ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ: 04/25/15

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Ξημερώνοντας Αγιανάσταση

Φωτογραφίζει και σχολιάζει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Κυκλοφορούμε ακόμα κι ακόμα στον θαυμαστό χωροχρόνο της Ανάστασης του Χριστού! Αύριο, λοιπόν, αναθυμούμαστε λειτουργικά-λατρευτικά τις Μυροφόρες Γυναίκες και τους λοιπούς Κηδευτές του Κυρίου Ιησού, οι οποίοι όλοι είχαν την ευθύνη και την έγνοια του ενταφιασμού Του, όπως και του καθιερωμένου μυρώματός Του, το οποίο τελικά δεν έγινε, αν εξαιρέσουμε το προδρομικό εκείνο μύρωμα των ποδών του Κυρίου από την πόρνη γυναίκα, λίγο πριν από το Πάθος Του, με αρώματα και μύρα.

Πανέτοιμος ο Ναός της Φανερωμένης μας, εδώ στο Μπανάτο της Ζακύνθου, γι' αύριο, για μιαν επιπλέον αναστάσιμη Ευχαριστιακή Σύναξη! Άλλωστε, κάθε φορά, κατά την οποία τελείται θεία Λειτουργία συμβαίνει Ανάσταση-Αγιανάσταση, κατά το κοινώς λεγόμενον! Και κάθε φορά αισθανόμαστε να πηγάζει από μέσα μας το παιδικό εκείνο άγχος της πρώτης φοράς π.χ. ενώπιον σχολικών εξετάσεων ή τέλος πάντων ενώπιον οποιουδήποτε κριτηρίου!... Κάθε φορά, λοιπόν, είναι η πρώτη φορά που θα συναπαντηθούμε -τη μιά των σαββάτων- με τον Αναστημένο Βασιλέα της Δόξης, τον ποθεινό και πάγκαλο Νυμφίο της Εκκλησίας!

Ήδη στην Αγία Προσκομιδή έχουν κατατεθεί ευλαβικά οι προσευχητικές προθέσεις-προσφορές εαυτών και αλλήλων! Αύριο το πρωί, ευάριθμα τα ψιχουλάκια των ψυχών, τόσων εμπερίστατων ζώντων και μυριάδων τεθνεώτων, θα ριφθούν στο Ποτήριο της Ζωής, ώστε εκεί να συντελεσθεί η ανάψυξη όλων, δηλαδή η αμνηστευτική συνάντηση των πάντων με τον Παθόντα και Αναστάντα! Τι θαύμα θαυμάτων! Τι μυστήριο μυστηρίων! Τι φωτεινό παράθυρο στα μέλλοντα συμβαίνειν! Αχ, και να μπορούσαμε όλοι μας να σκουπίσουμε τις επώδυνες τσίμπλες από τους οφθαλμούς μας, ώστε ν' αποκτήσουμε επιτέλους αμεσότητα και πρόσβαση στο Αθέατο! Μακάριοι, όσοι το καταφέρνουν! Γεύονται από τα τώρα τα Έσχατα, αποκτώντας Διάρκεια μαζί με τον Παρατεινόμενο στον αιώνα!!!

Έξω από τον Ναό, η Άνοιξη έχει στήσει τον καθιερωμένον οργιαστικό χορό της. Τα πάντα τριγύρω μας ξανοίγουν μάτι και ανθό προς το Φως! Η δε ψυχή μας, πού, πώς και ίνα τι;;;

Μνήμη ιερή Γέροντος Ιεροθέου Καρεώτου

Γράφει ὁ π. Κων. Ν. Καλλιανός ἀπὸ τὴ Σκόπελο

Σὲ ὧρες ἐαρινές, ἀναστάσιμες ξεκίνησε τὸ ταξίδι του γιὰ τὸν οὐρανὸ ποὺ τόσο βίωσε, ὁ Γέροντας Ἱερόθεος ὁ Καρεώτης, ὁ γνωστὸς ἀπὸ τὸ φιλόξενο βιβλιοπωλεῖο, ἐκδοτικὸ οἶκο, «Ο ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ», ἀλλὰ καὶ χῶρο οἰκεῖο γιὰ τὸν κάθε προσκυνητή. Ἦταν δὲ κι ὁ ἴδιος ποὺ ἐξέδωσε καὶ τὸ περιοδικὸ ΠΡΩΤΑΤΟΝ μὲ συνεργάτη γόνιμο τὸ ἀείμνηστο Γέροντα Μωυσή, ποὺ τὸ κράτησε ἴσαμε τὴν κοίμησή του ἄσβηστο καντήλι τῆς λόγιας ἁγιορειτικῆς προσφορᾶς.

Ὅμως ἐκεῖ ποὺ ἀναδείχθηκε ὁ Γέροντας Ἱερόθεος ἦταν οἱ θαυμάσιες ἐκδόσεις «ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ», μὲ κεῖνα τὰ χαριτωμένα βιβλιαράκια, ὅπως τὸ Προσκυνητάριον τῆς Λαύρας, ἡ ὑπέροχη Ἀγορὰ τῶν Καρεῶν τοῦ ἐπίσης ἀείμνηστου Ἰ. Μ. Χατζηφώτη, τὸ Ἄξιόν Ἐστι τοῦ π. Ἰουστίνου, οἱ Λόγοι τοῦ σοφωτάτου Γέροντος Χαλκηδόνος κυροῦ Μελίτωνος, ἀλλὰ καὶ τὸ βαρύτιμο καὶ κορυφαῖο Ἅγιον Ὄρος τοῦ Γερασίμου Σμυρνάκη.

Πέραν ἀπὸ αὐτὰ ὅμως τὸ μαγαζὶ τοῦ Γέροντα Ἱεροθέου ἦταν μιὰ πνευματικὴ ὄαση, γιατὶ ὁ Γέροντας ἦταν πάντα συζητήσιμος καὶ προσηνής. Χώρια τὸ τὶ γνώριζε.

Ἐκεῖ θυμᾶμαι πρωτοσυνάντησα καὶ τὸ συντοπίτη του ποιητὴ καὶ κορυφαῖο λόγιο, τὸν Πάνο Λιαλιάτση, ποὺ μάλιστα τοῦ ἔχει ἀφιερώσει καὶ κάποιο του ποίημα. Ἀπὸ κεῖνον ἔμαθα γιὰ τὸ Κιόσκι τοῦ Ἀγᾶ, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν Ἅγιο Νικόλαο τοῦ Χαλκιᾶ, τὸ κελλί του δηλ. ποὺ παλιότερα ζοῦσαν Σκοπελίτες πατέρες...

Πᾶνε εἴκοσι χρόνια ποὺ τὸν εἶδα τελευταία φορά.

Ἀργότερα ἔμαθα ὅτι ὁ «ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ» τὸ φιλόξενο αὐτὸ μαγαζί, ἔκλεισε...

Τώρα ὁ Γέροντας ποὺ ἐπλήρωσε τὸ κοινὸν χρέος ἀναπαύεται στὸ ἀγαπημένο του κελλί, σιμὰ στοὺς Σκοπελίτες προκατόχους του, γιὰ ν’ ἀγναντεύει τὶς προσφιλεῖς του Καρυές, ἀλλὰ πάνω ἀπὸ ὅλα τὸν ναὸ τοῦ Πρωτάτου μὲ κείνη τὴνὑπέροχη τοιχογραφία, τὴν «Ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ» τοῦ Κυρίου του, ποὺ ἀγάπησε καὶ διακόνησε θεοφιλῶς.

Τώρα δὲ ποὺ βιώνει τὴν ἀναστάσιμη χαρὰ στὸν οὐρανὸ τὸ ξέρουμε, δὲν θ᾿ ἀστοχήσει τὶς ἀγαπημένες του Καρυές, ἀλλὰ θὰ δέεται στὴν Κυρία Θεοτόκο, τὴν Ἔφορο τοῦ Ὄρους, νὰ παραμείνουν τόπος ἱερῆς παραμυθίας καὶ προπάντων σωτηρίας ψυχῶν.

Σκόπελος, 25 Ἀπριλίου 2015

"Γειά σου χαρά σου Βενετιά". Η συναυλία κατά την εορτή του Αγίου Γεωργίου στο Campo dei Greci, Venezia [πλήρες video]

Μεσημέρι 23ης Απριλίου 2015

Το θάρρος των Μυροφόρων Γυναικών και των Κηδευτών του Χριστού

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής των Μυροφόρων 26^ης Απριλίου 2015

(Μαρκ. ιε’ 43 – ιστ’ 8)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Πλήθος ήταν –πέρα των δώδεκα– οι Μαθητές που ακολουθούσαν και άκουγαν τον Ιησού. Πολλοί εξ αυτών ήταν επιφανείς αξιωματούχοι, όπως ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας. Αυτοί, λόγω της κοινωνικής τους θέσης και των αξιωμάτων που κατείχαν, δεν είχαν το θάρρος να δείξουν φανερά ότι είναι μαθητές Του. Μετά όμως το θείο Πάθος απέβαλαν κάθε φόβο και δισταγμό! Ο Θεός τους δυνάμωσε τόσο πολύ, που τίποτα δεν υπολόγιζαν.

Ο ίδιος ο Ιωσήφ είχε την τόλμη να ζητήσει από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού! Και ο Νικόδημος αγόρασε πολύτιμα αρώματα για να αλείψουν τον άχραντο νεκρό. Ύστερα Τον τοποθέτησαν σε πολύτιμο λαξευμένο πέτρινο μνημείο, το οποίο αγόρασαν ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό.

Όμως και των Μυροφόρων γυναικών το θάρρος δεν ήταν λιγότερο αξιόλογο. Οι δειλές αυτές και αδύναμες γυναίκες ένιωσαν μέσα τους θάρρος λιονταριού και, χωρίς να υπολογίζουν τους κινδύνους, αγοράζουν πολύτιμα αρώματα για να αλείψουν το σώμα του Διδασκάλου. Έτσι την πρώτη μέρα της εβδομάδος ξεκίνησαν για το μνημείο, χωρίς να εμποδίζονται από το πυκνό ακόμη πρωινό σκοτάδι. Δεν τις φόβιζε ούτε το βαρύ λιθάρι που έκλεινε το στόμιο του τάφου και το οποίο ανθρωπίνως αδύνατο να μετακινηθεί.

Τόσο, λοιπόν, οι Ιωσήφ και Νικόδημος, όσο και οι Μυροφόρες αποτελούν ύψιστο πρότυπο και παράδειγμα για κάθε Χριστιανό. Κυρίως για όλους εμάς σήμερα, που έχουμε καλομάθει, προφασιζόμενοι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Πολλές φορές η δειλία μας και η διστακτικότητά μας μάς οδηγεί στο να εκτελούμε πλημμελώς τα καθήκοντά μας και να φοβόμαστε να διακηρύξουμε την πίστη μας με αποφασιστικότητα και θάρρος. Ακούμε τους αναιδείς, τους επιπόλαιους, τους άπιστους να εμπαίζουν την πίστη μας κι εμείς σωπαίνουμε από δειλία. Βλέπουμε τους αιρετικούς να λυμαίνονται το εκκλησιαστικό πλήρωμα και να ασκούν καταχθόνια προπαγάνδα νοθεύοντας την πίστη και υβρίζοντες τον Θεό και εμείς ούτε καν προσπαθούμε να τους αντικρούσουμε. Αυτή όμως δεν είναι συμπεριφορά αληθινού Χριστιανού!

«Ανδρίζεσθε και κραταιούσθε» μας παροτρύνει ο Απόστολος Παύλος και μας συνιστά να ενδυθούμε την πνευματική πανοπλία, για να πολεμήσουμε νικηφόρα το πονηρό και το κακό. Ο Θεός δεν μας έκανε δειλούς. Μας έκανε ισχυρούς και ανδρείους! Αυτό το θάρρος πρέπει πάντα να μας οδηγεί στην ζωή μας, ούτως ώστε να αλλάξουμε ριζικά και τους εαυτούς μας και την ανθρώπινη κοινωνία.