Τήν Πέμπτην, 15ην/28ην Αὐγούστου 2025, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς Γεθσημανῆν εἰς τόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς πάνυ ὑπερευλογημένης ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.
Διά τήν ἑορτήν ταύτην ἀφ’ ἑσπέρας ἐτελέσθη Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός τοῦ ὁποίου προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης καί συμμετεῖχον ἐντόπιοι πιστοί καί ὀλίγοι παρεπιδημοῦντες προσκυνηταί.
Τήν πρωΐαν ἐτελέσθη Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συλλειτουργούντων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκοπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Πέλλης κ. Φιλουμένου τοῦ παρεπιδημοῦντος Θεοφιλεστάτου Βοηθοῦ Ἐπισκόπου Τροτουσανούλ κ. Θεοφίλου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας, τῶν ἐκπροσώπων Ἀρχιμανδριτῶν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας π. Βασιανοῦ καί τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας π. Ἰωάννου καί πολλῶν Ἱερομονάχων καί Ἱερέων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων Εὐλογίου καί Προδρόμου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου διακόνου π. Εὐσταθίου καί τῆς Ἀραβικῆς χορῳδίας τοῦ Ναοῦ καί μετέχοντος πιστοῦ εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου.
Πρός τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:
«Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν· ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ Χάρις τοῦ Θεομητορικοῦ τούτου Μνήματος τῆς Ὑπερευλογημένης δηλονότι Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, συνήθροισεν πάντας ἡμᾶς σήμερον, ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς Γεθσημανῆς, ἵνα πανηγυρικῶς ἑορτάσωμεν τήν ἐκ γῆς πρός οὐρανόν σεβασμίαν μετάστασιν αὐτῆς.
Αἱ ἀγγελικαί δυνάμεις, κατά τόν Ἱερόν Δαμασκηνόν, ἐκπληττόμεναι ἐκ τῆς μεταστάσεως ταύτης τῆς Θεοτόκου ὑποδέχονται αὐτήν ἀναφωνοῦσαι τούς λόγους τοῦ ποιητοῦ τοῦ «ᾄσματος τῶν ᾀσμάτων»: «Σοί μεθ’ ἱερῶν ὕμνων καί φαιδρᾶς τελετῆς προσυπαντῶσι δυνάμεις μονονουχί λέγουσαι: Τίς αὕτη ἡ ἀναβαίνουσα λελευκανθισμένη, ἐγκύπτουσα ὡσεί ὄρθρος, καλή ὡς σεληνη, ἐκλεκτή ὡς ὁ ἥλιος», (ᾄσμ. 8, 5 καί ᾄσμ. 6,10)
Ἐσένα προϋπαντοῦν αἱ (ἀγγελικαί) δυνάμεις μέ ἱερούς ὕμνους καί χαρμόσυνη τελετή, λέγοντας κατά κάποιο τρόπο· «ποία εἶναι αὐτή πού ἀνεβαίνει λευκοντυμένη, πού σκύβει ἐπάνω μας σάν τήν αὐγή, ὡραία σάν τήν σελήνη, φωτεινή ὡς ὁ ἥλιος;» (Ε.Π.Ε. 9,262).
Ὁ δέ ὑμνῳδός λέγει: «Ἡ γάρ ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, δι’ ἧς ἡμεῖς ἐθεώθημεν, ἐν ταῖς χερσὶ τοῦ ἑαυτῆς Υἱοῦ καὶ Δεσπότου, ἐνδόξως καὶ ὑπὲρ λόγον μετατίθεται, ἣν ὡς Μητέρα Θεοῦ ἀνυμνοῦμεν».
Ἀνυμνοῦμεν ὡς μητέρα τοῦ Θεοῦ τήν ἀειπάρθενον κεχαριτωμένην Μαρίαν, διότι ἐκ τῶν ἁγνῶν αὐτῆς αἱμάτων καί τῇ ἐπελεύσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ Θεός Λόγος προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν σάρκα, τήν ὁποίαν καί ἐθέωσεν· «ἐν ταυτῷ τήν ἀνθρωπίνην ἀναλαβών οὐσίαν». Τούτου ἕνεκεν ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία σήμερον ἰδιαιτέρως μᾶς καλεῖ προτρεπτικῶς λέγουσα: «Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν λαοί, τὴν Παναγίαν Παρθένον ἁγνήν, ἐξ ἧς ἀρρήτως προῆλθε, σαρκωθεὶς ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, κράζοντες καὶ λέγοντες· Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, Μακαρία ἡ γαστήρ, ἡ χωρήσασα Χριστόν. Αὐτοῦ ταῖς ἁγίαις χερσί, τὴν ψυχὴν παραθεμένη, πρέσβευε ἄχραντε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».
Ἀξιοσημείωτον τό γεγονός ὅτι ἡ Θεοτόκος καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ὑπέστη τόν θάνατον ὅπως ἀκριβῶς ἑκουσίως ἐδέξατο τόν θάνατον ὡς ἄνθρωπος θνητός ὁ Θεός Λόγος καί ὁ Υἱός αὐτῆς Ἰησοῦς Χριστός.
Ἀλλ’ ὡς λέγει ὁ Ἱερός Δαμασκηνός: «οὐ κατελήλυθε ἡ ψυχή αὐτῆς εἰς τόν ᾅδην, ἀλλ οὐδέ ἡ σάρξ αὐτῆς εἶδε διαφθοράν». Καί τοῦτο διότι, κατά τόν ψαλμῳδόν: «ἡγίασε τό σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος», (Ψαλμ. 67, 16-17).
Ὁ δέ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἐγκωμιάζων τό ἀπερίγραπτον μεγαλεῖον τῆς Θεοτόκου καί τήν ἀσυγκρίτως ὑπερτέραν θέσιν, τήν ὁποίαν κατέχει ἐν οὐρανοῖς μεταξύ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων, ἐπικαλεῖται τούς Προφήτας Ἡσαΐαν καί Δαυΐδ, λέγων: «Καί περί μέν τῆς τούτων ἀνωτάτω Ταξιαρχίας Ἡσαΐας γράφει: «Καί τά Σεραφείμ εἰστήκεισαν κύκλῳ αὐτοῦ», (Ἡσ. 6,2), περί δέ αὐτῆς αὖθις Δαυΐδ, «παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου» (Ψαλμ. 44,10). Εἶδες τήν διαφοράν τῆς στάσεως (τῆς Θεοτόκου); Καί συνεχίζει ὁ ἱερός Γρηγόριος λέγων: «Οὐκοῦν αὕτη μόνη μεθόριόν ἐστι κτιστοῦ καί ἀκτίστου φύσεως, καί οὐδείς ἄν ἔλθοι πρός Θεόν, εἰ μή δι’ αὐτῆς τε καί τοῦ ἐξ αὐτῆς τεχθέντος μεσίτου (Χριστοῦ) καί οὐδέν ἄν ἐκ τοῦ Θεοῦ τῶν δωρημάτων, εἰ μή διά ταύτης (τῆς Θεοτόκου) γένοιτο καί ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις».
Ἡμεῖς δέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ ἀξιωθέντες νά προσέλθωμεν εἰς τόν προκείμενον κενόν τάφον τῆς Θεοτόκου, ἔνθα μυστικῶς οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι συνέδραμον, ἵνα κηδεύσωσιν Αὐτήν καί ἀνεβόων τήν φωνήν τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, Παρθένε Μῆτερ ἀνύμφευτε ὁ Κύριος μετά σοῦ, παρακαλέσωμεν αὐτήν, ἵνα ἱκετεύῃ τῷ Υἱῷ καί Θεῷ Αὐτῆς ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί ὑπέρ εἰρήνης τῆς περιοχῆς ἡμῶν. Ἔτη πολλά εὐλογημένα καί εἰρηνικά».
Μετά τήν Ἀπόλυσιν, ὁ ρέκτης Ἡγούμενος καί ἀνακαινίζων τό Ἱερόν Προσκύνημα Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ παρέθεσε ἀναψυχήν ἐξ ὀπωρῶν εἰς τό Ἡγουμενεῖον.
Πρός τιμήν τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐτελέσθησαν ἐπίσης Ἱεραί πανήγυρεις, εἰς τούς Ἱερούς Ναούς τοῦ Πατριαρχείου ἐν Ἀμπούντ, Σάλτῃ, Ἐρμαμίν, Μάφρακ καί Ἄϊν Ἀρίκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου