




Ο Εφημέριός μας στο τέλος, απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα, υπερτόνισε την αναγκαιότητα του σύγχρονου ανθρώπου να έχει την Παναγία ως κέντρο αναφοράς και στήριγμα στην καθημερινότητά του, η οποία -ατυχώς- ταλανίζεται ολοένα από αλλεπάλληλες θλίψεις και στεναχωρίες.
Ακολούθησε μικρή δεξίωση, την οποία ετοίμασε η Οικογένεια Αναστασίου και Στέλλας Στραβοπόδη. Σημειωτέον, ότι η φιλόθεη αυτή Οικογένεια διέσωσε το μικρό, ενοριακό οικόπεδο της Βλαχέραινας από τους γύρωθεν καταπατητές και ανήγειρε, ιδίοις εξόδοις, την ιερή αυτή στέγη.
7 σχόλια:
Και του χρόνου!
Η Παναγία βοήθειά μας!
Ωραία η ατμόσφαιρα μέσα από τις φωτογραφίες. Αν ήμασταν και κει...
Βοήθειά μας η Παναγία!!!
Ακολούθησε κέικ και πορτοκαλάδα Fanta να φανταστώ;;; χαχα :)
Έστω και μέσα σε λυόμενα, βλέπω συντηρείτε τα προσεισμικά έθη. Εύχομαι πάντα τέτοια και καλύτερα!
@ Παν. Ανδριόπουλε,
Αντεύχομαι. Μακάρι να ήσουν! Θα μάς έψαλες κιόλας, καλικέλαδος ων!!!
@ The Blue,
Η μικρή δεξίωση ήταν κάπως τροποποιημένη ως προς το μενού. Το κέικ, λόγω νηστείας της Τετάρτης, αντικαταστάθηκε με "βραχάκια", δηλαδή σοκολάτα με αμύγδαλα. Όπερ και καλύτερο!
Και του χρόνου μαζί!
@ Βυτιναίε,
Αυτό το "λυόμενα" δεν το κατάλαβα...
Τέλος πάντων, Χρόνια Καλά και Πολλά να έχεις κι εσύ!
Εννοούσα ότι το εκκλησάκι μου φάνηκε μετασεισμική λυόμενη, ή μάλλον προκάτ τσιμεντένια κατασκευή. Έπεσα έξω;
Εν πάση περιπτώσει, δεν είχε αυτό πρωτεύουσα σημασία στο σκεπτικό μου, όσο το ότι κάποιοι άνθρωποι διέσωσαν το εκκλησιόπεδο και ότι η ενορία διατηρεί τα εκκλησιαστικά έθη, παρά τις βίαιες μεταβολές του τοπίου και των κτηρίων.
Δημοσίευση σχολίου