό Ψαλτήριο τό χρησιμοποιεῖς στήν προσευχή σου; Ἡ Ἐκκλησία μας τό ἔχει ἐντάξει πλήρως στόν λειτουργικό Της κύκλο κι ἄς εἶναι τό κυριώτερο βιβλίο προσευχῶν τῆς συναγωγῆς! Αὐτό κι ἄν χαρακτηρίζει τίς Ἰουδαϊκές ἑορτές! Τί θά κάνεις; Θά ἀφορίσεις ὅλους τούς Πατέρες μας, ἰδίως τούς Ὁσίους, πού τό ἐπιβάλλουν ὡς τό σπουδαιότερο προσευχητάριο τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς; Εἶδες τί παθαίνεις ὅταν πρόχειρα καί ἀθεολόγητα προσπαθεῖς νά ἑρμηνεύσεις τούς Ἱερούς Κανόνες κατά τό δοκοῦν;

Ἀλλά γιά νά ἐπιστρέψω στούς κακόμοιρους πού ἔσπευσαν νά ἐκμεταλλευθοῦν τό ἄρθρο σου γιά νά μέ κηρύξουν ὁριστικά καθηρημένο (ὄντως τραγικά μέ πόση χαρά ἤ μᾶλλον ἱκανοποίηση θεωρῶντας ὅτι ἔτσι κατορθώνουν καί πλήττουν τό πρόσωπο ἑνός Ἐπισκόπου). Πρόκειται γιά τό ἰστολόγιο agonasax. Αὐτό τό «αχ» στό τέλος δέν ξέρεις τί καημό καί πόνο κρύβει… Τί μαράζι καί τί πίκρα γιά τό γεγονός ὅτι ἀπέτυχαν καί ἀποτυγχάνουν. Σέ τί; Μά στό νά ἁλώσουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί νά ἐπιβάλουν τίς μικρονοϊκές, αἱρετικές δοξασίες τους. Προσπάθησαν κάποτε μάλιστα, μέ τή βία νά καταλάβουν τήν Ἱερά Μητρόπολη Λαρίσης καί Τυρνάβου, καλυπτόμενοι πίσω ἀπό τό ὄνομα ἑνός πνευματικότατου Ἐπισκόπου, τόν ὁποῖον οὔτε ἄκουγαν, οὔτε σέβονταν, παρά μόνον ἐκμεταλλεύονταν. Ὅταν λοιπόν παρ᾽ ὅλα τά αὐγά σέ Ἅγιες Εἰκόνες, παρ᾽ ὅλες τίς πέτρες στό Σεπτό Σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου, παρ᾽ ὅλην ἀκόμα καί τήν καπνογόνο βόμβα πού εἶχαν τήν ἱερόσυλη ἰδέα νά τοποθετήσουν κάτω ἀπό τή λάρνακα τῶν Ἁγίων Λειψάνων τοῦ πολιούχου μας καί νά τήν πυροδοτήσουν σέ ὥρα Θείας Λειτουργίας, δέν κατάφεραν νά κάμψουν τό ἡρωικό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἐπικρατήσουν, τότε μαράζωσαν, πικράθηκαν καί βαλάντωσαν. Κι αὐτά τά βαλαντωμένα, πού μετριοῦνται στά δάκτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ, γιά νά παρηγορηθοῦν πού κανείς πιά δέν τούς δίνει σημασία, παίζουν ἕνα παιχνίδι. Λέγεται «κατάργησε τήν Ἐκκλησία – καθαίρεσε τόν Ἐπίσκοπο».

Γιά νά μείνεις στήν ομάδα πρέπει νά καθαιρεῖς τουλάχιστον δύο Ἐπισκόπους κάθε ἡμέρα. Δέν ἔχει σημασία πού δέν ἔχεις καμιά τέτοια ἁρμοδιότητα. Σημασία ἔχει μόνος σου νά αἰσθανθεῖς ἀνώτερος καί ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο! Ἄν δέν καθαιρέσεις κανέναν, κινδυνεύεις νά χάσεις καί νά σέ διώξουν ἀπό τήν ὁμάδα, ὁπότε γιά νά μείνεις στό παιχνίδι πρέπει τουλάχιστον νά ὑβρίσεις Ἐπισκόπους, Προκαθημένους, Συνόδους… Δέν ἔχει σημασία ἄν ἔχεις δίκιο ἤ ἄδικο, ἄν λές ἀλήθειες ἤ ψέματα, ἀρκεῖ νά ὑβρίζεις… Βλέπεις, ο …θεῖος τους ὁ Γκαῖμπελς τούς ἔμαθε πώς ὅταν πετᾶς τόνους λάσπη, κάτι θά μείνει ὡς ἀμφιβολία πού θά ὑπονομεύει τόν ὅποιον στοχοποιημένο ἀντίπαλο καί θά τόν καθιστᾶ ὕποπτο στά μάτια τῆς κοινωνίας, ἀκόμη κι ἄν οἱ ἴδιοι οἱ κατήγοροι εἶναι ἀπροκάλυπτα ἀνυπόληπτοι. Λέω δέ «ὁ θεῖος τους ὁ Γκαῖμπελς», γιατί …μπαμπάς τους εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χίτλερ. Δέν ἐξηγεῖται ἀλλοιῶς τόσος ἀντισημιτισμός, μίσος γιά ἕναν ὁλόκληρο λαό καί ἀπαράδεκτες διατυπώσεις πού προσβάλλουν κάθε ἄνθρωπο. Μάλιστα, ἔκαναν τό λάθος, λίγο παρακάτω ἀπό τό δικό σου ἄρθρο νά παραθέσουν ἕνα ἄλλο, μέ τόν τίτλο «οἱ θεοί μιλοῦν ἑλληνικά»! Οἱ ἀκραιφνεῖς ὑποτίθεται, ὑπέρ-ὀρθόδοξοι! Καί ἀντισημῖτες καί ἑλληνολάτρες! Χαρακτηριστικἀ στοιχεῖα ναζιστικῶν ἀπόψεων καί φασιστικῆς ἀπόκλισης, μέ τά ὁποῖα οὐδέποτε εἶχε σχέση ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! Παίζεις τό παιχνιδάκι τους καί βοηθᾶς ἀκροδεξιές ὁμάδες νά πλήξουν τό κύρος τῶν Ἐπισκόπων, τῶν Προκαθημένων, τῶν Συνόδων, μόνο καί μόνο γιά νά ἐκλείψουν τά μόνα ἠθικά ἐρείσματα, τά ἐκκλησιαστικά, τά μόνα καί κατ᾽ ἐξοχήν ἱκανά νά ἀποτρέψουν τήν ἐξάπλωση τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ τῶν νεοναζιστικῶν ὀργανώσεων καί τῶν νεοπαγανιστικῶν πιστευμάτων τους.

Θά μέ ρωτήσεις, μέ ταυτίζεις μέ αὐτούς; Θά σοῦ ἀπαντήσω, δέν σέ ταυτίζω, ἀλλά ἀφ᾽ ἑνός τούς διευκολύνεις, ἀφ᾽ ἑτέρου τούς μοιάζεις. Σέ τί τούς μοιάζεις; Στό ὅτι κι ἐσύ π. Παῦλε, «τό παίζεις θεούλης»! Αὐτοθαυμάζεσαι σάν παντογνώστης καί πιστεύεις ὅτι ἔχεις τό δικαίωμα, χωρίς νά ἔχεις σφαιρική ἀντίληψη τῶν πραγμάτων, νά κρίνεις. Ξέρεις κάτι; Ὁ Χριστός μας ἔδωσε στούς ἀνθρώπους πολλά χαρίσματα. Ὅλα μᾶς τά μοίρασε ἐκτός ἀπό ἕνα, τήν κρίση. Εἶπε, «ἐμοὶ κρίσις», προκειμένου νά ξεκαθαρίσει πώς Αὐτός θά ἔχει τόν τελικό καί κύριο λόγο. Κι ἐσύ τί κάνεις; Σφετερίζεσαι δικαίωμα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, σάν νά τοῦ λές «σήκω ἐσύ ἀπό τόν θρόνο Σου Θεέ, νά κάτσω ἐγώ». Γι᾽ αὐτό σοῦ λέω, «θεούλης». Βέβαια, ἐπειδή ὁ Κύριος ἤξερε πόσο ζούγκλα θά γίνονταν οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες, ὅρισε κάποιους γιά νά κρίνουν τίς διαφορές. Στήν Παλαιά Διαθήκη τούς Κριτές, στήν Καινή Διαθήκη τούς Ἐπισκόπους (πού ἐσύ μέ τόση προπέτεια χτυπᾶς ἐπιδιώκοντας νά προβληθεῖς, χωρίς νά καταλαβαίνεις ὅτι βλασφημεῖς τό Πνεῦμα τό Ἅγιο), στίς ἀνθρώπινες κοινωνίες γενικά τούς δικαστές, στούς ὁποίους ὅμως, παρήγγειλε «τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε». Ἀκοῦς π. Παῦλε; «Τὴν δικαίαν»! Ὄχι «ὅ,τι τοῦ φανεῖ τοῦ λωλο-Στεφανῆ»…

Τά παραπάνω στά εἶπα γιά νά χαρακτηρίσω κυρίως τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον ἑρμήνευσες τά λεγόμενά μου. Διέστρεψες τά λόγια μου! Ἀπέκοψες φράσεις γιά νά κάνεις λήψη τοῦ ζητουμένου, δηλαδή νά δικαιώσεις ἕνα συμπέρασμα πού δέν ὑπάρχει, τό ἔχεις ἤδη ὅμως, ἐσύ σκεφτεῖ καί θέλεις νά τό ἐπιβάλεις, γι᾽ αὐτό καί δέν σέ νοιάζει νά καταπατήσεις τήν ἀλήθεια προκειμένου νά δικαιώσεις τόν ἑαυτό σου. Παρουσιάζεις νοθευμένο κείμενο. Δέν θά καθήσω νά ἀναιρέσω φράση-φράση τά ὅσα κάνεις τήν τιμή νά μοῦ ἀποδίδεις ὅτι εἶπα, ἐπειδή κάτι τέτοιο θά καθιστοῦσε τό ἤδη μεγάλο αὐτό κείμενο μακροσκελέστατο. Ἀναφέρω μόνον ὅτι ἐπίτηδες παρέλειψες τή φράση πού εἶπα ἀπευθυνόμενος στόν Σοφολογιώτατο Ραββῖνο τῆς πόλης μας ὅτι «συμφωνοῦμε πώς διαφωνοῦμε». Ἐπίτηδες ἰσχυρίζεσαι ὅτι χαίρομαι πού οἱ Ἑβραῖοι ἑρμηνεύουν «λάθος» ὅπως λές ἐσύ, «διαφορετικά» ὅπως λέω ἐγώ, τήν Προφητεία τοῦ Ἰεζεκιήλ. Ἄν προσέξεις τή φράση μου, συνάγεται πώς χαίρομαι πού ἄν καί ἑρμηνεύουμε τόσο διαφορετικά τά κείμενα, αὐτές οἱ διαφορές δέν γίνονται ἀφορμή διαίρεσης καί διχασμοῦ τῆς κοινωνίας μας, οὔτε μίσους μεταξύ μας, ἀλλά διασώζεται ὁ ἀλληλοσεβασμός καί ἡ ἀγάπη. Οὔτε πάλι συνέδεσα τό «ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ» μέ τίς διαφορές μας, ὅπως ἀνοήτως κάνεις στό κείμενό σου ἐσύ. Τό «ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ» παραπέμπει στήν Ὀρθόδοξη πεποίθηση ὅτι εἴμαστε ὅλοι πλάσματα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ κοινός Πατέρας ὅλων μας καί ὁ ὁποῖος «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Ἐκτός ἄν ἐσύ δέν θέλεις νά κηρύττουμε τή σωτηρία, γιατί ἔτσι μόνο δικαιολογεῖς τήν ὕπαρξή σου, ὅταν ὑπάρχουν «ἐχθροί» ἀπό τούς ὁποίους πρέπει νά «μᾶς σώσεις»…

Παπά-Παῦλε (ἤ μήπως καλύτερα Πάπα Παῦλε;), ὁ κάθε καλόπιστος ἀναγνώστης τοῦ κειμένου σου βλέπει πώς παραθέτεις δύο γραμμές ἀπό ὅσα νομίζεις ὅτι εἶπα καί μετά φλυαρεῖς ἀκατασχέτως, δῆθεν ἐπεξηγῶντας τά ὅσα εἶπα. Γιατί; Ἀνόητοι εἶναι οἱ ἀναγνῶστες σου καί δέν μποροῦν νά καταλάβουν τί εἶπα; Ἤ ἐσύ ἔχεις τήν ἀνάγκη νά τούς κατευθύνεις στό τί πρέπει νά πιστέψουν ὅτι εἶπα; Δέν παραθέτω αὐτούσια τά ὅσα εἶπα, καί γιά νά μή μακρύνει τό κείμενο, ἀλλά καί γιατί ἐπιφυλάσσομαι νά τά χρησιμοποιήσω στήν περίπτωση ἑνός ἄλλου αὐτόκλητου «σωτῆρα τῆς Ὀρθοδοξίας», ὁ ὁποῖος δέν γράφει κείμενα, πιστεύει ὅμως ὅτι «γράφει» στόν φακό, γι᾽ αὐτό καί ἡδονίζεται νά «γράφει ὧρες» στό διαδίκτυο, καταντῶντας γραφικός. Δέν θά τόν πῶ «καραγκιόζη» ὅπως τόν λένε οἱ πολλοί, οὔτε «γραΐδιον». Θά τόν πῶ ὅμως, ἀφελέστατο καί ἀσύνετο.

Καί σέ σένα προσπαθῶντας τέλος πάντων, νά περιορίσω τά πολλά πού μπορῶ νά σοῦ πῶ, καταλήγω λέγοντας ἕνα. Φαντάζεσαι πράγματα. Μετά αὐτοθαυμάζεσαι πού τά σκέφτηκες. Τά μοντάρεις ὅπως ἐσύ νομίζεις καί τελικά, παραθέτεις κείμενα ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Αὐτή ἡ διαδικασία τῶν φαντασιώσεών σου, πού αὐτοϊκανοποιεῖσαι νά τίς ὁλοκληρώνεις σέ κείμενο, χύνοντας μαῦρο μελάνι σέ λευκές ψυχές καλοπροαίρετων ἀναγνωστῶν, δέν σέ ἀναδεικνύει «ὁμολογητή». Χαρακτηρίζει μέ ἕναν πολύ πεζοδρομιακό καί συνάμα καταθλιπτικό προσδιορισμό κι ἐσένα καί τίς ἀπόψεις σου. Καταλαβαίνεις πῶς. Σύνελθε! Μετανόησε! Πάψε νά σκανδαλίζεις τόν κόσμο! Κοίτα νά σώσεις τήν ἀθάνατη ψυχή σου κι ἄσε τούς δονκιχωτισμούς τοῦ κριτῆ τῆς οἰκουμένης! Ξέρω πώς γιά σένα ἰσχύει τό «οὐ μὲ πείσεις κἄν μὲ πείσεις». Δέν θά πάψω ὅμως, ποτέ νά ἐλπίζω σέ ἕνα θαῦμα…

Διάπυρος ὄντως πρός Κύριον εὐχέτης

+ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἱερώνυμος