Απροϋπόθετη αγάπη του Θεού για τον πάσχοντα άνθρωπο

Κυριακή Δ΄ από του Πάσχα, Του Παραλύτου

11/5/2025

Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ

Μέσα στην πασχάλια περίοδο που διανύουμε βλέπουμε σταδιακά να προβάλλονται τα θαυμαστά έργα που επιτέλεσε ο Ιησούς κατά  τον επίγειο βίο Του. Ένα από αυτά παρουσιάζεται σήμερα από τον ευαγγελιστή Ιωάννη. Πρόκειται για τη θεραπεία ενός παραλύτου άνδρα στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά, κοντά στην κεντρική πύλη της πόλεως  των Ιεροσολύμων.

Εκεί βρισκόταν η περίφημη δεξαμενή, πλησίον της οποίας στέκονταν διάφοροι ασθενείς που βασανίζονταν κυρίως από χρόνια νοσήματα. Σε αυτή την δεξαμενή κατά καιρούς κατέβαινε Άγγελος Κυρίου, και τάραζε το νερό. Ο πρώτος από τους ασθενείς που έμπαινε κατόπιν στη δεξαμενή, θεραπεύονταν από την οποιαδήποτε ασθένεια βασανίζονταν.

Ανάμεσα στους  ασθενείς που βρίσκονταν στο σημείο εκείνο ήταν και κάποιος παράλυτος, ο οποίος -όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης- ήταν σε αυτή την κατάσταση τριάντα οχτώ χρόνια. Τον  άνθρωπο αυτόν πλησίασε ο Ιησούς και, αφού πληροφορήθηκε τον χρόνο που τον βασάνιζε η ασθένεια και ότι κανείς εκ των συμπατριωτών του δεν τον βοηθούσε να μπει στην δεξαμενή μετά την ανατάραξη του ύδατος, αποφάσισε να τον βοηθήσει. Αμέσως ο Κύριος είπε στον παράλυτο άνθρωπο να σηκώσει το κρεβάτι του και να πορευθεί. Ευθύς ο παράλυτος σηκώθηκε και περπάτησε, απαλλαγμένος από την βασανιστική ασθένεια.

          Την εποχή εκείνην επικρατούσε η άποψη, που ήδη υπήρχε από τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, ότι η ασθένεια ισοδυναμεί με την απόρριψη από τον Θεό, λόγω της αμαρτίας. Ο παράλυτος άνδρας της σημερινής ευαγγελικής περικοπής  κατά την κρατούσα άποψη έφερε το στίγμα της θείας εγκαταλείψεως, που νομοτελειακά τον οδήγησε και στην κοινωνική απομόνωση.

          Ο Κύριος, συγκινημένος από τον ανθρώπινο πόνο, ξεπέρασε όλα τα στερεότυπα της τότε κοινωνίας και εποχής. Ήρθε κοντά στον πάσχοντα άνθρωπο και τον ανακούφισε από τον χρόνιο πόνο του. Το γεγονός αυτό δεν έμεινε απαρατήρητο από τους κακεντρεχείς Ιουδαίους, οι οποίοι κατέκριναν την πράξη αυτή του Ιησού, κατά την ημέρα του Σαββάτου, που ήταν ημέρα αναπαύσεως.

          Αγαπητοί μου, σήμερα δυο πράγματα μπορούμε να αντιληφθούμε από το άκουσμα  της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Το πρώτο είναι αμέριστη και απροϋπόθετη αγάπη του Θεού ειδικά για τον πάσχοντα άνθρωπο. Και το δεύτερο είναι η υποκρισία των ανθρώπων που πολλές φορές βρίσκονται γύρω μας, αλλά ελάχιστες φορές δίπλα μας. Ο Κύριος υπενθυμίζει σήμερα ότι η σχέση μας με Αυτόν εξαρτάται άμεσα από τη σχέση μας με τον συνάνθρωπο και ειδικά τον εν ανάγκη ευρισκόμενο. Του οποίου τον πόνο σωματικό ή ψυχικό οφείλουμε να προσπαθούμε να ανακουφίζουμε. Αμήν!