Να μην μιμηθούμε τους ασεβείς Ναζαρηνούς, εκδιώκοντας τον Χριστό

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής 11^ης Ιανουαρίου 2015

(Κυριακή Μετά τα Φώτα)

(Ματθ. δ' 12-17)

           

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Το γεγονός της αναχώρησης του Κυρίου μας από την ιδιαίτερη πατρίδα Του, τη Ναζαρέτ, την οποία τόσο λιτά αφηγείται ο ιερός Ματθαίος, πρέπει να μας βάλει σε κάποιες συνθετότερες και βαθύτερες σκέψεις. Γιατί, άραγε, ο Ιησούς εγκατέλειψε την ωραία και γραφική πολίχνη Ναζαρέτ; Αυτό έγινε λόγω της σκληροκαρδίας και της ασέβειας των ανθρώπων που την κατοικούσαν - των συμπατριωτών του Χριστού. Η σκληρότητά τους έφτασε σε τέτοιο βαθμό που φέρθηκαν στον Κύριο κοροϊδευτικά και απαξιωτικά, μη δεχόμενοι να ακούσουν τίποτε από τον «Υιό του Μαραγκού»! Και αυτό συνέβη τη στιγμή που ο Ιησούς, στη συναγωγή της Ναζαρέτ, ερμήνευσε, στο συγκεντρωμένο πλήθος των ντόπιων, ένα κείμενο μεγάλης σημασίας του προφήτου Ησαΐα.

            Η περικοπή αυτή προανήγγελλε το έργο του Μεσσία. Και αυτό δεν ήταν άλλο από την κήρυξη των θείων και σωτηριωδών αληθειών και από την ανακούφιση των ασθενών, των δυστυχισμένων και των περιφρονημένων.

            Οι Ναζαρηνοί όμως καταλήφθηκαν από μανία και αλαζονεία ακούγοντας την θεόπνευστη εξήγηση του κειμένου από τον Κύριό μας. Τον άρπαξαν έξαλλοι κι επιχείρησαν να τον θανατώσουν, ρίχνοντάς Τον από έναν απόκρημνο βράχο. Η ευεργετική γι’ αυτούς ζωή, που επί τριάντα χρόνια έζησε ο Κύριός μας ανάμεσά τους, δεν τους συγκίνησε, ούτε τους άγγιξε. Έγιναν θεομάχοι και προσπάθησαν -για να ολοκληρώσουν την ασέβειά τους- να γίνουν θεοκτόνοι.

            Ας προσέξουμε, λοιπόν, όλοι εμείς οι Χριστιανοί, να μην μιμηθούμε το εγκληματικό παράδειγμα των ασεβών Ναζαρηνών. Διότι τότε και εμείς θα εγκαταλειφθούμε από Αυτόν, όπως τότε εγκαταλείφθηκαν στην πώρωση και στην ασέβειά τους εκείνοι. Κι ένας λόγος παραπάνω, που εμείς εναντίον εκείνων είμαστε ασυγκρίτως πιο προνομιούχοι και ευνοημένοι. Είμαστε μέλη στο Σώμα του Κυρίου μας, την Εκκλησία, μεταλαμβάνουμε των αχράντων και ζωοποιών Μυστηρίων και μετέχουμε σε όλα τα άλλα σωτηριώδη Μυστήρια, αρχής γενομένης από το ιερό Βάπτισμα.

            Απολαμβάνουμε προνόμια, τα οποία ούτε οι ίδιοι οι Άγγελοι έχουν. Πρέπει, λοιπόν, την δωρεά αυτή να την αξιοποιήσουμε με σωστό τρόπο και να μην δελεαστούμε από την αμαρτία. Διότι τότε θα οδηγηθούμε στην πώρωση και την αμετανοησία και ο φοβερός κατήφορός μας θα είναι δίχως τέλος. Και δεν θα κάνουμε κακό μόνο στον εαυτό μας, αλλά θα επηρεάσουμε και θα σκανδαλίσουμε και τους άλλους συνανθρώπους μας. Έτσι με την διαγωγή μας ξανασταυρώνουμε και εξευτελίζουμε τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Ας μην βαδίσουμε, λοιπόν, σε τέτοιους κακούς δρόμους, αλλά ας αγωνιστούμε να κερδίσουμε το χρυσό στεφάνι της Σωτηρίας και της Δόξας. Γένοιτο!