Εσθονίας Στέφανος: Ταπεινές εκκλησίες για να μαρτυρούν την αγάπη του Χριστού | Des Églises humbles pour témoigner de l’amour du Christ

photo: Albin Hillert/CEC

Γράφει ο Jean-Guillaume DeMailly, 16.6.2023

Ο Μητροπολίτης Ταλίν και πάσης Εσθονίας Στέφανος ζήτησε οι  εκκλησίες να είναι τόποι ταπεινότητας, διαλόγου και αγάπης σε μια ομιλία καλωσορίσματος προς τα μέλη του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC) στην απογευματινή Γενική Συνέλευσή του. 

Γεννημένος στο Βελγικό Κονγκό, σε ορθόδοξη κυπριακή οικογένεια, ο Μητροπολίτης σπούδασε ιατρική για ένα χρόνο στη Λουβέν (Βέλγιο) πριν ξεκινήσει τις σπουδές του στη θεολογία στο Παρίσι. Ως εκ τούτου, εκφραζόταν φυσιολογικά στα γαλλικά της παιδικής του ηλικίας, ευχόμενος ότι η γενική συνέλευση της CEC θα ήταν μια ευκαιρία «να αναρωτηθεί κανείς πώς να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια αληθινή συνάντηση του Ευαγγελίου με εκείνους από τους συγχρόνους μας που δηλώνουν πλήρη αδιαφορία στην πίστη και βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα πνευματικό κενό που είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς.»

Ο Μητροπολίτης ένιωσε ότι «η Ορθοδοξία από την Ανατολή δεν έχει την πολυτέλεια να παρακάμψει τις δυσκολίες και τους πειρασμούς της Δύσης, ούτε να αγνοήσει τους φόβους και τις αμφιβολίες της. Αντιθέτως, πρέπει να τα αφομοιώσει δείχνοντας δημιουργικότητα.»

Βασίστηκε επίσης στη Φρανσουάζ Ζιρού, η οποία είχε γράψει ότι ο αγνωστικισμός και ο αθεϊσμός, αν και στην πλειοψηφία τους σήμερα «συνυπάρχουν με μια αληθινή πνευματική αναζήτηση των ανδρών και των γυναικών της εποχής μας».

Κατά τον περασμένο αιώνα, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Εσθονίας «έχει απογυμνωθεί μέχρι τον πυρήνα». Αυτές τις δοκιμασίες, μας λέει ο Μητροπολίτης, τις βίωσε και η Εκκλησία ως μεταστροφή «που διώχνει κάθε ομολογιακή υπερηφάνεια, κάθε αίσθημα πολιτισμικής ανωτερότητας, κάθε ηγεμονία του πολιτισμού» για να γίνει «Εκκλησία ταπεινή και διακονική».

Για τον Μητροπολίτη, ο οικουμενικός διάλογος θα πρέπει να αποτελεί πηγή αμοιβαίας έμπνευσης και ανταλλαγής των αντίστοιχων θεολογικών μας πλούτων. Ευχές που η κάθε Εκκλησία μας μπορεί να διατυπώσει με τη σειρά της, ρωτώντας τον εαυτό της με ειλικρίνεια, ακολουθώντας τον Ορθόδοξο αδελφό της, σε ποιο βαθμό ανταποκρινόμαστε πραγματικά στην αγάπη που προκαλεί ο Χριστός, «κλειδί για όλη τη μαρτυρία μας».

Par Jean-Guillaume DeMailly

chargé de communication de l’Église protestante unie de Belgique

Le métropolite de Tallinn et de toute l’Estonie Stephanos a plaidé pour les Églises se fassent lieu d’humilité, de dialogue et d’amour dans un discours d’accueil aux membres de la CEC lors de la soirée de l’assemblée générale de la CEC. 

Né au Congo belge, dans une famille orthodoxe chypriote, le métropolite a étudié la médecine durant un an à Louvain (Belgique) avant de démarrer des études de théologie à Paris. Il s’est donc tout naturellement exprimé dans le français de son enfance, souhaitant que l’assemblée générale de la CEC soit l’occasion de se « demander comment faire pour créer les conditions d’une vraie rencontre de l’Évangile avec ceux de nos contemporains qui professent une totale indifférence à la foi et sont confrontés à un vide spirituel difficile à assumer. »

Le métropolite a estimé que « l’Orthodoxie venue d’Orient ne peut ni se permettre de contourner les difficultés et les tentations de l’Occident, ni ignorer ses peurs et ses doutes. Au contraire, elle doit les assimiler en faisant preuve de créativité. »

Il s’est également appuyé sur Françoise Giroud, laquelle avait écrit que l’agnosticisme et l’athéisme, bien que majoritaires aujourd’hui « coexistent avec une véritable quête spirituelle des hommes et des femmes de notre temps ».

Durant le siècle passé, l’Église orthodoxe estonienne « a été dépouillée à l’extrême ». Ces épreuves, nous apprend le métropolite, l’Église les a aussi vécues comme une conversion « qui bannit tout orgueil confessionnel, tout sentiment de supériorité culturelle, toute hégémonie de civilisation » pour devenir « Une Église humble et servante ».

Pour le métropolite, le dialogue œcuménique doit être une source d’inspiration mutuelle et d’échange de nos richesses théologiques respectives. Des vœux que chacune de nos Églises peut formuler à son tour, se demandant avec sincérité, à la suite de leur frère orthodoxe, dans quelle mesure nous répondons réellement à l’amour que le Christ suscite, « clé de tout notre témoignage ».

ΠΗΓΗ