e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Πέμπτη 18 Μαΐου 2023

Στην Αθήνα ο Οικουμενικός Πατριάρχης από 19 έως 21 Μαΐου 2023

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος θα επισκεφθεί την Αθήνα από 19 έως 21 Μαΐου 2023.

Σύδνεϋ: Η συναυλία «Koukouzelis by Candlelight» του «Melisma Ensemble» [video]

Μια γεύση από την Κωνσταντινούπολη του 14ου αιώνα και τη μουσική μεγαλοφυΐα του μαΐστορα Αγίου Ιωάννου του Κουκουζέλη, πήρε το κοινό του Σύδνεϋ την Κυριακή, 7 Μαΐου 2023, με αφορμή σχετική εκδήλωση που φιλοξενήθηκε στην Ενορία Αναστάσεως του Χριστού, στο προάστιο Kogarah.

Προσκύνημα στην Παναγία την Πικριδιώτισσα Ζακύνθου


Περιήγηση - φωτογραφίες: π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Μεγάλη Παρασκευή 1989 στο Βανάτο Ζακύνθου


Η σημερινή φωτο-αναδρομή μας αφορά στα τελεσθέντα εν Βανάτω Ζακύνθου και δη στον Ναό της Παναγούλας, κατά την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής του έτους 1989. Πρόκειται για τον Εσπερινό της Αποκαθηλώσεως με την λιτάνευση του Εσταυρωμένου. 
        Τις εντελώς άγνωστες αυτές φωτογραφίες (εκ του προσωπικού αρχείου π. Π. Κ. και ακολούθως εκ του Οπτικοακουστικού Αρχείου Ενορίας Βανάτου), αποτύπωσε τότε η εξ Ολλανδίας φίλη της Ενορίας κ. Marjo de Rycke. 
        Με τον ιερουργό Εφημέριο, από πλευράς ιερατικής, συμμετέχει ο σχολάζων τότε Ιερέας Νικόλαος Κόκλας (ανήκων σήμερα στην Αιωνιότητα). Από πλευράς ιεροψαλτικής, το ψαλτήρι κοσμούν οι (αείμνηστοι πλέον) ιεροψάλτες Τιμόθεος Κάνδηλας και Ιωάννης (Γιάγκος) Αβούρης.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ:

Σουηδίας Κλεόπας: Το βάδισμα και προβάδισμα ενός μπόμπιρα

Διάβασα προ ημερών, στα εκκλησιαστικά ειδησεογραφικά, ότι, πλησίον του κλεινού άστεως, πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση, αφιερωμένη σε μικρά παιδιά, κυρίως προσχολικής ηλικίας.

Προσφώνηση Οικουμενικού Πατριάρχου προς τους Οφφικιαλίους του Οικουμενικού Θρόνου


Προσφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τήν προσκυνηματικήν ἐπίσκεψιν εἰς Φανάριον τῶν Ἐντιμολογιωτάτων μελῶν τῆς Ἀδελφότητος Ὀφφικιαλίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου «Παναγία ἡ Παμμακάριστος» 

(Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος, 14 Μαΐου 2023)

Η υπαρξιακή, νεο-πατερική μεθοδολογία του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα. Απαρχές, ενδιάμεσοι σταθμοί, βασικοί άξονες

Κείμενο: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΣΠΡΟΥΛΗΣ


Εισαγωγικά

Ήταν η εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, κατά την οποία ο κορυφαίος ίσως Ορθόδοξος θεολόγος του 20ού αιώνα, ο τελευταίος ή από τους τελευταίους μιας μεγάλης γενιάς θεολόγων-στοχαστών, θα ξεκινούσε το αιώνιο ταξίδι του προς την αγκαλιά του Τριαδικού Θεού, τον οποίο τόσο πολύ ύμνησε, υπηρέτησε στο θυσιαστήριο και θεολόγησε με το βαθυστόχαστο έργο του. Παρ’ όλη τη σπουδαιότητα του έργου του, το οποίο έχει ήδη αφήσει εδώ και πολλές δεκαετίες το αποτύπωμά του στο διεθνές στερέωμα[1], εμπνέοντας πλήθος στοχαστών και νέων ερευνητών να εμβαθύνουν σε πτυχές του, ενώ η θεολογική σκέψη του έχει λιγότερο ή περισσότερο προσδιορίσει το περιεχόμενο του επίσημου θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ανατολής και Δύσης, σε βαθμό που εθεωρείτο κάποτε ως ο «Άγγλος Πάπας»[2], ενδεικτικό της πρόσληψής του στη χώρα μας, η οποία συχνά επαίρεται για το ένδοξο παρελθόν, είναι ότι το έργο αυτό παραμένει κατά βάση άγνωστο. Αν κάτι τέτοιο ακούγεται υπερβολικό, αρκεί να αναζητήσει κανείς μία ολοκληρωμένη, συστηματική μελέτη για το έργο του… Πολύ σύντομα θα απογοητευτεί[3]. Οι ελάχιστες, σποραδικές αναφορές, έχουν συνήθως περιγραφικό χαρακτήρα, εκφράζοντας συχνά, είτε την άγνοια του ίδιου του έργου του θεολόγου ή μία καθολική απαξίωση («οικουμενιστής», «αιρετικός» κ.ά.). Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όπου η θεολογική σπορά του μακαριστού Ιεράρχη βρήκε πρόσφορο έδαφος καρποφορίας, ανοίγοντας ίσως νέους, ελπιδοφόρους ορίζοντες στη νεοελληνική θεολογία[4].