Φωτογραφίες: Ιωάννης-Πορφύριος Καποδίστριας
Μιαν εξαιρετική ευκαιρία είχαν οι πολυπληθείς φίλοι του Μορφωτικού Κέντρου «Αληθώς», το βράδυ της Κυριακής Ε΄ των Νηστειών, 29ης Μαρτίου
2015, στον ασφυκτικά γεμάτο Ναό της Παναγούλας Μπανάτου Ζακύνθου.
Παρακολούθησαν ένα μεγάλο αφιέρωμα στην Παναγία, στο πλαίσιο των εκκλησιαστικών
αναφορών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στον Ευαγγελισμό και τον Ακάθιστο Ύμνο.
Παρέστησαν πολλοί ιερωμένοι, με επικεφαλής τον Σεβ. Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Διονύσιο Δ΄
και τον Καθηγούμενο της Μονής Στροφάδων
και Αγίου Διονυσίου Αρχιμανδρίτη Διονύσιο Λιβέρη, πλήθος ανθρώπων των τοπικών
Γραμμάτων και της Τέχνης, αρκετοί εκπαιδευτικοί και λοιποί επιστήμονες,
πάμπολλοι μαθητές και απλός λαός, οι οποίοι όλοι συνέρευσαν για να τιμήσουν το
πανεύφημο πρόσωπο της Θεομήτορος. Σημειωτέον ότι παρέστη και ο Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Πανταζής, Διευθυντής
του Τεχνικού Τμήματος του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ομιλήτρια ήταν η τακτική συνεργάτις του «Αληθώς» και καλή Φιλόλογος Δήμητρα Σταμίρη, η οποία ανέπτυξε
συνοπτικά το πολύ εκτενές θέμα: «“Με το
καΐκι και με τα πανιά της Παναγίας”. Στιγμές της θεομητορικής παρουσίας στην
Ελληνική Ποίηση». Η έμπειρη ομιλήτρια και εκπαιδευτικός ανέφερε εισαγωγικά,
μεταξύ άλλων: «Η Παρθένος Παναγία, η Αμίαντος, η Νύμφη η Ανύμφευτος, η Παντάνασσα Θεοτόκος,
η Πανάγαθος και Ελεήμων, το Ρόδον το Αμάραντον με τα χιλιάδες άλλα προσωνύμια
και επιθετικούς χαρακτηρισμούς που
σχετίζονται με παραδόσεις και θρύλους, ακόμα ζωντανούς στην ψυχή του ελληνικού
λαού, αποτελεί πάντα την ανθρώπινη καταφυγή. Δεν αντιμετωπίζεται μόνον ως μία πανίερη
λατρευτική μορφή, αλλά αποτελεί το δοχείο των ανομολόγητων, κρυφών και
φανερών εξομολογήσεων του κάθε Χριστιανού. Στην Παναγία, ως αρχέτυπη μορφή,
αποδίδονται χαρακτηριστικά που προκύπτουν ως βίωση της μητρότητας, της χαράς,
της λύπης, του καθημερινού αγώνα, της στέρησης, της λύτρωσης, του αποχωρισμού
και της ελπίδας. Είναι αυτό που είπαμε και πιο πάνω: η ταύτιση του ανθρώπου με
το θεϊκό ιδανικό του. Έτσι, η Παρθένος Μαρία εμπνέει την ποιητική φαντασία.
Γίνεται λόγος και προσευχή, αίνος και εγκώμιο, συντροφεύει σε θάλασσες και σε
στεριές, σε ανθισμένους κάμπους και σε ερημικές βραχοσπηλιές τους ταξιδευτές
της ζωής». Για να καταλήξει, μετά από καλά επιλεγμένες αναφορές σε
ποιήματα διακεκριμένων ποιητών: «[…] η
ελληνική ποιητική παραγωγή, σε επίπεδο βυζαντινής υμνογραφίας, λαϊκής μούσας
και δόκιμης, ατομικής παραγωγής, συμπεριέλαβε στις καλλιτεχνικές
αναζητήσεις και διαδρομές της,
διαχρονικά, το ιερό πρόσωπο της Παναγίας Παρθένου, σαν σύμβολο καταφυγής σε
στιγμές προσωπικού ή εθνικού πόνου, σαν σύμβολο του κάλλους και της αληθινής
μητρότητας. […]»
Κατά την διάρκεια της διάλεξης Σταμίρη υπήρξε α) αισθαντική
απαγγελία σχετικών με την Θεοτόκο ποιημάτων από την Αναστασία Γιακουμέλου και την Ανδριανή
Παπαδάτου-Μπάτικα και β) το Φωνητικό
Σύνολο «Ωδές», μαζί με είκοσι μέλη
από τη Μαθητική Χορωδία Ζακύνθου, υπό τον άξιο Μουσικό και Συνθέτη Αντώνη Κλάδη, απέδωσαν ψάλματα,
κλασικά, δημοτικά και ποιοτικά σύγχρονα άσματα, αλλά και νέες συνθέσεις (του κ.
Κλάδη), που αφορούν στην Παναγία. Τραγούδησαν η Χαρά Ευαγγελινέλη και η Δήμητρα
Σαπνάρα, ενώ στο πιάνο συνόδευσε ο Διονύσης
Τουρκάκης.
Στο τέλος, τον λόγο έλαβε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄, ο οποίος, εμφανώς
συγκινημένος, αφού ομίλησε περί της βιώσεως μιας πραγματικής πανδαισίας Ποίησης
και Μουσικής, συνεχάρη τόσο τους συντελεστές της βραδιάς -μαθητές και ενήλικες-
για την άρτια παρουσίασή τους, όσο και τους υπεύθυνους του Κέντρου Λόγου «Αληθώς», οι οποίοι κοπιάζουν διαρκώς,
ώστε κατά μήνα να παρουσιάζεται στο ζακυνθινό απαιτητικό κοινό από μία εκδήλωση
κύρους, μεστή ουσιαστικού περιεχομένου!
