Ξανά στην Ενορία μας Ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά

Οι ανωτέρω φωτογραφίες αποτυπώνουν καρέ-καρέ την επέλαση Χιλιαστριών / ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά ανά τους δρόμους και τους παραδρόμους του Μπανάτου, σήμερα, μετά την Θεία Λειτουργία της Κυριακής και μέχρι το μεσημέρι. 

Ο Εφημέριός μας, μόλις έλαβε την είδηση της παρουσίας τους ανάμεσά μας -ευγενικά φερόμενος και ως φιλόξενος πατέρας της περιοχής- έσπευσε να τις "συνοδέψει" έως και την αποχώρησή τους από τα όρια του Μπανάτου. Σε σύντομη συζήτηση, που είχε μαζί τους, εξέφρασε τον ειλικρινή προβληματισμό του, ότι οι μεγαλοσχήμονες της Χιλιαστικής Οργάνωσής τους βγάζουν στους δρόμους -ως αδέσποτα σκυλιά- τα πλανεμένα θύματά τους, για να διαδώσουν δήθεν τον λόγο τού Θεού, μάλλον δε τις αιρετικές ασυναρτησίες του "Ξύπνα" και της "Σκοπιάς". Μέσα στον αδυσώπητο καύσωνα και κάθιδρες οι κυρίες αυτές θεωρούν ότι συνεισφέρουν στην εγκαθίδρυση της Χιλιετούς Βασιλείας, έχοντας όμως στην πραγματικότητα εγκλωβισθεί σε μιαν αναχρονιστική, ακατανόητη και ατελέσφορη θρησκειοειδή μειονότητα, δίχως ουσιώδες περιεχόμενο και προοπτική. Μόνο συναισθήματα οίκτου προκαλεί το θέαμα των πλανόδιων αυτών ανθρώπων, οι οποίοι επιζητούν πνευματικά θύματα για την φάκα τής αμερικανόφερτης Εταιρείας "Σκοπιά". 

Μέσω του Νυχθημερόν εφιστάται η προσοχή στους Μπανατιώτες και γενικά στους αναγνώστες μας, να μην παρασύρονται από τις ενίοτε θελκτικές δράσεις των αιρετικών, αλλά άμεσα και με κάθετο -πλην όμως ευγενή- τρόπο να τούς δηλώνουν την αντίθεσή τους στα καταστροφικά -εν πολλοίς- πιστεύματα, που επαγγέλλονται.

Ιερέας Κωνσταντίνος Λαμπαδάρης, ένας ακάματος σκαπανέας του Λαϊκού Πολιτισμού της Ευρυτανίας

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας 

Κατά το ταξίδι μας στην Ευρυτανία των προηγούμενων ημερών και μάλιστα κατά την επίσκεψή μας στο ιστορικό Μεγάλο Χωριό, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Καρπενήσι, είχαμε την ευκαιρία να γνωρισθούμε, να συγχνοτισθούμε και να συλλειτουργήσουμε με τον Εφημέριο της Ενορίας αυτής ιερέα Κωνσταντίνο Λαμπαδάρη, 72 ετών. Ο παπά Κώστας είναι κυριολεκτικά αυτό που συμπυκνώνει η φράση "άρχοντας του τόπου"! Καθόλα άρχοντας: Από την ιεροπρέπεια έως το καταδεκτικό τού χαρακτήρα του και το διαρκώς χαμογελαστό της μορφής του, από την φιλόξενη και απλόχωρη διάθεση έως την αφηγηματική δεξιότητά του! Προσωπικά μιλώντας, δεν θυμάμαι πολλούς ανθρώπους, που να με έχουν συναρπάσει τόσο, παρότι δεν κοσμείται με ιδιαίτερες μορφώσεις ή ανωτερίστικες επιτηδεύσεις! 

Ο παπά Λαμπαδάρης είναι μια λαμπάδα αναμμένη, παρά το γεγονός ότι πριν από τρία ακριβώς χρόνια, το ξημέρωμα της 30ής Ιουλίου 2009, έχασε το ένα από τα τέσσερα παιδιά του, τον Πάνο, σε τραγικότατο δυστύχημα, αφήνοντας εκείνος πίσω του μια νέα γυναίκα με τρία ορφανά. Δείτε σχετικά εδώ.

Ο σκοπός του άρθρου μας αυτού δεν είναι βεβαίως η πρόκληση οίκτου ή ανάλογων συναισθημάτων για τα θλιβερά του βίου ενός εκάστου, αλλά η προβολή ενός σεμνού αρχοντόπαπα της ορεινής ελλαδικής υπαίθρου, ο οποίος -συν όλοις τοις άλλοις- δαπανάται από πολύ νέος στην συλλογή παραθεωρημένων και αμελητέων στοιχείων του λαϊκού πολιτισμού της ευρύτερης περιοχής της Ευρυτανίας, έτσι που σήμερα να έχει στην κατοχή του έναν ολόκληρο αξιοθαύμαστο θησαυρό! 

Στον θησαυρό αυτόν είχαμε την τιμή να ξεναγηθούμε από τον ίδιο τον συλλογέα παπά, ο οποίος είχε μεγάλη χαρά και αυθορμητισμό στο να μάς επιδεικνύει ένα προς ένα τα εκατοντάδες αποκτήματά / εκθέματά του, έχοντας κατορθώσει έτσι ν' απαθανατίσει δυσδιάκριτες μνήμες, φευγάτες αφές, μορφές πολυβασανισμένες, ζωές απλότητας. Όλα μα όλα θα τα είχε καταπιεί οριστικός Χαμός, αν ο ιερέας αυτός δεν έκανε -εντέλει- το καθήκον του έναντι της Ευρυτανικής Ιστορίας, καθόσον τού αναλογούσε!

Αξίζει να αναφερθεί, όπως ο ίδιος ο παπά Κώστας μάς διηγήθηκε , ότι η μακαρίτισσα η μητέρα του, σε απόγνωση κάποτε και με δάκρυα στα μάτια τού αποκάλυψε ότι η μικρή κοινωνία του γενέθλιου χωριού του τον έλεγε... "παλαβό", επειδή μάζευε τα παλιοπράγματα των στάβλων και τ' άχρηστα των αυλών!... 

*   *   *

Ώρα να επιστρέψουμε στο Μεγάλο Χωριό και στη μεγάλη λαογραφική συλλογή του Εφημερίου του! Ελάτε, με την βοήθεια τού φακού τού Νυχθημερόν, να επισκεφθούμε τον παπά Λαμπαδάρη, στο ισόγειο της κατοικίας του, δηλαδή στο προσωπικό του βασίλειο! 

Για την "Καλογηρική Μαγειρική και Ζαχαροπλαστική" του π. Δοσιθέου της Μονής Τατάρνης

Παρουσιάζει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 

Κατά το πρόσφατο ταξίδι μας στην Ευρυτανία και δη στην Μονή Παναγίας Τατάρνης, ο ευπροσήγορος και φιλόκαλος Ηγούμενός της Αρχιμανδρίτης Δοσίθεος μάς δώρισε με το διάσημο πλέον και πολυεκδεδομένο βιβλίο του "Οψοποιών Μαγγανείαι ήγουν Καλογηρική Μαγειρική και Ζαχαροπλαστική", έκδοσις δεκάτη έκτη, μετά πολλών νέων συνταγών. Πρόκειται για έναν καλαίσθητο τόμο 544 σελίδων, εντός του οποίου ο αναγνώστης δεν αισθάνεσαι μόνον μάγειρος ή καταναλωτής κάποιων (πολλών και διαφόρων, ομολογουμένως) τροφών, αλλά πρωτίστως εισοδεύει στον κόσμο του Ορθόδοξου Μοναχισμού, στην νοοτροπία και τις απώτερες / ανώτερες βλέψεις του! 

Εορτάζοντας την Αγία Παρασκευή με τους Μεγαλοχωρίτες

Με σεμνότητα και κατάνυξη πανηγυρίσαμε σήμερα το πρωί την μνήμη της Αγίας Παρασκευής στον εορτάζοντα Ναό της Αγίας στο Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας. Από πολύ νωρίς (και με 13 βαθμούς Κελσίου, αξίζει να υπογραμμίσουμε) πλήθος Μεγαλοχωριτών πλημμύρισαν τον ναό, για να τιμήσουν την Οσιοπαρθενομάρτυρα Προστάτιδά τους. Πάμπολλοι μετέλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων, ενώ αρκετοί παρακάθισαν έπειτα στον καφέ, που προσέφερε ο φιλόξενος Εφημέριος π. Κωνσταντίνος Λαμπαδάρης και η Πρεσβυτέρα Ειρήνη στο διπλανό πρεσβυτέριο.  

Ο Εσπερινός προς τιμήν της Αγίας Παρασκευής στο Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας

 Για την εορτή της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής βρεθήκαμε απόψε στον ομώνυμο πανηγυρίζοντα ναό του Μεγάλου Χωρίου Ευρυτανίας. 
Σημειωτέον, το χωριό αυτό υπήρξε η γενέτειρα ενός Νεομάρτυρα, του αγίου Γερασίμου του Μεγαλοχωρίτου, κατά κόσμον Γεωργίου Σταθόπουλου ή Στουρνάρα, που τιμάται εδώ κατ' έτος στις 3 Ιουλίου (άθλησε το 1812).

 Ο ναός τούτος της Αγίας Παρασκευής, περικαλλής και ιστορικός, μαζί με άλλες πολλές εκκλησιές, κοσμεί τον τόπο των Μεγαλοχωριτών, για τον οποίον -σημειωτέον- συνεισέφερε οικονομικά στην ανέγερσή του ο ίδιος ο Αλή Πασάς.

 Στην εφετινή πανήγυρι του Μεγάλου Χωριού λαμβάνουμε μέρος, με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Καρπενησίου κ. Νικολάου και την ανοιχτόκαρδη κι επίμονη πρόσκληση του Εφημερίου π. Κωνσταντίνου Λαμπαδάρη.

 Στην πνευματική αυτή χαρά των Μεγαλοχωριτών συναντήσαμε καλούς συν-αδελφούς: τον π. Νικόλαο Αζακά, Εφημέριο του Μικρού Χωριού Ευρυτανίας (αριστερά στη φωτό) και τον π. Κωνσταντίνο Γιαννακά, Εφημέριο Αγγελόκαστρου Αγρινίου.

 Ο οικείος Εφημέριος, ο π. Κωνσταντίνος Λαμπαδάρης, αγκάλιαζε τους πάντες με την καλοσύνη του.

 Μετά τον επίσημο Εσπερινό και την Αρτοκλασία, άρχισε η Λιτάνευση της Εικόνας της Αγίας Παρασκευής στα πλακόστρωτα και ανηφορικά καλντερίμια του χωριού. 

 Οι Μεγαλοχωρίτες ευλαβούνται πολύ την Αγία και "εκ περάτων" έχουν έρθει για την τοπική γιορτή τους. 

 Αξίζει να αναφερθεί ότι τα χαρούμενα ορθάνοιχτα σπίτια του καλοκαιριού κλείνουν τον χειμώνα, παραμένοντας περί τους 100 μόνιμους κατοίκους. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα της ελλαδικής υπαίθρου...

Κάθε τόσο γίνονταν μικρές στάσεις για δεήσεις ενώπιον της Αγίας υπέρ υγείας των ζώντων και αναπαύσεως των τεθνεώτων.

Μετά την επιστροφή στον ναό, χαιρετίζοντας τους Μεγαλοχωρίτες, επικαλεστήκαμε την πρεσβεία της Αγίας για την πνευματική ολοκληρία όλων μας και για την εξεύρεση διεξόδου στα χρονίζοντα προβλήματα του τόπου μας!

Βγαίνοντας απ' το ναό της Αγίας στεκόμαστε μπροστά στην προτομή ενός ιερέα, τον οποίον αξίζει να μνημονεύσουμε. Πρόκειται για τον Οικονόμο Δημήτριο Βαστάκη. Διαβάστε την ιστορία του: Υπήρξε Ἐφημέριος καί δημοδιδάσκαλος τοῦ Μεγάλου Χωριοῦ. Γεννήθηκε στό χωριό Δολιανά (Στουρνάρα) Εὐρυτανίας στίς 28 Ἰουλίου 1900 ἀπό τόν Κωνσταντῖνο καί τήν Αἰκατερίνη, τό γένος Ἰωάννου Πουρνάρα. Ἦταν ἀπόγονος Ἀγωνιστῶν τοῦ '21. Τά πρῶτα γράμματα τά ἄκουσε στό χωριό του καί στήν συνέχεια στό Μεγάλο Χωριό καί στό Ἱεροδιδασκαλεῖο τῆς Ἄρτας. Γνώριζε ἄριστα τήν βυζαντινή καί εὐρωπαϊκή μουσική, τό μουσικό ὄργανο μαντολίνο, τήν γαλλική γλώσσα καί ὑπηρέτησε τήν Πατρίδα ὡς Ἔφεδρος Ἀξιωματικός, πολεμώντας μέχρι τό Δορύλαιο (Ἐσκί Σεχίρ) τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὑπηρέτησε ὡς Δημοδιδάσκαλος στά χωριά Δολιανά, Δερμάτι, Καρύτσα καί στόν Συνοικισμό Γαῦρος τοῦ Μεγάλου Χωριοῦ. Διάκονος χειροτονήθηκε στίς 30 Ἰουλίου 1939 καί Πρεσβύτερος τήν 1η Αὐγούστου 1930 ἀπό τόν τότε Μητροπολίτη Ναυπακτίας καί Εὐρυτανίας. Τόν ἔκαψαν ζωντανό οἱ Ἰταλοί στίς 24 Δεκεμβρίου 1942!!!

Θα επανέλθουμε αύριο με τα σχετικά της Θείας Λειτουργίας

π. Π. Καποδίστριας

Πέρασμα από το Ησυχαστήριο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας

Οι σημερινές φωτογραφίες αποτελούν ένα ταπεινό πέρασμά μας από το Ησυχαστήριο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, το οποίο κείται σε μια κατάφυτη πλαγιά της περιοχής του Μικρού Χωριού Ευρυτανίας. Αποτελεί Μετόχιο της Μονής Τατάρνης και ασκούνται εδώ δύο Μοναχές. 

Μάς δέχτηκε με πολλή καλοσύνη η Γερόντισσα Πελαγία, η οποία μάς ξενάγησε στο νέο Καθολικό, όπου τιμάται η Οσία Μαρία (φωτ. 1-4), στο παλιό Καθολικό, το προς τιμήν της Αγίας Ευφημίας (φωτ. 6-7) και στο υπόγειο παρεκκλήσιο του Αγίου Βασιλείου. Ζητήσαμε να μάς θυμούνται στις προσευχές τους, έχοντας την πεποίθηση ότι οι Μοναχοί, ως πνεύμονες του εκκλησιαστικού Σώματος, την ώρα που όλοι καθεύδουμε (με κάθε έννοια) αγρυπνούν και προσεύχονται υπέρ όλων μας! Αποχαιρετήσαμε τον μικρό / μεγάλο αυτόν τόπο με αναπεπταμένο ηθικό!

Προσκύνημα στη Μονή Τατάρνης Ευρυτανίας

Σήμερα το απόγευμα, λίγο πριν την δύση του ήλιου, είχαμε την ευκαιρία να προσκυνήσουμε την Παναγία την Τατάρνα, στην ομώνυμη Μονή της, στην Ευρυτανία. Μέσα από ανεβοκατεβάσματα πάμπολλα στο "ελβετικό" τοπίο του τόπου αυτού, φθάσαμε στην πόρτα της Παναγιάς, όπου είχαμε την ευκαιρία ν' απιθώσουμε τα σέβη μας στην Χάρη Της, αλλά και να συζητήσουμε επί μακρόν με τον ευφυέστατο, καλοσυνάτο και σοφό Γέροντα της ιερής αυτής Μάνδρας π. Δοσίθεο, ο οποίος μάς συνάρπασε με το ζέον πνεύμα και το ταπεινό φρόνημά του. 

Όταν καληνυχτήσαμε τόσο τον π. Δοσίθεο, όσο και τον π. Ακάκιο, είχε πια αποχωρήσει ο ήλιος πίσω από τα ψηλά βουνά και τη Λίμνη μπροστά μας, αφήνοντας μια μυστηριακή και μυστηριώδη θολότητα στην ατμόσφαιρα, ενώ ο δυνατός αέρας δρόσιζε ήδη τα πάντα τριγύρω μας! Ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία πνευματικής αναστροφής, μα και στροφής "επί τας πηγάς"!