Ουσιαστική και επίμονη καλλιέργεια του εδάφους της ψυχής

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Κυριακή Δ΄ Λουκά, 13/10/2024

Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ

Ο ιερός συγγραφέας σήμερα παρουσιάζει μια από τις πολλές παραβολές, τις οποίες ο Κύριος χρησιμοποιούσε ως εκπαιδευτικό μέσο κατά την διδασκαλία Του. 

Ο Ιησούς παρουσιάζει τον λόγο του Θεού σήμερα ως σπόρο, τον οποίον ο γεωργός, κατά την διαδικασία της σποράς, καθώς τον ρίχνει στη γη, άλλος πέφτει στον δρόμο, τον  πατούν  οι άνθρωποι, τα δε ζώα και τα πουλιά τον τρώνε. Άλλος πέφτει πάνω στις πέτρες και, αφού φυτρώσει, αμέσως ξεραίνεται, γιατί δεν έχει αρκετό χώμα ώστε να αναπτυχθεί η ρίζα του. Άλλος πέφτει μέσα στ’ αγκάθια και μόλις φυτρώσει τον πνίγουν, στερώντας του τον ήλιο. Τέλος, υπάρχει ο σπόρος, που πέφτει στην εύφορη γη και φέρει  καρπό εκατονταπλάσιους.

Η παραβολή του σπορέα έχει εξέχουσα θέση στο διδακτικό έργο της Εκκλησίας, καθώς βλέπουμε ότι διασώζεται και από τους τρείς συνοπτικούς ευαγγελιστές. Ο λόγος του Θεού πέφτει ως σπόρος στις ψυχές των ανθρώπων. Ο σπόρος, ανάλογα με τις γεωλογικές συνθήκες, στο σημείο που θα πέσει θα αναπτυχθεί περισσότερο, λιγότερο ή και καθόλου. Στις τρείς πρώτες περιπτώσεις βλέπουμε ότι ο σπόρος, παρόλο που σπάρθηκε, είτε δεν ρίζωσε είτε ρίζωσε, αλλά δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι, αν και άκουσαν τον λόγο του Θεού, δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία ή καλύτερα δεν καλλιέργησαν τον σπόρο για διαφόρους λόγους, γι’ αυτό κι ο σπόρος ούτε ρίζωσε, μήτε απέδωσε ποτέ καρπούς. Στην τέταρτη όμως περίπτωση βλέπουμε ότι ο σπόρος, που έπεσε στην εύφορη γη, έδωσε καρπούς εκατονταπλάσιους, γιατί καλλιεργήθηκε σωστά.

Σωστή καλλιέργεια του λόγου του Θεού κατορθώνεται με  την άσκηση του σώματος και του πνεύματος, μες από τη συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας, την προσευχή, τη νηστεία κ.α, καθώς και με τη σχέση που αναπτύσσουμε με τους συνανθρώπους μας.

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αποτελεί κάλεσμα για ουσιαστική αυτοκριτική και ταυτόχρονα έναυσμα για ουσιαστική και επίμονη καλλιέργεια του εδάφους της ψυχής μας, ώστε ο καρπός που θα πέσει εντός μας να ριζώσει, να  αναπτυχθεί σωστά και κατόπιν να αποδώσει όσο το δυνατόν περισσότερους, υγιείς και εύχυμους καρπούς. Αμήν!