«Ολιγόπιστε, εις τι εδίστασας;»

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής Θ΄ Ματθαίου 

18 Αυγούστου 2019

(Ματθ. ιδ΄ 22-34 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

«Μη φοβείσθε», λέει ο Κύριος προς τους Αποστόλους την ώρα της φοβερής τρικυμίας. Το ίδιο μηνύει και σ’ εμάς, δια μέσου των αιώνων.

     Η τρικυμία, την οποία περιγράφει η ευαγγελική περικοπή, δεν προορίζεται μονάχα στην θάλασσα, αλλά εμπεριέχει βαθύτερους συμβολισμούς και αναφορές στην ίδια την ανθρώπινη ζωή. Η ζωή του ανθρώπου δεν είναι πάντοτε ήρεμη. Τις στιγμές της γαλήνης, οι οποίες -δυστυχώς- είναι λιγότερες, τις διαδέχεται η σφοδρή θαλασσοταραχή και ο τρομερός κλυδωνισμός. Ταλαιπωρούν τη ζωή μας ασθένειες, κατατρεγμοί και συκοφαντίες, έχθρες, απογοητεύσεις, αποτυχίες, καταστροφές και πένθη. Την ταλανίζουν φοβερά ανθρώπινα πάθη και ελαττώματα: σπατάλες, ακολασίες, κραιπάλες, πόλεμοι και φιλονικίες, βία ενδοοικογενειακή, κοινωνική και πολλά άλλα δεινά.

     Για την αντιμετώπιση όλων αυτών χρειάζεται ακατάβλητο θάρρος και γενναιότητα, αρετές, οι οποίες πηγάζουν μονάχα από την ειλικρινή και θερμή πίστη προς τον παντοδύναμο Θεό. Ο παντογνώστης Κύριος βλέπει τις δοκιμασίες και τις θλίψεις μας και μας βοηθάει με την θεία και ζωοποιό χάρη Του να υπερνικήσουμε κάθε εμπόδιο. Όμως την χάρη του Θεού εμποδίζει πολλές φορές να δράσει η δική μας ολιγοπιστία και δειλία. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Κύριος στην περικοπή επέκρινε σφοδρά τον Πέτρο λέγοντάς του: «Ολιγόπιστε, εις τι εδίστασας;»

     Η ολιγοπιστία έχει πλήξει όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους πολλές φορές στη ζωή τους. Ούτε οι μεγάλοι Άγιοι εξαιρέθηκαν απ’ αυτήν. Και αυτοί κάποιες φορές αισθάνθηκαν την πίστη τους να επισκιάζεται και τους εαυτούς τους να λυγίζουν. Όμως, το ξεπέρασαν με τη θερμή πίστη και την προσευχή.

     Το ίδιο καλούμαστε και όλοι οι άλλοι να κάνουμε, γινόμενοι μιμητές τους. Αναμφίβολα είναι φυσικό να ανησυχούμε για τις υποθέσεις της ζωής μας και να αγωνιούμε γι’ αυτές. Κάθε ένας από εμάς νιώθει ανασφάλεια για το μέλλον, για τα παιδιά και τους οικείους του, για την επαγγελματική του εξέλιξη, για την υγεία του. Όμως, ποτέ και τίποτα δεν πρέπει να εξαρτάμε από τον εαυτό μας ή από άλλη εξωτερική ανθρώπινη βοήθεια. Η μόνη κάθαρσή μας πρέπει πάντα να είναι ο παντοδύναμος Θεός. Αυτός θα πραγματοποιήσει καθετί ωφέλιμο και σωτήριο απ’ όλα αυτά που του ζητάμε. Και πάνω απ’ όλα πρέπει να είμαστε πιστά και ειλικρινή μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, η οποία «πολεμουμένη νικά» και «κλυδωνίζεται, αλλά δεν καταποντίζεται». Γένοιτο!