Οι μεγάλοι Διδάσκαλοι και Πατέρες της Εκκλησίας ως «φως του κόσμου»

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής των Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου 

14 Ιουλίου 2019 

(Ματθ. ι΄ 14-19 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Οι μεγάλοι Διδάσκαλοι και Πατέρες της Εκκλησίας, τους οποίους σήμερα εορτάζουμε, προσέφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες στο ανθρώπινο γένος. Ως συνεχιστές του έργου του Χριστού και των Αποστόλων, καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, έγραψαν συγγράμματα αιώνια και διατήρησαν ανόθευτη την ορθόδοξη πίστη, ορθοτομώντας τον λόγο της Αλήθειας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η ορθόδοξη Εκκλησία τούς εξυψώνει και τους προβάλλει ως αιώνια πρότυπα μίμησης. 

    Σε όλη τη ζωή τους εφήρμοσαν απαρέγκλιτα τον λόγο του Ευαγγελίου και κατ’ επέκταση τα λεγόμενα του Κυρίου. Έγιναν το «φως του κόσμου», ζώντας μια ζωή καθαρή και φανερή σε όλους, όπως η πόλη που βρίσκεται στην κορυφή του βουνού και φαίνεται από παντού, μη δυνάμενη να κρυφτεί από κανέναν, και όπως ο λύχνος, που τοποθετημένος πάνω στο τραπέζι σκορπίζει το φως του ελεύθερα μέσα σε όλο το σπίτι. Έτσι, έγιναν κι αυτοί φως, το οποίο σκόρπισε το σκοτάδι και την πλάνη, πολεμώντας, παράλληλα, την αμαρτία που οδηγεί στον όλεθρο, στον πνευματικό σκοτισμό και στην ψυχοσωματική δηλητηρίαση του ανθρώπου.  Όπως είπε ο Απόστολος Παύλος: «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος». Δηλαδή, η συνέπεια της αμαρτίας είναι ο ψυχοσωματικός θάνατος και η απώλεια της βασιλείας των ουρανών. 

    Οι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς διδάσκουν να αποφεύγουμε τις παγίδες του Διαβόλου και τα θέλγητρα του Πονηρού. Το έργο τους μάς οπλίζει με δύναμη, ώστε να πολεμήσουμε και να νικήσουμε στον καθημερινό αόρατο πόλεμο, που εξελίσσεται, πρωτίστως, μέσα μας. Μάς βοηθά να γιατρέψουμε τις πληγές μας και να μην τις αφήσουμε να επεκταθούν και να μας σκοτώσουν. Όμως, για να συμβεί αυτό απαιτείται αρμονία και συνέπεια έργων και λόγων, διότι διαφορετικά θα καταστούμε υποκριτές, σαν τους ασεβείς Φαρισαίους, οι οποίοι τηρούσαν τις αρχές της πίστης μόνο και μόνο για το «θεαθήναι». 

    Γι’ αυτό, θα πρέπει να έχουμε εσωτερική καθαρότητα, ποιότητα, γνησιότητα και, κυρίως, να μην υποτιμούμε τίποτα απ’ όλα όσα δίδαξε ο Θεός, διότι καθετί έχει τη θέση του και τον λόγο του και τίποτα δεν είναι άχρηστο. Ο κάθε πιστός οφείλει πάντοτε να διδάσκει και να βοηθά τους συνανθρώπους του, γνωρίζοντας και την δική του ατέλεια.

    Γινόμενοι, λοιπόν, μιμητές των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων, ο δρόμος για την θέωση είναι εξασφαλισμένος και σίγουρος. Γένοιτο!