ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της
Κυριακής Δ’ Λουκά
11ης
Οκτωβρίου 2015
(Λουκ.
η’ 5-15)
Γράφει
ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Ο
Κύριός μας Ιησούς Χριστός πολλές φορές,
δια των παραβολών Του, μετέδωσε υψηλά
και πολύπλοκα νοήματα με απλό και εύληπτο
τρόπο σε αυτούς που τον άκουγαν. Στην
παραβολή του σπορέα, χρησιμοποιώντας
εικόνες από την αγροτική ζωή, μιλάει
για κάποιον σπορέα, ο οποίος ρίχνει τον
σπόρο, αλλά πολλές φορές αστοχεί κι ένα
μέρος του σπόρου αυτού πέφτει σε μη
κατάλληλα εδάφη, ώστε αυτός να αποδώσει
τον αναμενόμενο καρπό.
Ένα
μέρος έπεσε στο δρόμο, αλλά εκεί δεν
βρήκε πλούσιο έδαφος για να βλαστήσει,
ούτε χώμα πλούσιο για να ευδοκιμήσει.
Αντίθετα, έμεινε ακάλυπτος, φαγώθηκε
από τα πετεινά του ουρανού και καταπατήθηκε
από τους περαστικούς, με αποτέλεσμα να
καταστραφεί και να χαθεί.
Άλλοι
σπόροι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, όπου
υπήρχε λίγο χώμα. Φύτρωσαν για λίγο,
αλλά ατρόφησαν λόγω αδυναμίας του
εδάφους και κάηκαν από τις ακτίνες του
ήλιου με αποτέλεσμα να ξεραθούν.
Άλλο
μέρος των σπόρων έπεσε σε ακανθώδη γη
γεμάτη άγρια, βλαβερά χόρτα και ζιζάνια.
Φύτρωσε μεν, αλλά παράλληλα φύτρωσαν
και τα ζιζάνια, τα οποία τον κάλυψαν και
τον ξήραναν.
Και
τέλος, ένα τελευταίο μέρος έπεσε σε
καλή, καθαρή και εύφορη γη, όπου ευδοκίμησε
και απέδωσε πλούσιους καρπούς.
Οι
ακούοντες την παραβολή αυτή δεν κατάλαβαν
ακριβώς το νόημά της και ο Ιησούς τους
την εξήγησε, ώστε να ωφεληθούν από αυτήν
και να βαδίσουν σε δρόμο σωστό και
σωτήριο. Σπόρος είναι ο λόγος του Θεού
και του Ευαγγελίου. Σπορέας είναι ο
ίδιος ο Κύριος, ο οποίος ήλθε στην γη να
διδάξει το θείο θέλημα και να φωτίσει
τους ανθρώπους. Οι περιοχές που έπεσε
ο σπόρος είναι οι διάφοροι χαρακτήρες
των ανθρώπων. Ο δρόμος, στον οποίο
πατήθηκε και χάθηκε ο σπόρος, αντιπροσωπεύει
τους άπιστους εντελώς και πωρωμένους
ανθρώπους, που αρνούνται απολύτως τον
λόγο του Θεού και πολλές φορές τον
ειρωνεύονται. Η πετρώδης γη είναι οι
επιπόλαιοι και ρηχοί άνθρωποι, οι οποίοι
στην αρχή με ενθουσιασμό δέχονται τον
θείο λόγο, μετά όμως χάνουν την πίστη
και τον ζήλο τους, είτε από φόβο, είτε
από κόπωση και αδιαφορία. Τα ζιζάνια
συμβολίζουν τις βιοτικές και υλικές
μέριμνες, τις γήινες αμαρτωλές απολαύσεις,
την συγκέντρωση πλούτου, που στο τέλος
καταστρέφουν την πίστη και οδηγούν τον
άνθρωπο στην δυστυχία και την απώλεια.
Τέλος,
η αγαθή γη είναι οι πραγματικά ευσεβείς
και σταθεροί άνθρωποι, οι οποίοι δέχονται
και εφαρμόζουν με ζέση, απαρρέκκλιτα τον
Λόγο του Θεού. Αυτοί δεν σταματούν στην
απλή γνώση, αλλά την μετουσιώνουν σε
πράξη. Από το «κατ’ εικόνα» βαδίζουν
διαρκώς στο «καθ’ ομοίωσιν». Η πίστη,
η γενναιότητα, η αγάπη, η φιλανθρωπία
φωτίζουν την ζωή τους. Σ’ αυτούς ας
επιδιώξουμε όλοι να μοιάσουμε, για να
κερδίσουμε την Σωτηρία. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου