Ανάγκη επιτακτική: να απεγκλωβιστούμε από την παγίδα των φθοροποιών δυνάμεων του σκότους

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής μετά τα Φώτα

8 Ιανουαρίου 2017

(Ματθ. δ΄ 12-17 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Μια φαινομενικά απλή και ασήμαντη ιστορική πληροφορία, την οποίαν ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει, κρύβει μέσα της σημαντικά νοήματα και σπουδαίες αλήθειες. Λέει, δηλαδή, ο Ευαγγελιστής ότι ο Ιησούς εγκατέλειψε την Ναζαρέτ και κατοίκησε στην Καπερναούμ.

Ο Κύριος έζησε τριάντα έτη της ζωής του στη Ναζαρέτ. Εκεί άσκησε το επάγγελμα του ξυλουργού και φρόντιζε τους γονείς και τους οικείους του, ζώντας υπάκουα και ενάρετα.

Φαινομενικά, αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία» η απόφασή Του να εγκαταλείψει τη γενέθλια πόλη. Όμως, αν μελετήσουμε προσεκτικά τα γεγονότα, θα δούμε ότι αυτό δεν έγινε αναίτια. Έγινε διότι ο Θεάνθρωπος Ιησούς προσέκρουσε στη σκληροκαρδία, στη βαρβαρότητα και την ασέβεια των Ναζαρηνών. Υπήρξαν θεομάχοι, εχθροί της πίστης και της εν Χριστώ όντως αλήθειας, αλλά στο τέλος κυριευμένοι από τυφλή φονική μανία επιχείρησαν να γίνουν και θεοκτόνοι.

Επιβουλεύτηκαν ακόμη και την ίδια την Αγία Ζωή του Κυρίου. Τον περιφρονούσαν για την ταπεινή καταγωγή του, Τον φθονούσαν για την αγαθότητα, την τελειότητα, και την σοφία Του. Ένιωθαν μειονεκτικά απέναντί Του. Και το γεγονός ότι ήταν συντοπίτες Του δυναμίτιζε περισσότερο το κλίμα, διότι -ως γνωστόν- «ουδείς προφήτης εν τη ιδία αυτού πατρίδι».

Δυστυχώς, πολλές φορές, κι εμείς όλοι στη ζωή μας ακολουθούμε το κακό παράδειγμά τους. Προτιμάμε το καταθλιπτικό σκοτάδι, την πλάνη, τις έριδες, την δεισιδαιμονία, τον ακόλαστο βίο, την αδικία, τον εγωισμό, τη φιλοχρηματία, τον φθόνο και τη συκοφαντία. Γινόμαστε σκληροί, αφιλάνθρωποι και ανηλεείς. Δεν υπολογίζουμε την ματαιότητα της ύλης και το πρόσκαιρο της ζωής μας. Δεν γνωρίζουμε τον αληθινό σκοπό της ζωής μας, διότι διατηρούμε τυφλά και σκοτισμένα τα μάτια της ψυχής μας. Υποβιβαζόμαστε στην τάξη των άλογων ζώων, γινόμαστε «κτηνώδεις» και «βοσκηματώδεις», σύμφωνα με τα λόγια των Αγίων Πατέρων.

Ανάγκη επιτακτική παραμένει να απεγκλωβιστούμε από την παγίδα των φθοροποιών δυνάμεων του σκότους. Να εξεγερθούμε κατά του Κακού και να φωτιστούμε από το φως του Θεού, που φωτίζει «πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Έτσι θα γίνουμε πραγματικά τέκνα Θεού, κληρονόμοι και συμμέτοχοι της Ουράνιας Βασιλείας.

Η μετάνοια είναι η απαραίτητη προϋπόθεση της εν Χριστώ σωτηρίας. Αυτή, λοιπόν, ας πασχίζουμε να κατακτήσουμε και ας μην μιμηθούμε στη σκληρότητα και αμετανοησία τους ασεβείς Ναζαρηνούς. Γένοιτο!