Για τον Γέροντα Βασίλειο άλλοι πρέπει να γράψουν. Πως τον έζησαν, πως κάθισαν κοντά του ζωές ολόκληρες και πήραν καρπούς. Αντίδωρα σμικρά λάβαμε και θαυμάσαμε. Μια φορά κοντά στην Πορταΐτισσα την ευχή του· και στην 15η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στην Θεσσαλονίκη ήμασταν μαζί, στους ομιλητές, γιορτάζοντας τον εύχυμο ΔΟΜΟ.
Τον πρωτογνώρισα διαβάζοντας Γιανναρά. Την μεγάλη πηγή. Να ήμασταν τότε είκοσι ετών; Έψαξα τα βιβλία, τις κασετούλες με τις ομιλίες στα αμφιθέατρα των Σχολών.
Το ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ θυμάμαι το βρήκα σε βιβλιοπωλείο, κάτω από τα Μετέωρα, είχε σταματήσει για λίγο το ΚΤΕΛ Γρεβενών. Και τα άλλα. Σιγά σιγά. Να απορείς με τα ελληνικά του, την ορμή του λόγου, το πέταγμα. (Εκείνο το άρθρο πάλι, στο «Πρωτάτον» για την ζωή στην Σκήτη της Ιβήρων, τι φανέρωση! Σαν να φυσά το αεράκι και να σκορπίζει απορίες και θλίψεις).
Πνευματική λεβεντιά, αγέρωχος άνθρωπος, οργωμένος από το Ευαγγέλιο. Ένα βλέμμα να κουβαλά τον Άθωνα και να διδάσκει όχι με χαρτιά, αλλά ζώντας. Την ευχή του να έχουμε.
ανπ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου