Σχόλιο του Θεοφ. Επισκόπου Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Προδρόμου
Το να γίνεις μέλος του Σώματος της Εκκλησίας, περισσότερο απ' ό,τι συνδέεσαι με το βιολογικό σου σώμα, προϋποθέτει την αποκοπή από όσα σου έδιναν μέχρι πρότινος υπόσταση, ούτως ώστε να συνδεθείς με τα πάντα. Να αφήσεις τον τόπο σου, την οικογένειά σου και τους φίλους σου, για να κάνεις τόπο σου την οικουμένη, οικογένειά σου τον εγγύς και τον μακράν αδελφό και φίλο σου τον ίδιο τον Χριστό.
Αναμφισβήτητα, αυτή η δύσκολη για τα κριτήρια του κόσμου, και απόλυτα φυσική για τη ζωή της Εκκλησίας κίνησης δημιουργεί παραδοξότητες. Επιλέγεις τον άγαμο κλήρο και βρίσκεσαι νυμφευμένος με την Εκκλησία, είσαι άτεκνος και συνάμα πολύτεκνος, είσαι άπατρις και όμως την εικόνα που έβαλες την μετάνοιά σου τη νιώθεις όχι απλώς σπίτι παρά μήτρα.
Στη μήτρα αυτή, του μοναστηριού των Αγίων Αναργύρων Πάρνωνος, στα παιδιά αυτά, την αδελφότητα την υπό το πετραχήλι μου, στο δεσμό με την τοπική και συνάμα οικουμενική εκκλησία επέστρεψα• επέστρεψα ως πατέρας και αδελφός, στην γέννα του π. Νικοδήμου και στον σπουδαίο αρραβώνα του. Κουρά και εις διάκονον χειροτονία. Βήματα όχι απλώς προς έναν αυτοαναφορικο αγιασμό πάρα προς διακονία και αγιασμό πάντων. Αυτό με έφερε πίσω, αυτό πάντα με φέρνει πίσω, αυτό για το οποίο ταχθήκαμε στην Εκκλησία, την αναγέννηση όλων μέσα και δι' αυτής.
Εύχεστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου