Στιγμιότυπα από τη Χειροτονία του Διακόνου Ιωαννικίου Ζαμπέλη στη Λευκάδα

Πλήθος λευκαδίτικου λαού και πολλών προσκεκλημένων από άλλα μέρη της Ελλάδας συνέρρευσαν σήμερα στον Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελίστριας Λευκάδας, κατά τη Χειροτονία σε Διάκονο του οσιολογιώτατου Μοναχού Ιωαννικίου, υιού ιερέως Γερασίμου Ζαμπέλη, του οποίου η Κουρά έγινε χθες το βράδυ. [Δείτε σχετικά προηγούμενή μας ανάρτηση].

Η συγκίνηση όλων έφθασε στο ζενίθ των συναισθημάτων, ενώ οι προσευχές μας συνόδευαν τον καλό αυτόν νέο κι επιστήμονα, ώστε ν' αναδειχθεί και καλός οικονόμος των ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας.

Να σημειωθεί, ότι στο Αρχιερατικό Συλλείτουργο έλαβαν μέρος οι Μητροπολίτες Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος, Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ και Κερκύρας κ. Νεκτάριος.

Το παραπάνω οπτικοακουστικό υλικό προήλθε από τη ματιά του Πορφύρη.

Στη Μονή Φανερωμένης Λευκάδας για την Κουρά του Μοναχού Ιωαννικίου

Συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές ξετυλίχτηκαν απόψε το εσπέρας στην παλαίφατη Μονή της Κυράς της Φανερωμένης στη Λευκάδα: Η μοναχική κουρά ενός πολυμορφωμένου και αξιόλογου νέου ανθρώπου, του Ιωάννη Ζαμπέλη, γιού του Πρωθιερέα της Μητρόπολης Λευκάδας π. Γερασίμου και της καλής Πρεσβυτέρας Βασιλικής.

Ο Ιωάννης πολιτογραφήθηκε στη μοναστική πολιτεία με το όνομα πλέον "Ιωαννίκιος", επιθυμώντας να συμβάλει, μέσω της αφιέρωσής του, με όλες του τις δυνάμεις και τα πολλαπλά τάλαντα που τον περικοσμούν, στο ποιμαντικό έργο της τοπικής εκεί Εκκλησίας και μάλιστα υπό τον νέο Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλο.

Στην Κουρά, εκτός του οικείου Μητροπολίτη, συμμετείχαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ και Κερκύρας κ. Νεκτάριος, αρκετοί ιερείς και φίλοι της Οικογένειας Ζαμπέλη απ' όλη την Ελλάδα και πολλές, πολλές εκατοντάδες λαού, οι οποίοι πλημμύρισαν κυριολεκτικά το Καθολικό της Μονής Φανερωμένης και τους γύρω φιλόξενους χώρους.

Από τη θέση αυτή κι ενόψει της αυριανής χειροτονίας του στον πρώτο βαθμό της Ιεροσύνης, αυτόν του Διακόνου, τού ευχόμαστε να φανεί κατά πάντα άξιος της κλήσης του!!!

Who is Who

Ο Ιωαννίκιος (κατά κόσμον Ιωάννης) Ζαμπέλης γεννήθηκε το 1983 και μεγάλωσε στη Λευκάδα. Υπήρξε ομιλητής σ' επιμορφωτικά σεμινάρια και υπεύθυνος οργάνωσης του Διημέρου Επικοινωνίας και Επιμόρφωσης Στελεχών Κατασκηνώσεων της Μητροπόλεως Λευκάδος και Ιθάκης, που διεξάγεται κάθε χρόνο. Παλαιότερα υπηρέτησε ως στέλεχος του Γραφείου Νεότητος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και τώρα διευθύνει το ανάλογο Γραφείο Νεότητος στη Λευκάδα.

Εκτός από τη θεολογική του κατάρτιση, είναι πτυχιούχος της Νομικής, αλλά και συγγραφέας αξιόλογων βιβλίων και μελετών, ενώ αρθρογραφεί τακτικά σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχουν αυτοτελώς εκδοθεί οι εργασίες του: "Αγιολόγιον Λευκάδος και Ιθάκης" εκδ. 2002, "Ομαδική Ψυχαγωγία" (συνεργασία με τον Άγγελο Γκούνη), εκδ. 2004 και "Παρακλητικός Κανών εις τον ένδοξον μάρτυρα Νέστορα, προστάτην της αθλούμενης νεότητας", εκδ. 2005, "Παρακλητικός Κανών εις τους εν Λευκάδι ασκήσαντας τρεις θεοφόρους Πατέρας", εκδ. 2006 και "Τα φυτά στη λατρεία της Εκκλησίας" (συνεργασία με τους π. Ευάγγελο Μαρκαντώνη και Αυγερινό Γεωργόπουλο), εκδ. 2006.

Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών στη Λευκάδα

Απόψε ο Εφημέριός μας π. Π.Κ. μετέβη κι έλαβε μέρος στους Δ΄ Χαιρετισμούς στον Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελίστριας Λευκάδας, προσκεκλημένος επίσημα του δραστήριου και λογίου Εφημερίου Πρωτοπρεσβυτέρου Γερασίμου Ζαμπέλη και τη σύμφωνη γνώμη του Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεοφίλου.

Στο τέλος της Ακολουθίας ο π. Γεράσιμος παρουσίασε με πολύ θερμά λόγια τον φιλοξενούμενό του στο εκκλησίασμα, ενώ ο π. Παναγιώτης ανέλυσε το θεομητορικό θέμα "Η αιτία της χαράς μας". Ολόκληρη την Ομιλία μπορείτε ν' αναγνώσετε εδώ.

Όλα τα παραπάνω Οπτικοακουστικά προέρχονται από τη ματιά του Πορφύρη.

Η αιτία της χαράς μας

[Λόγος π. Παναγιώτη Καποδίστρια κατά την Ακολουθία των Δ΄ Χαιρετισμών στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Λευκάδας, 27 Μαρτίου 2009]

«Χαράς αιτία χαρίτωσον ημών τον λογισμόν»
(Από τον Κανόνα των Χαιρετισμών)

Για μιαν ακόμη φορά η απανταχού Ορθοδοξία στρέφεται στην Παναγία, για να της απευθύνει ικετήριους χαιρετισμούς, δοξολογικές ωδές με απαράμιλλο θεοπρεπές μέλος, λόγους ποιητικότατους, που πηγάζουν από την ασίγαστη βεβαιότητα των πιστών, ότι πρόκειται για αναφορά στη στοργική Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων όλων.

Απευθυνόμαστε σε Αυτήν, επειδή έχουμε τη συναίσθηση, ότι προθυμότατα εισακούει την προσευχή μας και ανελλιπώς εργάζεται για την διεκπεραίωση των παντοειδών αιτημάτων μας, πάντοτε όμως προς «το συμφέρον της αιτήσεως» (Τροπάριο Παρακλητικού Κανόνα) και τούτο επειδή Αυτή μόνη, περισσότερο από κάθε άλλη ανθρώπινη ύπαρξη, μπορεί να πλησιάσει τον Θεό, ως Μητέρα Του που είναι, και να μεσιτεύσει για τα πολυποίκιλα ανθρώπινα ζητούμενα.

Τι ζητάμε όμως από τον Θεό; Ποια είναι τα προβλήματα, που μας αναγκάζουν να προσφεύγουμε στην πρεσβεία της Παναγίας;

Κατά κύριο λόγο: Η έλλειψη της Χαράς. Αποσκιρτώντας ο άνθρωπος από τη ζωηφόρο συνάφεια με τον Θεό, διχάστηκε ως προσωπικότητα και κυκλοφορεί ατέλειωτα σε διαρκές σκοτάδι και ακαταστασία, για να δικαιωθεί ο Αδελφόθεος Ιάκωβος, όταν γράφει: «Ανήρ δίψυχος ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού» (Ιακ. 1,8). Το κορυφαίο δημιούργημα της Κτίσης υποβιβάστηκε σε ον δίχως περιεχόμενο και μέλλον. Κάποτε, όλα τα πλούτη, όλες οι ανέσεις, όλος ο κόσμος μπορεί να τού υποτάσσονται, όμως και τότε ακόμη –ίσως εντονότερα τότε- νοιώθει βαθύτατα μέσα του το αβυσσαλέο χάος της εσωτερικής του διψυχίας και ακαταστασίας, διαισθάνεται πως ό,τι και αν προσθέσει στη ζωή του, μάταια κοπιάζει, εάν του λείπει κάτι τι το θεμελιακό: Η Χαρά της επικοινωνίας με τον Ουρανό, η επανασύνδεση σχέσεων ζωής με τον Θεό.

Κατανοούμε, ότι χωρίς Εκείνον είμαστε καταδικασμένοι σε ισόβια θλίψη και για τούτο καταφεύγουμε στην Παναγία. Επιζητάμε ξανά τη χαρμονή στη ζωή μας. Κατά τον Υμνογράφο των Χαιρετισμών, η Παναγία είναι η της «χαράς αιτία», «δι' ης χαράς πληρούμεθα και ζωήν κληρονομούμεν», «η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα», Εκείνη, μέσω της οποίας «η χαρά εκλάμψει» κι επίσης «χαράς δοχείον, δι' ης της προμήτορος αρά λυθήσεται». Η «χαρά» των ανθρώπων, για την οποία μιλά ο εκκλησιαστικός ποιητής είναι βέβαια ο Ίδιος ο Θεός. Γι’ αυτό λοιπόν Την τιμάμε και την χαιρετίζουμε. Ήδη στη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου δηλώνεται, ότι η Χαρά είναι αμφίδρομη: «Επί σοι, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος». Η πνευματική ευδαιμονία, την οποίαν Εκείνη διοχετεύει στον κόσμο, πλημμυρίζει την ύπαρξή μας. Ο Θεός, η Χαρά μας, κάνει κατοικητήριο την ψυχή μας και μας χειραγωγεί στη σωτηρία, στη μακαριότητα του Ουρανού. Οι διάφορες άλλες χαρές της καθημερινότητας, τις οποίες υπαγορεύει το κοσμικό φρόνημα (χωρίς να είναι όλες κατακριτέες), είναι αναμφίβολα τραγικά εφήμερες, διότι περιορίζονται μόνο στη γη και θάβονται άδοξα στο χώμα.

Η Χαρά όμως, την οποία κυοφορεί η Παναγία είναι δίχως κατάληξη. Έχει προέλευση ουράνια και προορίζεται για την Αιωνιότητα. Ο Χριστός - Χορηγός της Χαράς, ή καλύτερα ο Χριστός - Αυτοχαρά περνά βέβαια από την οδυνηρή δοκιμασία του Σταυρού και του Τάφου, αλλά η όλη απαισιοδοξία της φρικτής αυτής εμπειρίας καταυγάζεται από το Φως και την ανέσπερη Χαρά της Ανάστασης.

Ο άνθρωπος, που κρατάει ακοίμητη εντός του τη βεβαιότητα ετούτη, κατορθώνει να νικά την κάθε θλίψη και μελαγχολία. Η Χαρά, που θα λάμψει στο τέρμα και αυτής της Μεγάλης Σαρακοστής με το κοσμοχαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Χριστού, είναι σίγουρα ικανή να καταργήσει κάθε οδύνη, λύπη και στεναγμό των ανθρώπων. Είναι η ίδια βεβαιότητα και βίωση της ουράνιας χαράς, με την οποία και ο Απόστολος Παύλος μες από τη φυλακή του, αν και «κακουχούμενος», έγραφε με ιδιαίτερη γενναιότητα, καρτερία κι αισιοδοξία προς τους Φιλιππησίους μαθητές του: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν ερώ χαίρετε» (Φιλιπ. 4,4). Είναι η ίδια εμπειρία, που διακατείχε και την αγαθή ψυχή του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, ώστε να προσφωνεί τον κάθε του επισκέπτη, γνωστό ή άγνωστο, με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Χαρά μου».

Η Εκκλησία καθ’ όλη την διαδρομή της στους αιώνες, ζει με την ακράδαντη πεποίθηση στη χαρά, η οποία απορρέει από την αναστάσιμη εμπειρία του να είναι ο πιστός αδιάκοπα και αγαπητικά κοντά στον Θεό. Η Παναγία, κατά τους Χαιρετισμούς, γίνεται «γέφυρα μετάγουσα» προς αυτήν ακριβώς την δόξα, γίνεται «αυγή μυστικής ημέρας» κι εντέλει «ανόρθωσις των ανθρώπων».

Κατακλείοντας αυτές τις σκέψεις και προερχόμενος από το νησί του Αγίου της Συγνώμης Διονυσίου του Θαυματουργού και του Ιερομονάχου της Ποίησής μας Διονυσίου του Σολωμού, επιθυμώ να εκφράσω ευχαριστίες κι ευγνωμοσύνη από καρδιάς προς τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλο, ότι με φιλόξενα αισθήματα μού παρεχώρησε απόψε το δικαίωμα του Άμβωνα, αλλά και προς τον αγαπητό συναδελφό Πρωτοπρεσβύτερο Γεράσιμο Ζαμπέλη, ο οποίος κατά τρόπο άριστο και θαυμαστό συνδυάζει την ορθόδοξη ιερατική πνευματικότητα με την επτανησιακή λογιοσύνη!

Προς όλους εκφράζω ταπεινές ευχές – προσευχές για ό,τι ανώτερο και αγιότερο στη ζωή και στα έργα Σας. Πάντοτε με την προσδοκία και τη χαρά της Ανάστασης, αγαπητοί!

Δείγματα ζακυνθινού ψαλτικού ύφους

Τα δημοσιευόμενα εδώ στιγμιότυπα προέρχονται από τη χθεσινή επίσημη Θεία Λειτουργία της Εορτής του Ευαγγελισμού στην Παναγούλα Μπανάτου.

 Τα δύο πρώτα βίντεο αποτυπώνουν το κοσμαγάπητο Κοντάκιο "Τη υπερμάχω..." κατά το ιδιάζον ζακύνθιο ύφος.

Το τρίτο βίντεο αποτυπώνει τη ζακυνθινή άποψη για το "Άγιος ο Θεός...", του γ΄ ήχου. Συνήθως συνεγείρει και συγκινεί βαθύτατα τους παρευρισκόμενους πιστούς.

Για την ιστορία, αξίζει ν' αναφέρουμε, ότι ψάλλουν οι επαΐοντες του είδους: Πρωτοψάλτης Παναγιώτης Δημ. Στραβοπόδης (παλαίμαχος στο ζακυνθινό στασίδι), Αριστερός Ψάλτης Χρυσοβαλάντης Δρογγίτης, Δημήτρης Κάνδηλας και Σπύρος Σαρατσέλος.

Ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου στον Δήμο Αρκαδίων [2]

Πρόσωπα της Παρέλασης!

Ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου στον Δήμο Αρκαδίων [1]

Στην έδρα του Δήμου Αρκαδίων, στο Μπανάτο, έγινε σήμερα με κάθε επισημότητα ο εορτασμός της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας του 1821.

Το πρωί στον ναό της Παναγούλας τελέστηκε από τον Εφημέριό μας η Θεία Λειτουργία και στη συνέχεια η Δοξολογία, στο τέλος της οποίας η κ. Ιωάννα Βυθούλκα, Καθηγήτρια Τεχνολογίας του Γυμνασίου Βανάτου, εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας, καταχειροκροτούμενη απ' όλους!

Ακολούθως, υπό τους παιάνες της ανασυγκροτημένης Φιλαρμονικής του Δήμου Αρκαδίων, όλοι μετέβησαν στο Ηρώο, όπου εψάλη Επιμνημόσυνη Δέηση για την αιώνια μνήμη όσων αγωνίστηκαν για την Ελευθερία του Γένους. Εκεί κατέθεσαν δάφνινα στεφάνια ο Δήμαρχος Αρκαδίων κ. Στέλιος Μποζίκης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Παναγιώτης Μαμφρέδας, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Διαμερίσματος Βανάτου κ. Πέτρος Κοντονής, ο Γραμματέας του Λ.Α.Ο.Σ. Ζακύνθου κ. Ανέστης Κοκκάκης και μαθητές από το Γυμνάσιο Βανάτου και το 1ο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Κάμπου "Παναγιώτης Χιώτης", αντίστοιχα.

Πριν από το τέλος, παιδιά του Χορευτικού Συγκροτήματος "Υακίνθη" του Νίκου Αρβανιτάκη χόρεψαν το "Σαράντα παλικάρια", ενθουσιάζοντας τους παρισταμένους.

Ύστερα ο Δήμαρχος δεξιώθηκε όλους στο Δημαρχείο, όπου ανταλλάχτηκαν θερμές ευχές για ειρήνη και πρόοδο!

Φωτορεπορτάζ Με τη ματιά του Πορφύρη